Εάλω η Πόλις εάλω η
Αμμόχωστος!
14 Αυγούστου 1974
Μνήμη σήμερα 14/8/18
Την 14η του μηνός Αυγούστου μνήμην ποιούμεθα της αλώσεως της Πόλεως της Αμμοχώστου Μόρφου και υπολοίπου Κύπρου το 1974, υπο των τουρκων κατακτητών.
Πώς να μην θρηνήσω;
Πώς να ξεχάσω την βίαιη αρπαγή της Κύπρου μας το 1974 απο τούς τούρκους του Ντεκτάς και του Ετζεβιτ;
Πως να μην μείνω άφωνος απο τις ραδιουργίες του ακόμα ζώντος Κίσιγκερ, αυτού του σύγχρονου Διοκλητιανού του Ελληνισμού;
Πως να μην αγανακτήσω με την άδικη φυγή 45000 ανθρώπων απο την Πόλη μου την Αμμόχωστο, χωρίς λόγο;
Τέτοια μέρα , οι βιαστές τούρκοι έφτασαν στα όρια της Πόλης και δεν βρήκαν κανέναν να την υπαρασπιστεί.
Όπως λέγεται εκεί θα σταματούςαν δεν θα προχωρουςαν στην κατάληψη της.
Βλέπουν και δεν το πιστεύουν, με ασυγκράτητη χαρά ότι τόσο εύκολα θα λεηλατούσαν και θα αρπαζαν το ανέλπιστο δώρο, την φημισμένη ανα τούς αίωνες Αμμόχωστο!
Μόνο μια χούφτα υπερασπιστές με την ψυχή στο στόμα , ανασυντάκτηκσν στα υψώματα της Δερύνειας και με τις σωλήνες των χωραφιών που ξήλωσαν και έστησαν στα παράθυρα των σπιτιών, έδωσαν στους Τούρκους την εντύπωση στρατού και σταμάτησαν εκεί που σήμερα είναι το οδόφραγμα.
Αυτοί οι ελάχιστοι , σταμάτησαν την επέλαση τους πιό πέρα στη Δερύνεια το Παραλίμνι , τα κοκκινοχώρια!
Εκεί που αντιστάθηκε και θυσιάστηκε ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός το 1996.
Το 1571 έπρεπε να κάμψουν την σφοδρή αντίσταση των πολεμάρχων Βενετςιάνων αφεντών της Πόλης ,αλοίμονο παρόμοια μέρα 4 Αυγούστου 1571.
Έπρεπε να συντρίψουν και να εξευτελίςουν και να σκοτώςουν τον γενναίο διοικητή της Μαρκαντονιο Βραγαδίνον, για να την πάρουν
Τώρα έκπληκτοι την βλέπουν παραδομένη στα χέρια τους, προδομένη απο τους υπερασπιστές της, άδεια απο κάθε κάτοικο της.
Όρμηξαν, βίασαν σκότωςαν έκλεψαν , άρπαξαν μόλυναν την φυσική αγνότητα και την πανάρχαια Ελληνική Ιστορία της!
Και εμείς, που μεγαλώσαμε στην αγκαλιά της, που τραφήκαμε με την δοξασμένη Ιστορία της στην ατελείωτη παραλία της, πού παίξαμε με το κύμα και τον αφρό της θάλασσας της, που τρέξαμε στους πορτοκσλεώνες της και αναπνεύσαμε την ευωδία των ανθών της, πώς να ξεχάσουμε, πώς να ειρηνεύςουμε αφού γυρίσαμε τόν κόσμο ψάχνοντας παρηγοριά σε Έλληνικούς και ξένους τόπους και ανθρώπους!
Βρήκαμε, μας έδωσαν , νάνσι καλά , ότι μπόρεσαν, μα ποιός Ελληνας ξεχνά τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε;
Πως να μπαλλωθεί η πληγή , πώς να επουλωθουν τα τραύματα όταν Αγαπάς;
Είδαμε προσπάθειες για λύσεις απο ισχυρούς και ανίσχυρους πολιτικούς, πλάσαμε όνειρα και ελπίδες επιστροφής , αναμένουμε, καρτερούμε!
Πιάςαμε σειρά για την Ανω Πατρίδα , αφού οι πάπποι, οι γονείς, αδέλφια , φίλοι πολλοί έφυγαν απο τον κόσμο αυτό της αδικίας, κι όμως ο νούς μας είναι κολλημένος με ό,τι πιό αγνό, στην φυλακισμένη μας Πόλη, την Αμμόχωστο!
Μαζί με τη Μνήμη της, σήμερα 14 Αυγούστου, ο νούς μας τρέχει και αγκαλιάζει την Καρπασία, την Κερύνεια, τον Καραβά την Λάπηθο την Μόρφου, το 38% της κατεχόμενης Κύπρου μας!
Κλαιμε και αναλογιζόμαστε με ποιό τρόπο θα παρηγορηθούμε ισορροπώντας ανάμεσα στην δική μας Ευθύνης και την αδικία των άλλων!
Μιά προσευχή Μετάνοιας για τα αμέτρητα λάθη μας, μια προσευχή συγχώρεσης για τους εχθρούς που μας ξεφτύλισαν μας βίασαν μας εσφαξαν μας σκότωσαν.
Μια γαλήνη συνδιαλλαγής και ενότητας, μσκρυά απο πολέμους και άλλες καταστροφές.
Μια αύρα εξ Ουρανού , γίνεται ξάφνου η ελπίδα μας!
Οι άνθρωποι δεν μπορούν , ο Θεός όμως μπορεί.
Έχουμε Σύμμαχο μας την Παναγιά, τον Απ Βαρνάβα και Ανδρέα, τον Αγ Επικτητο,τον Αγ Αυξίβιο , τον Αγιο Μάμα
Τον Αυξεντίου τον Πατάτσο τον Μάτση!
Βλεποντας στον Ουρανό ελπίζουμε στην Γή.
Αναμένουμε, καρτερούμε μέρα νύχτα
Να φυσήσει ένας αέρας,
Ο αέρας της επιστροφής!
Όπως μας έφερε ο Αέρας στην προσφυγιά , ο Αέρας θα μας γυρίσει στην Πόλη μας την Αμμόχωστο, την Καρπασία την Μεσαορία την Κερύνεια την Μόρφου!
Αέρας εξ Ουρανού, να Ειρηνεύσει την Γή.
Αέρας Ελπίδας, Ειρήνης Χαράς Ενότητας και Αγάπης.
Γιατί αν δεν υπάρχουν αυτοί οι καρποί αυτου Πνευματικού Αέρα, χιλιες φορές να επστρέψουμε ,πάλιν θα φύγουμε, αυτό μας διδάςκει η Ιστορία μας!
Καρτερούμε μέρα νύχτα να φυσήσει ο Αέρας της Επιστροφής,:
στην Κατεχόμενη Κύπρο μας ,
στον εαυτό μας ,
στον Θεό μας!
Ανδρέας Χριστοφόρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου