« Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν» -π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

« Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν»

Στὸ σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, Θεοφιλέ­στατε, ὁ Κύριος κάμνει λόγο γιὰ τὸ τρίτο πρόσω­πο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, τὸ ὁ­ποῖο θὰ ἐπιφοιτοῦσε στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς  Πεντηκοστῆς. Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ πῶς ἐνεργεῖ στὴ ζωή μας.

****

« Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν»

Στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, στό «πιστεύω»  μας, ὁμολογοῦμε καί διακηρύσσουμε τήν πίστη μας «καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευό­μενον, τὸ σὺν Πατρί καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συν­δοξαζό­μενον». Ὁμολογοῦμε δηλαδή ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι Θεός. Θεὸς ἀληθινός, ἅγιος, κυρί­αρ­χος, παντοδύναμος, ἄναρχος. «Τὸ Πνεῦμα τὸ  ἅγιον, ἦν μὲν  ἀεί, καί  ἐστι καὶ ἔσται», μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Πάντοτε ὑπῆρχε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει χωρὶς ἀρχή καὶ τέλος. Στίς σελίδες τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἐπανειλημμένως ὀνομάζεται Θεός. Καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ τό λατρεύ­ουμε καὶ τὸ προσκυνοῦμε ὡς Θεὸν ἀληθινόν, ὡς πρόσωπο ἰδιαίτερο, τὸ τρίτο, ὅπως εἴπαμε, πρό­σωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Στὸ Ἅγιο Πνεῦμα προσ­ευχό­μαστε καὶ τὸ ὀνομάζουμε, ὡς ξεχωριστὸ πρόσωπο, Βασιλέα οὐράνιο.

Κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, τήν τέλεση δηλαδή τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαρι­στίας ὁ λειτουργός τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἀρχιερεύς, ἤ ὁ ἐξ ὀνόματος τοῦ Ἀρχιερέως ποϊστάμενος τῆς εὐχαρι­στιακῆς συνάξεως λειτουργός ἱερεύς, ἀπευθυνό­μενος στόν οὐράνιο Πατέρα τόν παρακαλεῖ μέ τά ἑξῆς λόγια καί τοῦ λέγει: «Κατάπεμψον τὸ Πνεῦ­μα σου τὸ  Ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα δῶρα ταῦτα». Στεῖλε, οὐράνιε Πατέρα, τό Πνεῦ­μα σου τό Ἅγιο σ’ ἐμᾶς καί στά δῶρα πού βρί­σκονται πάνω στό ἱερό Θυσιαστήριο, διότι ἀκρι­βῶς  Αὐτὸ, τό τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος τελεσιουρ­γεῖ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἁγιά­ζει ὅλους ἐμᾶς τούς πιστούς, τά μέλη τῆς Ἐκκλη­σίας. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ πηγὴ ὅλων τῶν χα­ρισμάτων. Αὐτό ὡς Θεός ἀληθινός πού εἶναι ποτί­ζει τὴ ψυχή μας μὲ τὴν Χάρη Του καὶ τὴ στολίζει μὲ τὰ χαρίσματά Του. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει ὅ­τι «διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχουμε τὴ δυνατό­τητα νὰ δεχθοῦμε κάθε εὐλογία».

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πνεῦμα ζωῆς, «φῶς, καὶ ζωή, καὶ ζῶσα πηγὴ νοερά». Διότι χωρὶς Αὐτὸ ἡ ψυχή μας δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει. Ὁτιδήποτε γίνεται στὴν πνευματική μας ζωή, ὅποια καλή σκέψη καί ἀλλοίωση πνευματική «ὀθνεῖα καί εὐπρεπε­στά­τη», εἶναι  δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀκόμη κι ἂν νομίζουμε πώς ἔχουμε κάποιες ἀρετές, χωρὶς τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πνευματικὴ ζωὴ, ἀδελφοί  μου,  δὲν ἔχουμε. Διότι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ μοναδικὴ φωτιά, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀνάψει τὸ φῶς τὸ πνευματικὸ μέσα στὴν ψυχή μας. Πῶς ὅμως, μέ ποιό τρόπο ἐνεργεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὴ ζωή μας;

****

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ μέσα μας μὲ τρόπους μυστικοὺς καὶ ἀνεξιχνίαστους. Σὲ ἕνα πρῶτο στά­διο χαρίζει στὴν ψυχὴ μας διάθεση μετανοίας καὶ μᾶς ἀπαλλάσσει διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς ἱερᾶς Ἐ­ξομολογήσεως ἀπὸ κάθε ἁμαρτία. Μᾶς δίνει τὴ διάθεση νὰ καθαρίσουμε τὴν καρδιά μας ἀπὸ κά­θε κηλίδα, γιὰ νὰ ἔλθει καὶ νὰ κατασκηνώσει μέ­σα μας. Διότι ὁ ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο κυριαρχεῖ ἡ ἁμαρτία «οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος» (Α’ Κόρ. β’ 14), δέν δέχεται τά δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύμα­τος. Ἀντιδρᾶ στὴν ἐξαγιαστική Του δύναμη. Ἐνῶ ἀντιθέτως στίς ψυχές πού εἶναι καθαρές, ἀπαλλα­γμένες ἀπό τό μολυσμό τῆς ἁμαρτίας, βρί­σκει τόν κατάλληλο τόπο γιά νά κατασκηνώσει καί νά τίς κάμει κατοικητήριό του.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὴ συνέχεια μαλακώνει τὶς σκληρὲς καρδιές μας. Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος λέγει ὅτι ὅταν ἐνδυθοῦμε τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς ἕνα νοητὸ φῶς, ἀποδιώ­κον­ται τὰ πάθη ἀπὸ τὴ ψυχή μας. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς δίνει τὴ δύναμη νὰ καταπολεμήσουμε τὰ πά­θη μας καὶ νὰ τὰ μισήσουμε. Μᾶς δίνει τὴ Χάρη Του, ἡ ὁποία «τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλεί­ποντα ἀναπληροῖ».

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα πλέον μᾶς ἀναγεννᾶ σὲ μία νέα ζωή, ζωὴ καθαρότητας, ζωή χάριτος. Μᾶς χαρίζει θέληση ἰσχυρή καί μποροῦμε ἔτσι νά προχωρή­σουμε στή λήψη νέων ἀποφάσεων γιά μιά νέα ζωή, πνευματική καί ἁγία. Ἐκεῖνο τό Πανάγιο καί Ζωαρχικό Πνεῦμα θερμαίνει τή ψυχή μας, μᾶς φιλοτιμεῖ καί μᾶς δίνει τή διάθεση νά προχωρή­σουμε ἀπό τήν ἐπιφάνεια στό βάθος καί νά ζή­σουμε βαθύτερα τήν πνευματική ζωή.

Μᾶς μεταμορφώνει, μᾶς κάμνει ἀνθρώπους ἀ­νώτερους, πνευματικούς. Μᾶς χαρίζει πνεῦμα σο­φίας καὶ συνέσεως. Μᾶς χορηγεῖ τοὺς καρπούς του, πού εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη. Φωτίζει τὸν νοῦ μας, καί μᾶς ἐνθουσιάζει μὲ ἅγιες ἐπιθυ­μίες. Μᾶς ἐμπνέει νὰ ἐργαζόμαστε ἔργα ἀγάπης καὶ διακονίας. Μᾶς γεμίζει μὲ ἀνεκλάλητη χαρὰ. Μᾶς ἐμπνέει ζωὴ ἁγιότητας. Μᾶς διδάσκει πῶς νὰ προσευχόμαστε, ἀκόμη μᾶς ἐμπνέει τὰ λόγια τῆς προσευχῆς μας. Δημιουργεῖ στὴ ψυχὴ μας στενα­γμοὺς ἱεροὺς καὶ ἅγιους, πού μᾶς ἀνυψώνουν στὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ.

****

« Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν»

Θεοφιλέστατε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ὁ Κύριός μας τό ὀνόμασε  «Παράκλη­το», δηλαδὴ Παρηγορητή μας. Διότι ἀπὸ τότε πού ὁ Χριστός, ὁ πρῶτος Παράκλητος τῆς ζωῆς μας, ἄφησε σωματικῶς τὴ γῆ, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα βρίσκε­ται συνεχῶς κοντά μας. Αὐτὸ πλέον παρηγορεῖ τὴ θλιμμένη ψυχή μας, μᾶς στηρίζει στὶς δύσκολες στιγμὲς τῆς ζωῆς, μᾶς στηρίζει στὶς ἀσθένειές μας, σωματικὲς καὶ ψυχικές. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς ἐνδυναμώνει στὸν ἀγώνα μας καὶ τὴν ἀγωνία μας. Εὐχηθεῖτε, Θεοφιλέστατε, νά ἀφήνουμε τὴ ζωή μας νὰ καθοδηγεῖται ἀπὸ τὴν πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ μ’ ὅλη μας τὴ δύναμη νὰ προσευ­χόμαστε καί νά παρακαλοῦμε τόν οὐράνιο Πατέ­ρα καί νά τοῦ λέμε: Πατέρα μας οὐράνιε, γεμάτε σπλάγχνα οἰκτιρμῶν: «Τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλης ἀφ’ ἡμῶν» (Ψαλ. 50, 13). Μήν ἀποσύρεις, Κύριε,  ἀπό πάνω μας τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιο.

Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἐκφωνήθηκε στόν Ἱερό Καθεδρικό  Ἁγίου Ἰωάννου Λευκωσίας,  Κυριακή Πεντηκοστής 4.06.2017