ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΤΟΥ κ. ΓΑΝΩΤΗ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΓΑΝΩΤΗ

Η  Μετάνοια για την οποία μιλάει η Εκκλησία μας – η οποία δεν είναι μία απλή μεταμέλεια δηλαδή, η ψύχραιμη διαπίστωση ενός λάθους που θέλει επιδιόρθωση – αλλά, ο συγκλονισμός του ανθρώπου για την αποστασία του από τον Θεό, που δεν είναι λάθος επιδιορθώσιμο αλλά, επεισόδιο καρδιακό και υπαρξιακό. Αυτή είναι η μετάνοια που ψάχνουμε να την βρούμε στα βάθη της καρδιάς μας και να ζητήσουμε από τον Θεό την θεραπεία του τραύματός μας.

Ο άνθρωπος αμάρτησε όχι μόνο ως άτομο-πρόσωπο αλλά και, συλλογικά ως ανθρωπότητα. Και με τις δύο αυτές υποστάσεις ο άνθρωπος χρωστάει μία μετάνοια.

Όταν αμάρτησαν οι πρωτόπλαστοι αποτελούσαν την ανθρωπότητα ολόκληρη και από τότε παρά τις προσωπικές περιπτώσεις αγιότητας όπως λ.χ.: ο Αβραάμ και άλλοι Πατέρες, η ανθρωπότητα βαδίζει έναν δρόμο του πολιτισμού. Όλον αυτόν τον πολιτισμό τον πραγματοποίησε για την δόξα της ανθρωπότητας από συλλογική αλαζονεία. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι και το έργο του Εωσφόρου με όλο το τάγμα του.

Έτσι λοιπόν, ως μέλος και εκπρόσωπος όλης της ανθρωπότητας ο καθένας μας χρωστάει μια μετάνοια για ό,τι καταφέραμε μέσα στον παγκόσμιο πολιτισμό, χωρίς να είναι προσφορά στη δόξα του Θεού.

Σε αυτό μας βοηθάει και η αποτυχία του παγκόσμιου πολιτισμού να δώσει στον άνθρωπο αληθινή αγαλλίαση όλα τα μέσα ευημερίας που του είχε επινοήσει. Ακολουθεί και η αληθινή μετάνοια του καθενός για τη δική του προσωπική αμαρτία δεν είναι μόνο τα μικρά και τα μεγάλα εγκλήματα αλλά και, η κάθε στιγμή που ζούμε χωρίς να αισθανόμαστε τέκνα Θεού.

Γι’ αυτό πάντοτε οι Πατέρες επινόησαν και μας συμβουλεύουν την αδιάκοπη προσευχή… Όλα αυτά τα διαπραγματεύεται η Εκκλησία μας πάντοτε βέβαια αλλά και, ιδιαίτερα στις περιόδους εντατικότερης προσευχής, όπως είναι οι περίοδοι νηστειών. Βλέπουμε ότι η τέλεια μετάνοια συνδυάζεται πάντοτε και με την προσευχή και με τη νηστεία. Πρέπει να φανταστούμε ή καλύτερα να αισθανθούμε ότι με την αλαζονεία της ιστορίας μέσα στους αγώνες, έχουμε αποκτήσει μία ενδιάθετη αυθόρμητη ανταρσία που λειτουργεί και χωρίς τη θέληση μας.

Γι αυτό και οι περίοδοι των νηστειών αποβλέπουν στο να υποτάξουμε συνειδητά κάθε ασυνείδητη εκδήλωση αυτής της ανταρσίας. Η Εκκλησία μας συμβολίζει αυτές τις περιόδους με το στάδιο των αγωνισμάτων. Στα αθλητικά στάδια τιμώνται οι πρωταθλητές. Στα στάδια της Εκκλησίας τιμώνται όσοι περάσουν την  πύλη του σταδίου, γι’ αυτό και λέγονται Άγιοι.

Λοιπόν, ας αποφασίσουμε να μπούμε στο στάδιο, με τη βοήθεια του Θεού και από εμάς εξαρτάται η σωτηρία μας...