ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940,
τούς
μεγάλους αγνούς πατριώτες!
Τού Βασίλη Π. Καυκόπουλου
Ευτυχώς, όπως γράφει και ο
Αττικός, δεν υπάρχουν… Πόσοι άραγε να ζουν ακόμη; Ελάχιστοι. Ελαχιστότατοι.
2017 σήμερα! Και 18 χρονών παλληκαράκια να ήσαν, σήμερα θα πρέπει να τούς
βαραίνει το 95ο έτος τής ηλικίας τους.
Πόσοι να είστε ακόμη στη ζωή;
Σεις, ήρωές μας που τρανοψηλώσατε το εσωτερικό μας μπόι; Εσείς, που τόσα χρόνια
παλεύατε τη ζωή μ’ ένα χέρι, ένα πόδι, ένα μάτι…; Εσείς που παλεύατε μια ζωή με
τούς εφιάλτες των μαχών, με τη φρίκη τού θανάτου. Με τις εικόνες των σκοτωμένων
συντρόφων σας… Με τις τύψεις τής καρδιάς σας, γι’ αυτούς που αφήσατε άθαφτους,
συνεπαρμένοι όχι από το φόβο τής μάχης, αλλά από τη μέθη τής νίκης! Της
απελευθέρωσης των βορειοηπειρωτικών εδαφών.
Ευτυχώς δεν υπάρχετε πλέον…
Ευτυχώς για μας, διότι δεν θα μπορούσαμε να σάς αντικρύσουμε… Μάς αφήσατε το
παράδειγμα τής αυτοθυσίας, τού ηρωισμού και τού θάρρους. Γονάτισε στη θυσία σας
ολόκληρος ο κόσμος. Όμως το πρόσωπο τής πατρίδας, για την οποία εσείς προτάξατε τα στήθη σας, έχει αλλάξει εδώ και καιρό. Ο
λαός μας, δέχθηκε μάλιστα αβίαστα, αυτήν την παθητική αλλαγή.
Αγαπημένοι μας Ήρωες, δεν
ευτυχήσαμε να έχουμε υπεύθυνους οδηγούς, ενώ το όραμά μας, είναι εδώ και
χρόνια, η υλική ευδαιμονία. Φθάσαμε να δεσμεύουμε την πατρίδα στους δανειστές,
να ψηφίζουμε νόμους για ‘’γάμους’’ ομοφύλων κ.λπ. Ευτυχώς που δεν υπάρχετε, για
να μην αντικρύσετε το κατάντημά μας.
Μεγαλώσαμε στρέφοντας το βλέμμα
πάνω σας. Η δική σας θυσία, το δικό σας μεγαλείο και η δική σας αυταπάρνηση μας
γέμιζαν με περηφάνια! Έτρεφαν τα όνειρά μας! Τα μετέτρεπαν σε οράματα ζωής!
Πύργωναν μέσα μας την ελπίδα, έδιναν νόημα στη ζωή μας. Γι’ αυτό κι αργήσαμε να
καταλάβουμε την ιστορία και πώς γίνεται η δήθεν πολιτισμένη ανθρωπότητα, που
έκλινε κάποτε σεβαστικά το κεφάλι στη δική σας θυσία, να λησμονεί τις
υποσχέσεις της. Να δικαιώνη απροκάλυπτα την ανομία και να αδική κατάφωρα την
αλήθεια και την υπερήφανη πατρίδα μας. Μια πατρίδα που με τη δική σας θυσία
πολέμησε τον φασισμό, την αδικία και το παράλογο.
Μεγαλώσαμε έχοντας παρηγοριά την
δική σας αυταπάρνηση και το γεγονός ότι ήμασταν πάντοτε με τούς νικητές, έστω
κι αν κάθε φορά που φθάναμε ως έθνος στο τραπέζι τής μοιρασιάς, μια ανερμήνευτη
μοίρα, μας μεταμόρφωνε σε ταπεινούς επαίτες και φτωχούς συγγενείς. Είμαστε
απόγονοι μαρτύρων και ηρώων! Αυτό δεν το ξεχνάμε, παρ’ ότι ζούμε σε μια εποχή
συμβιβασμού, προδοσίας και ηττοπάθειας.
Αγαπημένοι μας Ήρωες, ελπίζουμε
ότι κάποια στιγμή η οργή τού λαού θα γυρίσει τις πλάτες σ’ όλους εκείνους, που
ένεκεν μιας εφήμερης δόξας και προσωπικής ανάδειξης, απεμπόλησαν το αιώνιο
μυστικό τής μεγαλουργίας, τής επιτυχίας και τής εξόδου από την όποια κρίση.
Εσείς, ακόμη μπορείτε να μας διδάσκετε, ακόμη κι αν δε βρίσκεστε ανάμεσά μας!
Να μάς διδάσκετε μέσα από την Ιστορία, ώστε να βρούμε τις προαιώνιες ρίζες μας
και να επιστρέψουμε στην ελληνορθόδοξη παράδοση. Μόνο ένας λόγος αφήνει αγιάτρευτο
τον πόνο για τον χαμό σας: Το ότι θα πάψουμε να ατενίζουμε τα μάτια που στα
βορειοηπειρωτικά βουνά, είδαν την ίδια την Παναγιά, να βοηθά και να σκέπη τον
αγώνα. Εκείνη που συμπολεμούσε στον δίκαιο αγώνα τού έθνους.
Φίλες και Φίλοι, είναι ιερό
καθήκον, είναι το πρέπον τής καρδιάς κι η ανάγκη τής ψυχής μας να
συλλογιζόμαστε τούς ήρωες τού 1940. Εκείνους που αναμετρήθηκαν με τις
σιδερόφρακτες στρατιές τού φασισμού κι αργότερα τού ναζισμού… Είναι ιερό
καθήκον και πρέπον τής καρδιάς να θυμόμαστε εκείνους που πόθησαν μια
λεύτερη πατρίδα σε μια λεύτερη πορεία… Ο
χρόνος κι η απατηλή μας πορεία δεν πρέπει να ξεπιτουριάζη τις θύμησες… Είναι
βέβαιο, ότι οι ‘’άσωτες’’ ηλιαχτίδες εμπεριέχουν και μιαν άλλη προβληματική… Ας
έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και τα ώτα μας ας γίνουν …αφεστώτα, ώστε να
αντιλαμβάνωνται κάθε τι, που φέρνει τον ωμό και αδίστακτο αντιανθρωπισμό στις
κοινωνίες μας με την …’’ανθοδέσμη’’ τής νέας υποδούλωσης!
Φίλες και Φίλοι, ας γίνουμε πιο
ηρωικοί. Ας παραδειγματισθούμε, έστω κατ’ ελάχιστον, από τούς παππούδες και
πατεράδες μας που εδημιούργησαν το έπος τής Εθνικής Αντίστασης !
Φίλες και Φίλοι, ας μελετήσουμε
καθώς πρέπει –κι όχι ανάποδα- την σύγχρονη ιστορία μας. Θα μάς βοηθούσε, για
παράδειγμα, ο Τζιοβάννι Τζερμανέτο κ. ά. Ας ανατρέξουμε στα γραπτά του έργα!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου