Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΟΗΤΕΙΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ - Ανδρέας Χριστοφόρου

Οι Πατέρες μας διδάσκουν οτι ο Νους  εδράζεται στην καρδια μας και ονομάζεται Νους ή καρδία και ενεργεί στον εγκέφαλό μας, ονομαζόμενος διάνοια.
Ο χειρότερος καρπός της Αμαρτίας είναι η διάσπαση της ενότητας Διανοίας και Νου διότι παύει η Διάνοια που είναι ο οφθαλμός του Νου και το κέντρο αντιλήψεως, να βλέπει  τη Ζωή και τη διδαχή
και το Λόγο του Αγίου Πνεύματος που είναι από τον Θεό εντυπωμένα στην Καρδία- Νου ,του Βαπτισμένου Χριστιανού.
Εάν ο καρπός της αμαρτίας είναι η αποξένωση της διανοίας από την Καρδία, δηλαδή η τύφλωση  της διανοίας
ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΜΕΛΗΜΕΝΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΩΣΤΕ Η ΔΙΑΝΟΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΝΑ ΔΙΟΡΑΤΑΙ. 

Η Μετάνοια ως Μυστήριο ταπεινώσεως και Αφέσεως Αμαρτιών ,αφού προηγείται η ενσυνείδητη κατάβαση,  εξυψώνει βαθμιαία τον Ανθρωπο στο μέτρο της Εικόνας Θεού που μπορεί να αντιληφθεί κάθε φορά που Μετανοεί. Τον εξυγιαίνει να βλέπει οτι ο εαυτός του δεν είναι οι επιθυμίες και τα πάθη του αλλά η Εικόνα του Θεού.
Η εξυγείανση γίνεται με τον πόθο  τήρησης των Εντόλών του Χριστού.
Ο πόθος τήρησης των Εντολών καλεί το Χριστό και το Άγιο Πνεύμα που αποκαλύπτει  την αμαρτωλότητα και  γεννά πόθο θεραπείας και εξυγείανση.
Η εξυγείανση συμβαίνει διότι προηγήθηκε πόθος Θεραπείας που γεννά πόνο θεραπείας, συντριβή καρδίας , δάκρυα Αγάπης προς τον Θεό και τον πλησίον.
Αποκαλύπτεται απο το Άγιο Πνεύμα η Αμαρτία στις πνευματικές της διαστάσεις δηλαδη ως Παραβίαση των Εντολών του Θεού δηλαδή ως έλλειψη Αγάπης ως ένωση με τον διάβολο, ως εξουσία δαιμονική.
Αποκαλύπτεται η Αμαρτία ως βλάβη στου εαυτού μας ως Εικόνας Θεού που αμαυρώσαμε, ως βλάβη της σχέσης μας με τον Θεό και ως βλάβη του πλησίον ως Εικόνας Θεού.
Ο εκούσιος αυτός θρήνος ελκύει το Άγιο Πνεύμα που πρώτα συγχωρεί και θεραπεύει και ύστερα αποκαλύπτει την παρουσία μέσα μας του Χριστού και μας ενώνει με τον Χριστό.
Όλα αυτά  γίνονται βαθμίαια και αυξανόμενα και η θεραπεία προχωρά απο την κάθαρση στο φωτοσμο και απο τον φωτισμό στη Θέωση.
Ο Νούς - διάνοια ενώνεται με τον Νού- Καρδία και η διάνοια εμπνέεται δεν σκέφτεται διότι στην ένωση αυτή οπως σε ολη την Μετάνοια κυριαρχεί το Άγιο Πνεύμα.
Το Πνεύμα του Μετανοούντος ενώνεται με το Άγιο Πνεύμα και ο λόγος που εξέρχεται , εξέρχεται απο την Καρδία και αποκαλύπτει αυτη την θαυμαστήοντολογική ενότητα διανοίας και Καρδίας , λόγου του ανθρώπου με τον Λόγο του Θεού.
Εάν η Μετάνοια συνεχίζεται επιμελημένα και κυριαρχεί το Άγιο Πνεύμα κατα την προσευχή τότε ο εξερχόμενος λόγος είναι έμπνευση και ανοίγει καρδίες προς Μετάνοια.
Έαν ο Μετανοών αρχίζει να γοητεύεται απο την υγιή εξέλιξη του Νού και του λόγου του, τότε βαθμιαία ο λόγος ξηραίνεται , η διάνοια αποκόπτεται απο την καρδία και επιστρέφει στον εγκέφαλο.
Τότε  ο λόγος γίνεται  ξανά σκέψη και η έμπνευση χάνεται.
Ο κίνδυνος της αυτογοητείας και περισυτολογίας αποκαλύπτεται στον λόγο που γίνεται ξηρός και μη εμπνεόμενος απο το Άγιο Πνεύμα.
Η διάνοια φεύγει απο την καρδία και παύει να αναμένει την ζωή απο το Άγιο Πνεύμα και αυτοανακυκλώνεται ως σκέψη.
Ενώ όταν ευρίσκεται στην καρδία ζεί και ανανεώνεται εμπνεόμενη απο το Άγιο Πνεύμα και ευφραινοπμενη απο την ενότητα Νου-Καρδίας, όταν ευρίσκεται στον εγκέφαμο μόνο, καταδικάζεται στην αυτοζωία γεννά  σκέψεις απο τις σκέψεις  που την θανατωνουν και την συνθλίβουν , ζώντας την κατάθλιψη.
Προσοχή μην γοητευτούμε απο την καθαρότητα και την εξυγείανση μας και εκπέσουμε απο τον πόθο θεραπείας στον πόθο αυτοπροβολής.
Έγραψα, κατόπιν παρακλήσεως  Πνευματικού αδελφού

Ανδρέας Χριστοφόρου