"Ὁ δοξασμένος ἀγώνας τοῦ Ναυτικοῦ μας στὸ ἔπος τοῦ 1940-41”. - Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως ΑΝΔΡΕΑΣ

"Ὁ δοξασμένος ἀγώνας τοῦ Ναυτικοῦ μας στὸ ἔπος τοῦ 1940-41”.

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Ὅταν στὶς 15 Αὐγούστου 1940, ὑποβρύχιο “ἀγνώστου ἐθνικότητος” βύθιζε τὴν “ΕΛΛΗ” στὸ λιμάνι τῆς Τήνου, ἡ Κυβέρνηση τὸ γνώριζε καὶ ὁ Λαὸς τὸ διαισθανότανε : Ἡ γειτονικὴ Ἰταλία ἑτοιμαζόταν γιὰ πόλεμο ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος. Ἕναν πόλεμο, ποὺ δὲν θὰ διεξαγόταν μόνο στὰ βουνὰ τῆς Πίνδου καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀπὸ τὸν Στρατὸ Ξηρᾶς καὶ τὴν Ἀεροπορία, μὰ καὶ στὶς θάλασσες καὶ στὰ πέλαγα, ἀπὸ τὰ πολεμικὰ πλοῖα καὶ τὰ ὑποβρύχια, ποὺ ἔγραψαν σελίδες δόξας καὶ μεγαλείου.

Ἔτσι, ὅταν ἡ Ἑλλάδα, μὲ τὸ στόμα τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, ἀπέρριψε τὸ ἰταμὸ ἰταλικὸ τελεσίγραφο, καὶ σὰν ἀστραπὴ πέρασε στ’ ἀραγμένα καράβια ἡ εἴδηση, σήκωσε κῦμα πελώριο τὴν ὀργὴ γιὰ τὸ ἄθλιο τόλμημα τῆς γείτονος. Τὰ πληρώματα ἐνθουσιάστηκαν, ἀξιωματικοὶ καὶ ναῦτες δὲν βλέπανε τὴν ὥρα νὰ σαλπάρουν. Καὶ ποτέ, μηχανικοὶ καὶ θερμαστές, δὲν δούλεψαν τόσο σβέλτα γιὰ νὰ βάλουν μπροστά. Ὅλοι καίγονταν ἀπὸ μιὰ φλόγα νὰ βγοῦν στ’ ἀνοιχτά, νὰ πολεμήσουν τὸν θρασύδειλο ἐχθρό, ποὺ εἶχε βεβηλώσει τόσο ἀδιάντροπα τὴν γιορτὴ τῆς Παναγίας.

Τὰ ἀντιτορπιλικά μας : τὰ “Ψαρά”, ἡ “Ὕδρα”, οἱ “Σπέτσες”, ὁ “Κουντουριώτης”, ἡ “Βασίλισσα Ὄλγα”, ὁ “Βασιλεὺς Γεώργιος” καὶ ἄλλα, καθὼς καὶ τὰ ὑποβρύχιά μας : ὁ “Παπανικολῆς”, ὁ “Πρωτεύς”, ὁ “Κατσώνης” καὶ ὁ “Τρίτων”, κάνουν περιπολίες στὴν Ἀδριατικὴ θάλασσα καὶ φθάνουν ἀνεμπόδιστα μέχρι τὸ Πρίντεζι. Ἐν τῷ μεταξύ, ὁ Στρατός μας νικοῦσε τὰ ἐχθρικὰ στρατεύματα στὸ συγκρότημα τῆς Πίνδου, οἱ μηχανοκίνητοι Κένταυροι πάθαιναν πανωλεθρία στὸ Καλπάκι καὶ σὲ λίγο ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς νικητὴς καὶ ἐλευθερωτὴς ἔμπαινε στοὺς Ἁγίους Σαράντα. Ἔτσι, μὲ διαταγὴ τοῦ Ἀρχηγοῦ Διοικητοῦ ὑποβρυχίων τὰ ὑποβρύχιά μας μποροῦσαν νὰ ἐπεκτείνουν, τώρα, τὶς περιπολίες τους.  

Τὰ ἀντιτορπιλικά μας, ἐνῷ εἶχαν προσβολὲς ἀπὸ τὰ ἐχθρικὰ ὑποβρύχια, κατώρθωναν μὲ ἀφάνταστη ἐπιτηδειότητα νὰ τοὺς ξεφεύγουν. Ἔτσι σὲ ὅλες τὶς ἀποστολές, δὲν χάθηκε οὔτε ἕνας φαντάρος, οὔτε ἕνα κτῆνος, οὔτε τίποτε ἀπὸ πολεμικὸ ὑλικό. Γιατὶ τὰ πλοῖα αὐτά, μέσα στὶς δύο πρῶτες ἑβδομάδες τοῦ πολέμου μετέφεραν : 80.000 ἄνδρες, 120.000 μεταγωγικὰ κτήνη, 10.000 φορτηγὰ αὐτοκίνητα καὶ χιλιάδες τόννους πυρομαχικὰ στὸ θέατρο τοῦ πολέμου. Καὶ γιὰ νὰ γίνῃ αὐτό, πρέπει νὰ τὸ τονίσουμε, ἀξιωματικοὶ καὶ πληρώματα λυώσανε κυριολεκτικὰ στὰ πόδια τους, χωρὶς ὅμως νὰ παραπονεθοῦν. Ὅλα γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τὴν δόξα τῆς Πατρίδος.

Ὅμως, δὲν ἄργησε νὰ ἔλθῃ τὸ θαυμαστὸ κατόρθωμα τοῦ ὑποβρυχίου “Παπανικολῆς”. Ἰταλικὴ νηοπομπή, μὲ πολλὰ πλοῖα, περνάει τὸ στενὸ τοῦ Ὀτράντο κατευθυνόμενη πρὸς τὴν Ἀλβανία. Ὁ κυβερνήτης  τοῦ “Παπανικολῆ” Μίλτων Ἰατρίδης, ὅταν ἀνέλαβε αὐτὴ τὴν ἀποστολὴ εἶχε δηλώσει :  “Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰς εὐχὰς τοῦ Βασιλέως μας πλέω μεθ’ ὁρμῆς ἀκαθέκτου διὰ τὴν νίκην”. Καὶ νά, ἡ νίκη ἦρθε μὲ τὴν ἐξουδετέρωση τῆς ἐχθρικῆς νηοπομπῆς. Ἐννιὰ ὧρες κυνηγοῦσαν τὸν “Παπανικολῆ” τὰ ἰταλικὰ ἀντιτορπιλικά, ποὺ συνώδευαν τὴν νηοπομπή, μὲ τὶς βόμβες βυθοῦ νὰ σκάζουν δεξιά του, ἀριστερά, πίσω, μπορστά, παντοῦ ! Ἀλλὰ ὁ δοξασμένος “Παπανικολῆς” τὸ βράδυ τῶν Χριστουγέννων 1940 βρίσκεται σῶος καὶ ἀβλαβῆς μεταξὺ Κεφαλλωνιᾶς καὶ Ζακύνθου, ὅπου τὸν συναντᾷ τὸ τορπιλλοβόλο “Σφενδόνη” καὶ τὸ πλήρωμά της παρατεταγμένο στὸ κατάστρωμα τὸν ὑποδέχεται μὲ ζητωκραυγές. Κι’ ὅταν τσουγκρίζουν τὰ ποτήρια τους, λένε συγκινημένοι ὁ ἕνας στὸν ἄλλο : “Ἡ ἀσέβεια στὴν Παναγία πληρώνεται μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο” !

Ἐδῶ σταματῶ, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἄν καὶ πολλοὶ ἀκόμη εἶναι οἱ ἄθλοι τῶν πλοίων μας. Σταματῶ γιατὶ μὲ πνίγει ἡ συγκίνηση ἀπὸ τὰ κατορθώματα τοῦ ναυτικοῦ μας, ποὺ δόξασαν καὶ ἐλάμπρυναν τὴν πατρίδα μας.

Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους. Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μας νὰ σκέπουν καὶ νὰ φρουροῦν τὸ Ἔθνος.  

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  ΑΝΔΡΕΑΣ