Παρουσίαση του βιβλίου «Εκκλησία και γένος εν αιχμαλωσία» του Γ. Καραμπελιά, το Σάββατο 6 Απριλίου στην Πάτρα

Οι Εναλλακτικές Εκδόσεις παρουσιάζουν το Σάββατο 6 Απριλίου 2019 στις 19.00 το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά:

«Εκκλησία και γένος εν αιχμαλωσία»

Θα μιλήσουν:

Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος
Γεώργιος Ιατρού, Δρ. Εκκλησιαστικού Δικαίου – Δικηγόρος
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας
Χρήστος Μούλιας, δικηγόρος – συγγραφέας
συντονιστής: Θεόδωρος Ντρίνιας, «Κοινοτικόν»

στην αίθουσα διαλέξεων Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών,
Φιλοποίμενος 24 & Ρήγα Φεραίου, γ΄ όροφος

Λίγα λόγια για το βιβλίο από τον ίδιο το συγγραφέα Γ. Καραμπελιά:

«… Στη Δύση, η καθολική θρησκεία αποτέλεσε επί πολλούς αιώνες τον αντίπαλο της εθνικής συγκρότησης των ευρωπαϊκών λαών και ο Διαφωτισμός θα στραφεί κατ’ εξοχήν εναντίον του Πάπα και της καθολικής Εκκλησίας.Στην Ελλάδα, σε αντίθεση, με την καθολική παράδοση, όπου η επιβεβαίωση της εθνικής ταυτότητας επετεύχθη μέσω της σύγκρουσης με την καθολική Εκκλησία, η εθνική ταυτότητα διαφυλάσσεται και συγκροτείται με την ουσιώδη συμβολή της Ορθοδοξίας.

Στους έξι αιώνες της ξένης κατοχής, από το 1204 έως το 1821, παράλληλα με τη διαρκή αντίστασή του, ο ελληνισμός θα διασωθεί ακουμπώντας στη γλώσσα, στη συνείδηση της ιστορικής του διαχρονίας, στη λαϊκή παράδοση (δημοτικό τραγούδι, κ.λπ.). και προπαντός στην ορθόδοξη πίστη. Και αυτό, διότι ο ελληνικός κόσμος αντιμετώπιζε όχι μόνο μια διπλή κατοχή –την Τουρκοκρατία και τη Φραγκοκρατία–, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο πεδίο των διωγμών, της καταπίεσης, του οικονομικού εξανδραποδισμού, αλλά και μια διττή πνευματική απειλή. Η τουρκική κατοχή ήταν ταυτοχρόνως και ένα διαρκές εγχείρημα επιβολής του Ισλάμ, διά των εξισλαμισμών και του παιδομαζώματος. Η δε φραγκική παρουσία δεν περιοριζόταν στα κατεχόμενα εδάφη των Επτανήσων, της Κρήτης, της Πελοποννήσου κ.λπ., αλλά, μέσα από την οικονομική και πνευματική διείσδυση, επιχειρούσε να μεταβάλει τον ελληνικό κόσμο σε θρησκευτικό εξάρτημα του καθολικισμού. Έτσι η Εκκλησία, ως ο σημαντικότερος θεσμός του υπόδουλου γένους, διεξάγει έναν αδιάκοπο «διμέτωπο» αγώνα για να διασφαλίσει την ελληνική ιδιοπροσωπία.

Παράλληλα, ιδιαίτερα κατά τους πρώτους αιώνες της κατοχής, γύρω από την Εκκλησία θα συγκεντρωθούν οι μεγαλύτερες πνευματικές μορφές του. Μελέτιος Πηγάς, Μητροφάνης Κριτόπουλος, Πατριάρχης Ιερεμίας Β΄, Δοσίθεος Ιεροσολύμων, Κύριλος Λούκαρις, και οι φιλόσοφοι Θεόφιλος Κορυδαλέας, Ευγένιος Βούλγαρις, Νικηφόρος Θεοτόκης.

Κατά συνέπεια, μετά το 1204, η Ορθοδοξία αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα διατήρησης και διαμόρφωσης της ελληνικής εθνικής συνείδησης, καθώς και των εκπαιδευτικών μηχανισμών, ακριβώς διότι η ελληνική ιδιοπροσωπία, κατέναντι των Λατίνων και κυρίως των Τούρκων, αναδεικνύεται, πρωταρχικώς, ως θρησκευτική. Τα εκατομμύριατων εξισλαμισθέντων Ελλήνων και ορθοδόξων της Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων χάθηκαν οριστικά και μεταβλήθηκαν σταδιακώς σε «Τούρκους». Στις συνθήκες της μακραίωνης Κατοχής, ο ελληνισμός επιβίωσε διά της Ορθοδοξίας…»