Τον εαυτό μας, τον έχουμε τοποθετήσει ως κέντρο των πάντων

Αγαπητοί μου αδερφοί Χριστός Ανέστη.

Επιτρέψτε μου με πολύ σεβασμό και αγάπη προς εσάς, να ασχοληθώ με ένα πνευματικό θέμα που μας απασχολεί όλους και αυτό είναι το βόλεμα. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτός ο φοβερά πνευματικός ιός, προέρχεται από την μεγάλη αγάπη, τεράστια θα έλεγα, που έχουμε προς τον εαυτό μας, τον οποίο κυριολεκτικά έχουμε τοποθετήσει ως κέντρο των πάντων, με αποτέλεσμα να αγνοούμε τον πόνο, τις θλίψεις, τα βάσανα και την στεναχώρια που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι σημερινοί χριστιανοί είμαστε του γλυκού νερού, άγευστοι ασκητικότητας, συμπόνιας και αληθινής αγάπης. Πράγματι έχουν δίκιο, αλλά μπορούμε να τους διαψεύσουμε. Πώς;

Αρχίζοντας από σήμερα να ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τους άλλους παρά για το εγώ μας, βλέποντας στο πρόσωπο του πλησίον, όποιος και εάν είναι αυτός, όποια πίστη, χρώμα ή εθνικότητα και εάν έχει, τον ίδιο τον Χριστό, σταματώντας να αναπαύουμε την συνείδησή μας με ψεύτικες δικαιολογίες, π.χ. ότι δεν έχουμε χρόνο κ.α., για να μην βοηθήσουμε τον άνθρωπο που μας έχει ανάγκη.

Ο βολεμένος άνθρωπος είναι ο πιο επικίνδυνος, ανήκει στους χλιαρούς τους οποίους ο Θεός όπως διαβάζουμε στην αποκάλυψη θα εμμέσει. Και αυτό διότι είναι ένας άνθρωπος επαναπαυμένος με την ζωή του, την διαγωγή του, τα πάθη του, χωρίς πνευματικές αναζητήσεις, που δεν θεωρεί ότι έχει βλάψει ή βλάπτει κανέναν, με αποτέλεσμα να ζει μόνο για το εγώ του και όχι για τον Θεό του.

Αδελφοί μου ας αποφύγουμε αυτόν τον πνευματικό ιό, ας ξυπνήσουμε, ας αφυπνιστούμε και ας καταλάβουμε ότι η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε στον κόσμο είναι η δική μας αλλαγή, μεταμόρφωση, κάτι που το εύχομαι ολόψυχα σε όλους μας. Αμήν. Χριστός Ανέστη.      

Με πολλή αγάπη, ένας δούλος του Θεού.