Πανηγυρίζει η Εκκλησία μας στις 12 Δεκεμβρίου την μνήμη του
απλού, αγαθού, γεμάτου πίστη και αγάπη προς τον πλησίον ιεράρχου, του Αγίου Σπυρίδωνος.
Ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του
κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε ως ένας από τους λαμπρούς
υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη
Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία), στην οποία συμμετείχε. Μάλιστα, όπως αναφέρει
η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, έγινε θαύμα. Ενώ με το αριστερό χέρι του
κρατούσε ένα κεραμίδι, έκανε το σημείο του Σταυρού και εις τύπον της Αγίας
Τριάδος είπε «Εις το όνομα του Πατρός», οπότε φάνηκε προς τα επάνω απ' το
κεραμίδι φωτιά, με την οποία είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε «Και του Υιού»,
έτρεξε κάτω νερό, με το οποίο ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν
πρόσθεσε «Και του Αγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που
απέμεινε, αποδεικνύοντας μ' αυτόν το θαυματουργικό τρόπο το μυστήριο της Αγίας
Τριάδας!
Τα αμέτρητα θαύματά Του τον κατέστησαν έναν από τους
μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας μας, ακούραστα να τρέχει και να εκπληρώνει κάθε
αίτημα για βοήθεια του πονεμένου ανθρώπου.
Ζωντανά ηχεί ακόμη η φωνή του μακαριστού Γέροντός μου, π.
Χρυσοστόμου, καθηγουμένου της μονής Εσφιγμένου, ο οποίος τον έστελνε συνέχεια
όπου υπήρχε ανάγκη, λέγοντας «Παππούλη, τρέχα!» και έτρεχε πάντα ο Παππούλης,
κάνοντας το θαύμα του, απαλύνοντας και παρηγορώντας τον ανθρώπινο πόνο.
Ακούραστος πάντα ο Παππούλης τρέχει καθημερινά, δείχνοντας
έντονα την παρουσία του στην ζωή μας. Δεν σταματά να κάνει τα θαύματά του, όπου
και να τον στείλουμε.
Παρηγοριά η παρουσία των Αγίων στην ζωή μας, ιδιαίτερα όταν
υπάρχει και κάποιος ως προστάτης, όπως ο Άγιος Σπυρίδων, οπότε δημιουργείται
προσωπική σχέση και επικοινωνία.
Παππούλη, τρέχα! Σε έχουν ανάγκη όλοι στον κόσμο! Κάνε το
θαύμα σου, χαρίζοντας στον σύγχρονο άνθρωπο ειρήνη από την ειρήνη σου, απλότητα
από την απλότητά σου, αγάπη από την αγάπη σου!
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών!
Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου
3 σχόλια:
Απορία έχω, μιά και το φαινόμενο αυτό μόνο στα εν λόγω κείμενα βλέπω. Ουδείς άλλος, πραγματικά ταπεινός, απ΄ότι παρατηρώ, υπογράφει στα κείμενά του ώς "ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ-ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ"
Εκείνο λοιπόν το "καθηγούμενος" κάθε φορά πού δημοσιεύεται άρθρο του, γιατί το βάζει; Μήπως φοβάται ότι ο τίτλος δεν του ανήκει ότι είναι κλεψιμέϊκος και τον επαναλαμβάνει συνεχώς ώστε να τον εμπεδώσει στούς αναγνώστες;
Χ
Ίσα, ίσα, αγαπητέ 1:28. Όταν η θεσμικός σου τίτλος, ιδιοποιείται και καταπατείται αγρίως από άλλον, έχεις θεσμική υποχρέωση να υπενθυμίζεις παντού σε ποιον ανήκει Κανονικώς ο τίτλος. Δεν είναι θέμα ταπείνωσης ή εγωϊσμού αλλά υπεράσπισης της θεσμικής ιδιότητας απέναντι σε όποιον καθηρημένο το κλέβει.
Ακριβώς επειδή ο τίτλος αυτός το έχει κλέψει κάποιος άλλος έχεις υποχρέωση να το φωνάζεις.
Όπως, π.χ. αν έρθω εγώ και καταπατήσω ένα χωράφι σου και λέω ότι είναι δικό μου, εσύ δεν θα φωνάζεις παντού συνέχεια ότι είναι δικό σου. Αυτό κάνει και ο νόμιμος Ηγούμενος Βαρθολομαίος. Απλά πράγματα
Καλά τα έγραψε ο 3.12 πρέπει να υπενθυμίζει ο Καθηγούμενος της Εσφιγμένου Βαρθολομαίος την κανονικότητα από αυτόν που υπογράφει ψευδεπίγραφα και είναι παράνομος καταληψίας της Μονής.
Δημοσίευση σχολίου