Στην κατεχόμενη Μονή τού
Αποστόλου Βαρνάβα, εκεί όπου βρίσκεται ο τάφος τού Ιδρυτού τής αυτοκεφάλου
Εκκλησίας τής Κύπρου, αποστόλου Βαρνάβα, τελέστηκε για μία ακόμη φορά το
μυστήριο τής Θείας Ευχαριστίας, συνενώνοντας και πάλι τις προσευχές όλων
εκείνων που προσμένουν την επιστροφή και απελευθέρωση των πατρώων εδαφών τους.
Ο Καθηγούμενος τής Μονής Αρχιμ.
Ιωάννης, έσυρε και πάλι τα βήματά του στον τόπο όπου πάτησαν οι πόδες του
πρωτοκορυφαίου Αποστόλου Παύλου και του συνοδίτη του Βαρνάβα, για να τελέσει
την αναίμακτη θυσία, με την περιπολία βέβαια των κατοχικών ψευδο-Αρχών…
Με την σκέψη στραμμένη προς όλους
εκείνους τούς αδελφούς μας που σήμερα υποτονούν στον αγώνα για τον αγιασμό,
λόγω τής λανθασμένης προσφοράς προτύπων από όλους μας, ο Καθηγούμενος απηύθυνε
λόγια παραμυθίας κατά τη διάρκεια του Κοινωνικού:
«Τόσα χρόνια μέσα στην Εκκλησία
κι όμως παραμένουμε σε μια ευσέβεια που από την μία μας ωθεί να ζυμώνουμε
άρτους για την προσκομιδή κι από την άλλη να υπερασπιζόμαστε με φανατισμό το
αυτοείδωλό μας.
Δεν θέλουμε να ταπεινωθούμε, δεν θέλουμε να συγχωρέσουμε, δεν
θέλουμε να υπομείνουμε, δεν θέλουμε να αγαπήσουμε, δεν θέλουμε να μετανοήσουμε.
Θέλουμε δικαίωση, θέλουμε εκδίκηση, θέλουμε επαίνους, θέλουμε να σταυρώσουμε κι
όχι να σταυρωθούμε, θέλουμε κατανόηση αλλά οι ίδιοι δεν κατανοούμε, ψάχνουμε
συμπόνοια με τα ψευτοκλάματα μα οι ίδιοι παραμένουμε σκληρόκαρδοι, νιώθουμε
αδικημένοι κι όμως εμείς είναι που αδικούμε και καταδυναστεύουμε.
Τέτοιοι άνθρωποι δυστυχώς
υπάρχουν αρκετοί μέσα στους κόλπους της Εκκλησία μας. Άνθρωποι ευσεβοφανείς που
το μόνο που τους νοιάζει είναι να επιβληθούν στους άλλους, να εξουσιάσουν τους
άλλους. Δεν διστάζουν να συκοφαντήσουν, να σπείρουν διχόνοια.
Κατακρίνουν μέρα νύχτα τους
άλλους, αλλά κάνουν και το απόδειπνο. Νηστεύουν Τετάρτη και Παρασκευή μα
συγχρόνως με λύσσα ζητούν “επί πίνακι” το κεφάλι τού συνανθρώπου τους που ίσως
έσφαλε εναντίον τους. Με το ένα χέρι κρατούνε κομποσχοίνι και το με το άλλο
κρατούν σφικτά τα χρήματά τους μη τυχόν κάνουν ελεημοσύνη σε κάποιον φτωχό.
Μια ευσεβής κυρία τις προάλλες
δέχτηκε μια παρατήρηση από έναν επίτροπο μιας ενορίας. Μια κυρία που κάνει
δωρεές σε ναούς, που γνωρίζει και την γνωρίζουν πολλοί πατέρες, ακόμα και
αρχιερείς. Μια κυρία που κάθε εβδομάδα φέρνει άρτους, που έχει πνευματικό
πατέρα, που κυκλοφορεί πάντα ντυμένη ευπρεπώς, που ακούει μόνο τον ραδιοφωνικό σταθμό
της Αρχιεπισκοπής…
Μια κυρία που θα
αυτοχαρακτηριζόταν “άνθρωπος του Θεού, άνθρωπος της Εκκλησίας”.
Αυτή λοιπόν η ευσεβής κυρία, της
μακριάς φούστας, των προσκυνηματικών εκδρομών, των ζυμωτών άρτων, των
εκκλησιαστικών γνωριμιών όχι μόνο δεν μπόρεσε να βαστάξει μία παρατήρηση αλλά
σήκωσε πόλεμο κατά του επιτρόπου που της έκανε παρατήρηση. Διαμαρτυρήθηκε στον
πνευματικό της, παραπονέθηκε στον προϊστάμενο της ενορίας της, είπε λόγια για
τον επίτροπο σε άλλες κυρίες. Έχουνε περάσει μήνες κι όμως ακόμα με αυτό
ασχολείται. Το μόνο που την νοιάζει είναι να τιμωρηθεί ο “αγενής” επίτροπος, να
αποκατασταθεί το όνομά της, η υπόληψή της, η αξιοπρέπειά της. Το μόνο που την
νοιάζει είναι να προσκυνήσουν όλοι (επίτροπος, προϊστάμενος, πνευματικός,
αρχιεπίσκοπος!) το αυτοείδωλό της· διότι το αξίζει! Ζητά υπεράσπιση τού εγώ
της.
Σαν την κυρία αυτή υπάρχουν
πολλές και πολλοί που με την συμπεριφορά τους γίνονται η μεγαλύτερη δυσφήμιση
του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι διώκτες τού
Χριστού. Όλοι αυτοί που ζούνε θρησκευόμενοι αλλά όχι Εκκλησιαστικά, που ζούνε
ηθικιστικά αλλά όχι αγαπητικά, που νομίζουν ότι ζούνε χριστιανικά κι όμως ζούνε
αντίχριστα.
Τι να την κάνουμε αδελφοί μου την
ηθική χωρίς αγάπη; Τι να την κάνουμε την ευσεβοφάνεια χωρίς Χριστό; Ο
παράδεισος θα είναι γεμάτος με ανθρώπους αμαρτωλούς που όμως μετανόησαν και
ταπεινώθηκαν.
Για να σωθούμε λοιπόν ας δούμε
τον Σταυρό του Κυρίου κι ας πάψουμε να ζητούμε δικαίωση και αξιοπρέπεια. Ας
δούμε τον Κύριο σιωπώντα, τεπαπεινωμένο και συγχωρούντα. Είναι κρίμα για έναν
θιγμένο εγωισμό να χάσουμε την Βασιλεία του Θεού».
Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου