Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ

«Οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου».

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δὲν κινδύνευσε τόσο πολὺ ἀπὸ τοὺς διῶκτες της ὅσο ἀπὸ τούς «ψευδαδέλφους» καὶ αἱρετικούς. Αὐτοί, σκοτισμένοι ἀπὸ τὸν ἐγωισμό τους, τυφλωμένοι ἀπὸ τὴ φιλοδοξία καὶ ἐμπάθειά τους προσπαθοῦσαν νὰ νοθεύσουν τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Παρουσιάσθηκαν καὶ στὴν ἐποχὴ τῶν Ἀποστόλων καὶ μὲ θρασύτητα ἀντέλεγαν σ᾽ αὐτούς. Ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος οἱ θεοκήρυκες Ἀπόστολοι, τὰ ὄργανα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο οἱ αἱρετικοί, τὰ ὄργανα τοῦ Διαβόλου.

Ὄχι ὁ παλαιὸς νόμος.

Εἶχαν πλημμυρίσει οἱ ψευδάδελφοι καὶ αἱρετικοί, Ἰουδαῖοι στὴν καταγωγή, τὴν Ἐκκλησία τῆς Γαλατίας ποὺ εἶχε ἱδρύσει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ μὲ τὸν πιὸ ὕπουλο τρόπο παρουσιάσθηκαν ἐνδιαφερόμενοι τάχα γιὰ τὴν δικαίωση τῶν πιστῶν καὶ τὴν σωτηρία τους. Καὶ διέδιδαν ὅτι δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ σωθεῖ, ἂν δὲν τηρήσει καὶ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο καὶ μάλιστα τὴν περιτομή.

Ἔτσι ἄφηναν νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι ἦταν ἀτελὴς ἡ διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου καὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλων καὶ ὅτι αὐτοὶ ἔχουν τὴν τέλεια διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔμαθε αὐτά, πόνεσε πολύ. Λυπήθηκε καὶ ἀγανάκτησε ποὺ οἱ Γαλάτες τόσο εὔκολα δέχθηκαν τὶς μωρολογίες τῶν αἱρετικῶν. Τοὺς ἔστειλε λοιπὸν μιὰ ἐπιστολὴ στοργικὴ ἀλλὰ καὶ ἐλεγκτική.

Σ᾽ αὐτὴ τοὺς γράφει καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι ποθοῦμε τὴ δικαίωση καὶ σωτηρία μας. Βεβαιωθήκαμε ὅμως μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅτι μόνο μὲ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ καὶ τὴν τήρηση τοῦ θελήματός Του γίνεται ὁ ἄνθρωπος δίκαιος μπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ ὄχι μὲ τὰ ἔργα ποὺ ἐπέβαλλε ὁ μωσαϊκὸς Νόμος. Ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι σωστό, τότε ἐμεῖς ποὺ ζητήσαμε τὴ δικαίωσή μας μὲ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ καὶ τὴν ὑποταγή μας σ᾽ Αὐτόν, κάναμε λάθος. Πέσαμε ἔξω. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ψέμα. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ὁ Χριστὸς μὲ τὴ διδασκαλία Του μᾶς ἔδειξε τὸν δρόμο καὶ μὲ τὴν θυσία Του μᾶς πρόσφερε τὸν τρόπο τῆς σωτηρίας. Αὐτὰ διδαχθήκαμε, αὐτὰ πιστεύουμε, αὐτὰ κηρύττουμε καὶ σ᾽ αὐτὰ θὰ μείνουμε μέχρι τέλους».

Ἡ «καινὴ κτίση».

Καὶ συνεχίζει ὁ φλογερὸς Ἀπόστολος. Ἀφοῦ πίστεψα καὶ ὑπάκουσα στὸν Χριστό, «ζῶ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Ὁ κάθε Χριστιανὸς ὅταν φωτίζεται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὁδηγεῖται ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἑλκύεται ἀπὸ τὴ θεία ἀγάπη καὶ ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὶς πλάνες, τὶς προλήψεις καὶ τοὺς χωρὶς οὐσία τύπους. Δέχεται ἀνεπιφύλακτα καὶ κάνει κτῆμα του τὴν πίστη στὸν Σωτῆρα Κύριο. Ἀγωνίζεται νὰ συμμορφώσει τὴν ζωή του πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀφήνει τὴν καρδιά του στὴν εὐεργετικὴ ἐπίδραση τῆς θείας Χάριτος. Παραδίνεται ὁλόψυχα στὸν Χριστὸ καὶ παίρνει τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο, τὴ δικαίωση. Ἀκόμα, ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν ἐνοχὴ τῆς ἁμαρτίας, ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὴ δουλεία τῶν παθῶν, ἀναγεννᾶται, γίνεται νέα δημιουργία, «καινὴ κτίσις», καὶ προχωρεῖ πρὸς τὴν ἁγιότητα. Ἀποκτᾶ τὴν υἱοθεσία, γίνεται ἀγαπητὸ παιδὶ τοῦ πανάγαθου Πατέρα καὶ ἀποκτᾶ τὴν πεποίθηση τῆς κληρονομίας τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. «Ζῇ ἐν τῷ Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν αὐτῷ».

Αὐτὰ δὲν εἶναι θεωρίες. Εἶναι αἰώνιες ἀλήθειες μὲ αἰώνιο κύρος, ποὺ ἡ ἄπειρη πηγὴ τῆς καθαρῆς ἀλήθειας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς διεκήρυξε. «Αὐτὸς ποὺ μὲ ἀγαπᾶ εἰλικρινά, θὰ ἀγωνίζεται νὰ τηρεῖ τὶς ἐντολές μου σὲ ὅλη του τὴ ζωή. Αὐτὸν τὸν πιστὸ καὶ καλὸ ἀγωνιστὴ θὰ τὸν ἀγαπήσω ὄχι μόνο ἐγώ, ἀλλὰ καὶ ὁ Πατέρας μου. Σ᾽ αὐτὸν θὰ κατεβοῦμε, ἐγὼ καὶ ὁ Πατέρας, ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Τριάδα, καὶ θὰ κάνουμε τὴν καρδιά του κατοικία μας ὥστε αὐτὸς νὰ εἶναι ἔμψυχος ναὸς τῆς θεότητος. Λοιπὸν ἂς μὴν ταράζεται ἀπὸ ἐσωτερικὲς ἀνησυχίες ἡ καρδιά σας καὶ ἂς μὴ δειλιάζει μπροστὰ στοὺς ἐξωτερικοὺς κινδύνους, ἀφοῦ θὰ ἔχετε ἐμένα καὶ τὴν εἰρήνη μου μέσα στὶς ψυχές σας» (Ἰωάν. ιδ´ 23, 27). Αὐτὴ εἶναι πιὸ μεγάλη ἐγγύηση γιὰ τὸ ἀνεκτίμητο δῶρο τῆς σωτηρίας μας τὸ ὁποῖο μᾶς προσφέρει ἡ ἀκλόνητη πίστη στὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ποὺ τόσο μᾶς ἀγάπησε.

Πόσο μεγάλη εἶναι ἡ τιμὴ στὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ἀνεβάζει τὸν ἄνθρωπο! Πόσο ἀνεκτίμητα τὰ χαρίσματα ποὺ προσφέρει! Δικαίωση, ἁγιασμός, θέωση, μακαρία αἰώνια ζωὴ μαζί Του, μὲ τὸν Πατέρα μας, μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

Περιοδικό «ΖΩΗ»