Δώσε μου σημασία... - Παναγιώτη Παυλίδη

Δώσε μου σημασία...

Παρατηρώ ότι πολλοί άνθρωποι υποφέρουμε από αυτό.
Είναι κάτι που με απασχολεί και με βασανίζει πολύ!
Να θέλουμε και να επιζητούμε διαρκώς
Την προσοχή και τη σημασία των άλλων.
Μάλιστα ακούω συχνά, και τις εξής κλασσικές ατάκες:
-Γιατί δεν πήρες ούτε ένα τηλέφωνο;
-Θα σε έπαιρνα αλλά δεν βρήκα τον χρόνο
-Στο μυαλό μου σ΄ είχα…
Τι μας λές τώρα ότι δεν πρόλαβες ούτε ένα τηλέφωνο να κάνεις;
Και αυτός ο περίπου-διάλογος

Γίνεται στις καλύτερες των περιπτώσεων
Τις περισσότερες φορές το κρατά κάποιος μέσα του
Τάχα μου από ευγένεια, διακριτικότητα (έτσι το βαφτίζει)
Και δεν το μαρτυρά ούτε στον ίδιο του τον εαυτό.
Πού να ξέρεις όμως τι περνά ο άλλος;
Αναρωτήθηκες ποτέ;
Ή νομίζεις ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από εσένα
Ότι μόνον εσύ έχεις προβλήματα που από την κλεισούρα σου τα έχεις διογκώσει
Τους ρίχνεις καθημερινά το ανάλογο αλατοπίπερο της φαντασίας σου και ζείς με αυτά.
Δεν είναι δυνατόν ποτέ ο άλλος άνθρωπος να ανταποκριθεί πλήρως
Στις προσωπικές σου φιλοδοξίες και απαιτήσεις.
Ποτέ, γιατί τις έχεις διογκώσει και αυτές, γιατί τις στρέφεις προς λάθος κατεύθυνση.
Ο Θεός, λένε οι Πατέρες, μας στέλνει επίτηδες ανθρώπους να μας αγνοούν
Μπας και ξυπνήσει μέσα μας το λογικό, το ουσιώδες
Και στραφούμε και κάπου αλλού πέραν του εαυτού μας.
Μας συμβαίνει κάτι μικρό, λίγο που μας δυσκολεύει
Και εμείς αμέσως απαιτούμε όλοι να μας προσκυνούν!
Δόξα το Θεό όμως αυτό ποτέ… μα ποτέ δεν συμβαίνει!
Επίσης, είναι φορές που έχεις μεγάλη χαρά… θες να την μοιραστείς
Ζυγίζεις τον έναν, ζυγίζεις τον άλλον
Κανείς δεν ενθουσιάζεται ή δεν χαίρεται με την χαρά σου
Κανείς έστω δεν την συμμερίζεται βρε αδερφέ!
Να πει ένα μπράβο έστω και τυπικό, η πλήρης αδιαφορία.
Και εκεί σε πιάνει πάλι το παράπονο, βρε έτσι θα είσαι σε όλη σου τη ζωή;
Ξέχνα τους άλλους ανθρώπους, δύσκολο να απαιτείς από εκείνους
Δες τα δικά σου χάλια και μέτρα πόσες φορές (αν αντέχεις να το κάνεις αυτό)
Έχεις συμπεριφερθεί το ίδιο και ίσως χειρότερα κιόλας!
Μα όλο παράπονα θα λέμε o ένας στον άλλον;
Πες Δόξα το Θεό που με αγνοούν
Δόξα το Θεό για αυτή τους την αδιαφορία!
Πες τα στον Χριστό
Ζήτα απο εκεί δύναμη
Και ζήτα του Εκείνος να σου δίνει την πρέπουσα σημασία.
Άλλαξε λίγο...
Δες τη ζωή αλλιώς
Κάνε το μία μόνο φορά και δες…
Που ξέρεις, μπορεί να σου αρέσει κιόλας.
Είναι τόσο δύσκολη η αρετή της Αγάπης!

Του Παναγιώτη Παυλίδη, 

φοιτητή ΤΕΙ Θεσσαλονίκης