Χωρὶς τσιγγουνιὰ! - π. Δανιήλ Ἀεράκη

Χωρὶς τσιγγουνιὰ!

Ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

   Ἡ σπορὰ τῆς ἐλεημοσύνης δὲν γίνεται μὲ τσιγγουνιᾶ. Ἄς σπέρνουμε ἀφειδῶς! Προσφέρουμε χωρὶς τσιγγουνιά. Χαρίζουμε χωρὶς κρατούμενα. Τὰ δίνουμε ὅλα. Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’ εὐλογίαις καὶ θερίσει» (Β΄ Κορ. θ΄ 6).

• Φείδεται ὁ γεωργός κατὰ τὴ σπορὰ τοὺς σπόρους του; Προσέχει βέβαια, ποῦ σπέρνει, ἀλλ’ ὅλους τοὺς σπέρνει. Δὲν λυπᾶται πού θὰ φύγουν ἀπ’ τὰ χέρια του! Οὕτε λυπᾶται, πού θὰ σαπίσουν. Ξέρει, ὅτι θ’ ἀναστηθοῦν, θὰ φυτρώσουν, θ’ ἀνθίσουν καὶ θ’ ἀποδώσουν καρπὸ ἑκατονταπλάσιο.

Γιατί νὰ φείδεται (νὰ τσιγγουνεύεται) ἐπομένως ὁ χριστιανὸς τοὺς δικούς του σπόρους, τὰ χρήματά του καὶ τ’ ἀγαθά του; Προσέχει βέβαια, ποῦ τὰ δίνει. Ἀλλὰ τὰ δίνει! Καὶ τὰ δίνει ὅλα, ἀφοῦ κράτηση ὅσα τοῦ εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητα γιὰ τὴ διαβίωσί του (Α΄ Τιμ. στ΄ 8).

Φείδεται ὁ Θεός, ὅταν σκορπᾶ τὴν ἀγάπη Του στὸν κόσμο; Βρέχει «ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους».

Ἀστράφτει τὸν ἥλιο Του «ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς» (Ματθ. ε΄ 45). Καί, τὸ σπουδαιότερο, δὲν λυπήθηκε νὰ δώση ὅ,τι πιὸ δικό Του, ὅ,τι πιὸ προσωπικό, ὅτι πιὸ ἀγαπητό. Ἔδωσε τὸν Υἱὸ Του τὸν Μονογενῆ! «Τοῦ ἰδίου Υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ’ ὑπὲρ ἠμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτὸν» (Ρωμ. η΄ 32).

Φείδεται ὁ Χριστός, ὅταν προσφέρη τὸ πανάγιο Αἷμα Του γιὰ τὴ σωτηρία μας; Τσιγγουνεύεται γιά τὴν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν μας; Ὅποιος τὴν ζητάει, τοῦ τὴ χαρίζει! Δὲν μᾶς χρωστάει, καὶ ἐντούτοις μᾶς δίνει δωρεὰν τὰ πάντα! «Ἐκένωσεν ἐαυτὸν» (Φιλιπ. β΄ 7) καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ Τὸν κενώνη. Ἄδειασε καὶ ἀδειάζει τὴν ἀγάπη Του, μεταγγίζοντας τὸ Αἷμα Του.

Ἐμεῖς γιατί τσιγγουνευόμαστε; Ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι μιά ἀκένωτη κένωσις!

• Φείδεται δυστυχῶς ὁ ἀτελής χριστιανὸς (λυπᾶται νὰ δώση), ὅταν πρόκειται γιὰ τὸ Χριστό... Ὅταν πρόκειται ὅμως γιὰ τὸ Διάβολο, καμμία φειδώ! Τὸ λουλούδι τῆς ἐλεημοσύνης τὸ ποτίζει στάλα-στάλα, καὶ στ’ ἀγκάθια τῆς κοσμικῆς ζωῆς καὶ τῶν ἡδονῶν ρίχνει ἄφθονο νερό!

Κι ἐκεῖνοι, πού εἶναι τσιγγούνηδες ἀκόμη καὶ στὶς ἀτομικές τους ἀνάγκες («σπαγγοραμμένοι»), οὐσιαστικὰ εἶναι σπάταλοι! Διότι σπαταλοῦν τὰ χρήματά τους στὸ Διάβολο τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἀνασφάλειας…