ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΖΩΗΣ

Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

Ἑβρ. στ΄ 13-20 

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΖΩΗΣ

«...Ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν». 

Στὴν ταραγμένη ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι χάνουν ὅλο καὶ περισσότερο τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας. Γι᾽ αὐτὸ θέλουν κάπου νὰ ἀκουμπήσουν, κάπου νὰ στηρίξουν τὴ ζωή τους, νὰ ἀσφαλισθοῦν. Ὅμως, χαμένος κόπος. Γιατὶ στὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἐγγύηση γιὰ τὴν ἀσφάλεια τῆς ζωῆς. Ὅπου καὶ νὰ στραφεῖ ὁ ἄνθρωπος δὲν θὰ μπορέσει νὰ βρεῖ γύρω του καταφύγιο ἀσφαλείας. Τὰ ἀνθρώπινα μέτρα ἀσφαλείας ἀποδεικνύονται συνήθως ἀνίσχυρα, χωρὶς καμιὰ ἢ μὲ σχεδὸν ἐλάχιστη ἀποτελεσματικότητα. Ὥστε, λοιπόν, δὲν ὑπάρχει κανένας τρόπος πραγματικῆς καὶ ὁλοκληρωμένης ἀσφάλισης τῆς ζωῆς μας; Βέβαια ὑπάρχει. Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑποδεικνύει δυὸ ὑπέροχους τρόπους ἀσφάλισης τῆς ζωῆς. Ποιοὶ εἶναι αὐτοί;

Α. ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στὸν Ἀβραὰμ εἶχε δώσει ὁ Θεὸς μιὰ μεγάλη ὑπόσχεση ποὺ ἦταν καὶ ὅρκος μαζί: «ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε».

Θὰ σὲ γεμίσω μὲ πλούσιες εὐλογίες καὶ θὰ σοῦ χαρίσω ἀναρίθμητους ἀπογόνους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ Κύριος ἔκανε ἕνα συμβόλαιο καὶ τὸ τήρησε κατὰ γράμμα. Οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραὰμ πληθύνθηκαν καὶ ἔγιναν ἔθνος μεγάλο. Οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ δὲν διαψεύδονται ποτέ. Πραγματοποιοῦνται πάντοτε.

Νά, λοιπόν, τὸ πρῶτο ποὺ πραγματικὰ καὶ ὁριστικὰ ἐξασφαλίζει τὴ ζωή μας. Ἡ πιστότητα τοῦ Θεοῦ στὴν ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεών του. «Τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ» εἶναι τὸ σταθερὸ ἔδαφος, ἐπάνω στὸ ὁποῖο μὲ ἀπόλυτη ἀσφάλεια μποροῦμε νὰ στηρίζουμε τὸ οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς μας.

Ἔχεις, ἀδελφέ μου, ἀνάγκη προστασίας. Σὲ ποιὸν θὰ καταφύγεις; Σὲ ποιὸν ἄλλο παρὰ σὲ Ἐκεῖνον ποὺ σοῦ ὑπόσχεται: «οὐ μὴ σὲ ἀνῶ οὐδ᾽ οὐ μὴ σὲ ἐγκαταλίπω». Θὰ καταφύγεις στὸν Θεὸ ποὺ ὁ λόγος Του εἶναι συμβόλαιο. Σὲ πιέζουν οἰκονομικὲς δυσκολίες, σὲ ἀπειλεῖ ἡ ἀδικία καὶ τὸ ψέμα τῶν ἄλλων; Μὴν ἀργεῖς. Χτύπησε τὴν πόρτα τοῦ οὐράνιου Πατέρα ποὺ μᾶς ὑποσχέθηκε: «αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε, κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν». Δὲν μπορεῖ νὰ μὴν τηρήσει τὴν ὑπόσχεσή του. «Ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν», μᾶς τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Γύρω σου μπορεῖ τὰ πάντα νὰ καταρρέουν. Ἕνα ὅμως μένει σταθερὸ καὶ ἀμετακίνητο. Ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ. Πολλοὶ γύρω σου μπορεῖ νὰ σὲ γεμίζουν μὲ ὑποσχέσεις καὶ γρήγορα νὰ τοὺς βλέπεις νὰ χάνονται, νὰ λησμονοῦν, νὰ ἀρνοῦνται ὅ,τι ὑποσχέθηκαν. Ἕνας μόνο δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ λησμονήσει, νὰ ἀρνηθεῖ. Εἶναι ὁ Θεός. Αὐτὸς ποὺ ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι πιστὸς στὶς ὑποσχέσεις του.

Β. Η ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προχωρεῖ καὶ σὲ ἕνα δεύτερο τρόπο ἀσφάλισης τῆς ζωῆς. Στὴν ἐλπίδα. Ὅσοι πιστεύουν στὸν Θεό, τονίζει, ἔχουν τὴν ἐλπίδα «ὡς ἄγκυραν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν».

Πῶς ἀσφαλίζεται τὸ πλοῖο ἀπὸ τοὺς κλυδωνισμούς, ἀλλὰ καὶ τὴν καταστροφὴ ποὺ μπορεῖ νὰ προκαλέσουν οἱ δυνατοὶ ἄνεμοι, τὰ πελώρια κύματα, ἡ τρικυμία; Ρίχνει τὴν ἄγκυρά του στὸν βυθὸ ποὺ εἶναι σταθερὸς καὶ ἀμετακίνητος. Ἡ ἄγκυρα γαντζώνεται γερὰ καὶ τὸ πλοῖο μένει σταθερό. Ὅσο καὶ νὰ τὸ χτυποῦν οἱ ἄνεμοι δὲν πρόκειται νὰ τὸ μετακινήσουν.

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν χριστιανικὴ ἐλπίδα. Ἡ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ μπορεῖ νὰ εἶναι τρικυμισμένη, νὰ τὴν χτυποῦν οἱ ἄνεμοι τῶν δοκιμασιῶν καὶ τὰ κύματα τῶν δυσκολιῶν. Ὁ οὐρανὸς ὅμως, ἡ αἰωνιότητα ὅπου βρίσκεται ὁ Λυτρωτής, ὁ Θεός μας, ἔχουν γαλήνη, ἠρεμία, σταθερότητα. Καὶ ἡ ἐλπίδα, ἡ ἄγκυρα αὐτὴ τῆς ψυχῆς φθάνει στὸν οὐράνιο κόσμο, «ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς» καὶ ἐξασφαλίζει στὸν πιστὸ τὴ γαλήνη, τὴν εἰρήνη, τὴ σταθερότητα.

Δὲν ἔχεις παρὰ νὰ δοκιμάσεις αὐτὴ τὴ μέθοδο τῆς ἐξασφάλισης τῆς ζωῆς ποὺ ὑποδεικνύει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τὰ μικρὰ κύματα ἀλλὰ καὶ οἱ μεγάλες τρικυμίες δὲν λείπουν ἀπὸ τὸ πέλαγος τῆς ζωῆς. Μὴν τὰ χάνεις! Μὴν ἀπελπίζεσαι! Μάθε νὰ ρίχνεις τὴν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδας σου στὸν ἀσάλευτο κόσμο τοῦ οὐρανοῦ.  

Πηγή: Περιοδικό «ΖΩΗ»