ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ … «ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ» - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΣΥΝΟΔΙΚΑ  ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ  ΤΟΥ  ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ … «ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ» *

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

         Δέκα μέρες -Παρασκευή,16.11.18- μετά τον τηλεοπτικό Βυζαντινό … «Εσπερινό» -Τρίτη,6.11.18- Πρωθυπουργού και Αρχιεπίσκοπου, και τη διθυραμβική ανακοίνωση από τον πρώτο της επιτευχθείσης «ιστορικής συμφωνίας» Πολιτείας και Εκκλησίας, συνήλθε σε Σύνοδο η Ιεραρχία της Εκκλησίας. Συσκέφτηκε επ’ αυτής «εν Χριστώ», και αποφάνθηκε ομοφώνως -περιλαμβανομένου και του Αρχιεπισκόπου- ότι, ιδιαίτερα κατά το μέρος που αφορά στο μισθολογικό «έξω- πέταγμα» του εφημεριακού κλήρου από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, αυτή δεν μπορεί να γίνει δεκτή. Διό υποβάλλει αίτημα στην Κυβέρνηση να δεχτεί να συσκεφθούν και να συναποφασίσουν για όλα από την αρχή! Η Κυβέρνηση, για τους λόγους που έσπευσε να ανακοινώσει ο Εκπρόσωπος αυτής -δέκα χιλιάδες θέσεις κενές, διαθέσιμες για διορισμούς- απάντησε: «Αυτή είναι η συμφωνία, και προχωρώ …».

      Ωστόσο, επειδή από τη μία πλευρά πολιτικό παιχνίδι γίνεται, και το πράγμα ήδη γύρισε, η πλευρά της Εκκλησίας να κρατήσει από τη «συμφωνία» και να αξιοποιήσει το καίριο και πάρα πολύ  σημαντικό «συν» αυτής! Ότι, ενσυνείδητα ή όχι, «Κύριος οίδε», ο Πρωθυπουργός της Κυβέρνησης «πρώτη φορά Αριστερά», δήλωσε “urbi et orbi” ρητά, αυτό που περιλαμβάνεται στη «συμφωνία»  γραπτά-σημεία 1 και 2: «Το Ελληνικό Δημόσιο αναγνωρίζει ότι μέχρι το 1939 οπότε εκδόθηκε ο αναγκαστικός νόμος 1731/1939 απέκτησε εκκλησιαστική περιουσία έναντι ανταλλάγματος που υπολείπεται της αξίας της, και ότι, ανέλαβε τη μισθοδοσία του κλήρου, ως με ευρεία έννοια, αντάλλαγμα για την εκκλησιαστική περιουσία που απέκτησε»!

      Κατά τα άλλα μπορεί να προσέξει κανείς ότι, στην πολιτική πρακτική της κατ’ Ανατολάς ορθόδοξης Ελλάδας, συνήθως όλα τα προβλήματα αντιμετωπίζονται και «λύνονται» την τελευταία στιγμή, όπως -όπως- «έλα μωρέ θα τα βολέψουμε», και κάθε άλλο παρά μελετημένα και συστηματικά! Επί πλέον αν ληφθεί υπόψη ότι, από τη νεορθόδοξη, ή και την απλή ορθόδοξη θεολογική πλευρά, ιδιαίτερα οι όροι, «μελετημένα», και «συστηματικά» καταχωρίζονται στα αρνητικά και φευκτέα «προνόμια» ή «χαρίσματα» της κατά τη Δύση ατομοκεντρικής … «αίρεσης», ή … «παρασυναγωγής». Δε θα δυσκολευτεί να συναγάγει ότι και στον εκκλησιαστικό χώρο, δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς! Καίρια θέματα και βασικά ως αυτά της … «ιστορικής συμφωνίας, θα επιχειρείτο, και επιχειρήθηκε να επιλυθούν: Την έσχατη ώρα! «Εν κρυπτώ και παραβύστω»! Με αφανείς συνομιλητές-μεσολαβητές! Σε γραμμή, «ο γνωστός -του γνωστού- τον γνωστό»! Συν έναν ανδρωθέντα στη Γερμανία, πλην εν Ελλάδι Επίσκοπο, ως γνώστη των πραγμάτων και … ειδικό! Και τέλος συν την όση πολλή, αγαθή πρόθεση και προσδοκία εκ της λεγόμενης «καλής χημείας» Αρχιεπίσκοπου και Πρωθυπουργού! Πλην! Όλα αυτά σε γραμμή, κίνηση, και πράξη, αντίστροφη από την Κανονική των πραγμάτων Εκκλησιαστική τάξη!

       Αυτήν που οι ρίζες της ανάγονται στην Πρώτη Εκκλησία, η απαρχή και βάση της, στη λιτή του Αποστόλου Παύλου οδηγία: «Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω», και στη μετάφραση των Πανεπιστημιακών Θεολόγων: «Όλα να γίνονται με ευπρέπεια και τάξη» -1Κορ.14,40. Σ’ αυτή την Αγιογραφική υποτύπωση και εντολή, τον «υπέρ Κανόνα -χάρακα- των Κανόνων της Εκκλησίας, και τη συνακόλουθη Αποστολική πράξη και πρακτική ότι, στα όρια της Εκκλησίας τα πάντα εν Συνόδω αποφασίζονται! Πράγμα έκτακτα σπουδαίο και απαρέγκλιτο, ως δείχνει το συμβάν εν Αντιοχεία. Όπου, ο Απ. Παύλος παρατηρώντας τον Απ. Πέτρο να  παρασπονδεί από ορισμένα αποφασισθέντα στην Αποστολική Σύνοδο, δε διστάζει να τον ελέγξει δημόσια: «Κατά πρόσωπον αυτώ αντέστην, ότι κατεγνωσμένος ην». Και στη μετάφραση. «Του αντιμίλησα κατά πρόσωπο, γιατί ήταν αξιοκατάκριτος» -Γαλ.2,11. Και, «ενώπιον πάντων», «μπροστά σε όλους», εξηγεί και συμπληρώνει πιο κάτω. 

      Και βέβαια, αυτή η θεμελιώδης αρχή, κίνηση και πράξη έγινε σεβαστή και ακολουθήθηκε απαρέγκλιτα στις Οικουμενικές Συνόδους, και ευρύτερα στην  εκκλησιαστική ζωή! Και είναι καλό να μη λησμονείται ούτε λεπτό ότι, αν φτάσαμε εκεί που έχουμε φτάσει νυν στην Εκκλησία, το πιο πολύ είναι γιατί αποφάσισε κι επέμεινε η πλευρά της η Δυτική, να κακοφορμίσει αυτή την Αποστολική και από κει Οικουμενική Συνοδική Κανονική τάξη και πράξη! Να παραβιάσει την προκύπτουσα ευκρινέστατα από το αμέσως ανωτέρω Αγιογραφικό χωρίο, Αποστολική, από τούτο Επισκοπική αρχή του “primus inter pares” -«πρώτος μεταξύ ίσων»- στη ζωή και λειτουργία της Εκκλησίας!

        Κατά ταύτα, ο Αρχιεπίσκοπος όφειλε να ακολουθήσει την Αγιογραφική, Αποστολική, και Οικουμενική οδηγία και εντολή: «Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω», Να αρχίσει Διάλογο με την Κυβέρνηση, «εν τω φωτί της ημέρας» -«ευσχημόνως»- «με ευπρέπεια»! Απαρέγκλιτα ύστερα από Συνοδική Εξουσιοδότηση -«κατά- την εκκλησιαστική -τάξιν»- που θα όριζε πλαίσιο, πρόσωπα έχοντα έγκυρη και σφαιρική γνώση των θεμάτων, και, ικανά να διαφυλάξουν την ιερότητα της Εκκλησίας από πολιτικές παραμέτρους και περιπλοκές. Να υποβάλει το ενδεχόμενο προσχέδιο συμφωνίας για επεξεργασία με καλή θέληση, ευρύτητα αντιλήψεως κλπ. και έγκριση στην Ιεραρχία, και τελική έγκριση στην Κυβέρνηση! Η οποία ως έχουσα  κατά τη Συνταγματική τάξη την αποφασιστική δικαιοδοσία, της δώσει σάρκα και οστά μέσω της προβλεπόμενης Νομοθετικής διαδικασίας.

        Αν, ως έπρεπε, και ήταν χρέος, είχαν τηρηθεί αυτά, τα πράγματα δε θα είχαν περιέλθει στην τωρινή δυσάρεστη, ιδιαίτερα για τον εφημεριακό κλήρο, κατάσταση! Επί πλέον, και είναι πολύ σημαντικό και αυτό, δε θα είχε, ως μη όφειλε, δοθεί  αφορμή, να ανοίξουν «Κύριος οίδε» τι στόματα, και να εκτοξεύονται το πιο πολύ άδικες κατηγορίες, ασύστολες, σκαιές εναντίον του ιερού κλήρου, αυταπόδεικτα μειωτικές της θέσης και αποστολής του-«αυτοί οι … παπάδες, κι οι … Δεσποτάδες, και δεν ξέρω τι»! Συγκεκαλυμμένα, όμως, πλην όχι δυσδιάκριτα εναντίον της ίδιας της Εκκλησίας !

        Ευτυχώς, τάχυνε ο Θεός! «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και η αγάπη του Θεού και Πατρός, και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος», που «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας»! Και, δεν παύει «να αναπληρώνει τα -ανθρώπινα- ελλείποντα», δίνει στην Ιεραρχία την ευκαιρία να αναπτύξει νέα αγαστή με την Κυβέρνηση συνεργασία! Με Πατερικό ρεαλισμό, ταπείνωση, σύνεση, σοφία, δόκιμη αγωνιστική διάθεση, υπομονή καρτερική, και επιμονή, για να βρεθεί λύση δίκαιη και ορθή! Η ευχή-προσευχή πολλή και θερμή, και ελπίδα όχι λίγη !

                               Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα ,,,»

Αθανάσιος Κοτταδάκης

·        Αναστάσιος15.11.18 - Ο Βυζαντινός … «Εσπερινός» της 6^ης Νοεμβρίου