ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ  ΜΝΗΜΗΣ  ΚΑΙ  ΤΙΜΗΣ

ΣΤΟ  ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ  ΠΕΙΡΑΙΩΣ  ΚΑΛΛΙΝΙΚΟ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

        Πλήρης ημερών, πλήρης ωρών δημιουργικών κλήθηκε εις τα άνω ο μακαριστός  Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος ! Πέταξε κατ’ ευθείαν στον κόσμο των Μεγάλων Ελπίδων μας, όπου «ήχος καθαρός εορταζότων και βοώντων απαύστως. Κύριε δόξα σοι». Γιατί διακόνησε «την Εκκλησίαν του Θεού που παροικεί στον Πειραιά» είκοσι οκτώ χρόνια, ως Επίσκοπος «εις τύπον και τόπον Χριστού» με μεγάλη πληρότητα. Γιατί ιχνηλάτησε στις επισκοπικές προδιαγραφές του Απ. Παύλου, ιδιαίτερα στο προέχον για την εποχή μας δίδυμο : «Της δε ευποιίας και κοινωνίας μη επιλανθάνεσθε»-Εβρ.13,16. «Μανθανέτωσαν δε και οι ημέτεροι καλών έργων προϊστασθαιεις τας αναγκαίας χρείας, ίνα μοι ώσιν άκαρποι»-Τιτ.3,14. Γιατί ανοίχτηκε στην ευθεία της σταυρικής αγάπης για τον όποιο άλλο ελάχιστο αδελφό του Χριστού κορυφαίων Πατέρων Επισκόπων της Εκκλησίας, επίσης με μεγάλη  πληρότητα ! Πάνω και πέρα από όλα γιατί ετοίμασε και παρέδωσε στην Εκκλησία ωραία παιδιά ! «Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων την ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά». Ρωμ.10,15. Των ευαγγελιζομένων Σταυρωμένο και Αναστημένο Ιησού Χριστό !

*****   ***   *****

      Έκανα πολύ μεγάλη χαρά, ένιωσα να ξεπετιούνται μέσα μου προσδοκίες καλές για την Εκκλησία, όταν υπηρετώντας ακόμα στις Σπέτσες, άκουσα ότι εκλέχτηκε -1978- Μητροπολίτης Πειραιώς, της ιδιαίτερης πατρίδας μου, ο Βοηθός Επίσκοπος Ρωγών Καλλίνικος Καρούσος. Η μνήμη είχε μου κρατήσει αγαθά στην καρδιά μου το όνομα Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Καρούσος, από τότε που φοιτητής εργαζόμενος στη Διεκπεραίωση της «Ζωής» είχα προσέξει ότι του στέλνονται πακέτα με σχετικά έντυπα και περιοδικά.

     Δυο χρόνια μετά, έχω μετατεθεί στον Πειραιά, και εκκλησιάζομαι στην Αγία Τριάδα, το Μητροπολιτικό Ναό όπου τραβάει την προσοχή μου κήρυγμα εκπληκτικό Διακόνου νεαρού, λόγος επίκαιρος, λόγος θερμουργός ! Επίσκοπος με πείρα όχι μικρή, δόκιμος στην πνευματική ζωή, δραστήριος όσο πολύ ! Και, Διάκονος νεαρός με ορίζοντες ανοιχτούς σε θέση ευθύνης κεντρική. Δεν μπορεί  να έχει πέσει έξω ο Δεσπότης, είπα, κάτι αγαθό μέλλεται να βγει. Ευδιάκριτο το χρέος κατάθεσης πνευματικού οβολού,

    «Ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας», λοιπόν, ο νεαρός Διάκονος, Αρχιμανδρίτης, Πρωτοσύγκελος τώρα της Μητροπόλης, έχει λάβει ευλογία από το Δεσπότη, έχει στήσει κιόλας και λειτουργεί Ραδιοφωνικό Σταθμό  -«Πειραϊκή Εκκλησία»- πρωτιά στην εκπομπή λόγου Θεού από τα ερτζιανά. Και μια Κυριακή μετά τη Λειτουργία, ένα καφεδάκι στο Γραφείο κάτω από το Ναό, κι η πρόσκληση λιτή. Με την αύριο έχω και την Επισκοπική ευλογία, και είμαι συνεργάτης «παραγωγός» εκπομπών στο σταθμό.

     Πιο καλά, πιο ανοιχτά, πιο καθαρά, είμαι σε έναν ωραίο κόσμο αδελφικής ζωής γεμάτο παλμό,  ολόψυχα δοσμένο αφιλόκερδα σε πολύτροπη δημιουργική μαρτυρία χριστιανική, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός»-Κολ.3,11. Μαέστρος, συντονιστής, πρωτεπιστάτης, στρατιώτης και στρατηγός, πατέρας, και πιο πολύ αδελφός, ο Σεβασμιώτατος Καλλίνικος, «ο Γέροντας», όπως ακούω και μου αρέσει που τον προσφωνούν. Ενεργεί με σοφία και σύνεση, ελευθερία και τόλμη  διακριτική «εν φόβω Θεού» ! Πάνω απ’ όλα, με απλότητα, οικειότητα, και αγάπη όση πολλή προσώπων και πραγμάτων περιχωρητική ! Και όλοι, κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοί.  Μικροί και μεγάλοι, επιστήμονες και απλοί, νέοι και νέες … να ανταποκρίνονται, να συντονίζονται, να ακολουθούν, έτοιμοι και πρόθυμοι ως ταπεινοί συντελεστές σε έργο του Θεού, αυτό που άοκνος κι ακαταπόνητος είχε ζητήσει να μπει σε εφαρμογή.

       Είμαι σε έναν κόσμο παφλάζουσας καρδιάς δημιουργικής αγάπης Χριστού, που μου είχε λείψει από καιρό ! «Κύριος οίδε», και «οίδε» καλά, γιατί και πώς. Στον κόσμο της εκκλησιαστικής «παρεμβολής» της μοναστικής Αδελφότητας «Παναγία η Χρυσοπηγή». Παραπλήσιο μ’ εκείνον του Μεγαλοσπηλιώτη Ιερομόναχου Ευσέβιου Ματθόπουλου ιδρυτή της «Ζωής», στη διευρυμένη από το συνεχιστή του δυναμικό Αρχιμανδρίτη Σεραφείμ Παπακώστα, μορφή ! Τυπικά πιο εναρμονισμένο με τα στην καθ’ ημάς Ανατολή. ευδιάκριτα όμως πιο χαλαρό, τουτέστιν «ευδιάκριτα πιο ανθρώπινο» !

     Η όλη ατμόσφαιρα με ικανοποιεί, με αναπαύει με γεμίζει, Μένω με τον τρόπο μου πλάι στο Γέροντα με μικρή συμβολή στο δημιουργικό έργο του χρόνια είκοσι και πιο πολύ. Αλλά να μην συνεχίσω, ούτε να πω για την εκτίμηση, για την αγάπη του, που οσημέραι ένιωθα να την αυξάνει όλο και πιο πολύ. Και να την επεκτείνει και στην οικογενειακή μου ενδοχώρα μου-ξαναδιαβάστε, «ευδιάκριτα πιο ανθρώπινο», θα καταλάβετε πολλά. Να πω όμως ότι και σε επίπεδο προσωπικό μου στάθηκε ανοιχτά και ξεκάθαρα σε ατυχή δοκιμασία … «εκκλησιαστική» !

      Για όλα αυτά και άλλα πολλά, ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα και άνω αναφοράς, δε θα του καταθέσω ευχαριστώ. Όχι γιατί δεν του το οφείλω, παρά γιατί μπροστά τους δε θα φτάνει, όσο μεγάλο και εκ βάθους καρδίας κι αν εκπηγάσει αυτό.

*****   ***  *****

      Τώρα, δε θα συνεχίσω στην ίδια γραμμή, ούτε θα επαναλάβω όσα έχω καταθέσει στον τιμητικό τόμο του, για την τόσο πλατιά και δημιουργική Επισκοπική διακονία του στην «Εκκλησία του Θεού που παροικεί στον Πειραιά». Τις ημέρες αυτές γράφτηκαν αρκετά, και στον επικήδειο αποχαιρετισμό του, μάλιστα στο όνομα της Συνοδικής Ηγεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, στο όνομα των ορθόδοξων Ελλήνων χριστιανών, αναλύθηκε-αναδείχτηκε με πληρότητα ικανοποιητική η όλη εκκλησιαστική του διαδρομή.

      Θα πω όμως αδελφικά λόγο  απλό, λιτό, σχεδόν τηλεγραφικό, και όχι λίγο συμβολικό,  για ορισμένα έργα του με αυταπόδεικτα μεγάλη αξία και ιδιαίτερη για την Εκκλησία σημασία. Μάλιστα τα δίσεχτα αυτά χρόνια, όπου όχι λίγα παιδιά της για λόγους, ή «λόγους» πολλούς, δεν κρατούν απλώς αποστάσεις, αλλά στέκουν εμφανώς απέναντι πια, στην Αλήθεια της, το Χριστό, στο δικό του υπόδειγμα ζωής.

       Και πρώτα για το Ραδιοφωνικό Σταθμό «Πειραϊκή Εκκλησία», το σημερινό ερτζιανό Σποριά της Παραβολής, Που συνεχίζει, «βγάζει στον αέρα» σπόρο λόγο Θεού, «παρά την οδόν»,  «επί την πέτραν», «εν μέσω των ακανθών», «εις την γην την αγαθήν».  Και, ειρηνεύει, και αναπαύει  όχι λίγες ψυχές «γης αγαθής», αλλά και τις χρεώνει με επιταγή καρπών αρετής. Και δεν αφήνει απ’ έξω τις «πέτρινες», «τις σε αγκαθιές», «τις παρά την οδόν» ψυχές, με ευχή-προσευχή, ελπίδα ν’ ανοίξει και σ’  αυτές ο Θεός χαραμάδα αληθινής ζωής.

       Δεύτερον, για όλα τα Ενοριακά Πνευματικά Κέντρα, ιδιαίτερα τα, «Κατακομβικά», αν μπορεί να ονομάσει έτσι κανείς όσα χρειάστηκε να φέρει και έφερε εις πέρας, ακόμα και ανασκάπτοντας Ναούς. Αυτές τις πραγματικές «Οάσεις» χριστιανικής συνάντησης, χαράς, ανάπαψης ψυχής, πρώτιστα και κύρια για τη νέα γενιά ! Συν χριστιανικού εφοδιασμού, συνακόλουθης ανασύνταξης πνευματικής, ανανέωσης αποφάσεων σταθερής πορείας ζωής Αγάπης Χριστού, ! Μέσα στη σημερινή καυτή έρημο πανσπερμίας ιδεών και θεωριών, άλλων τινών για την ηλικία τους λίαν ελκυστικών, πλην ανυποψίαστα επικίνδυνων και παραπλανητικών, προβαλλόμενων από τα «Μίντια», τελευταία και Διαδικτυακά με ωραία περιτυλίγματα χρυσά.

     Τρίτον, για το ότι από την πρώτη στιγμή ως την έσχατη ώρα σταθερή και περίφροντις ήταν η μέριμνα του μακαριστού Γέροντα για την εξασφάλιση και προσφορά «του ημερήσιου πιάτου τροφής-ζωής»,  στον όποιο ελάχιστο αδελφό του Χριστού ! Στο υπέροχο αυτό έργο, που είχε και άλλες προεκτάσεις στάθηκε πρωτοπόρος νικητής, ιδιαίτερα όταν δεν άργησε να το καθιερώσει και ενοριακά στη Μεγάλη Μητροπολιτική περιφέρεια του Πειραιά ως έργο χριστιανικού χρέους πρώτης γραμμής !

      Και πρέπει να επισημανθεί εδώ για κάποιους της Εκκλησίας «εντός» ότι, «τοιαύταις γαρ θυσίαις ευαρεστείται ο Θεός» ! Και όχι μόνο, αλλά και ότι αυτές ακριβώς, στις μέρες μας ιδιαίτερα,  προσφέρουν στους «εκτός» και  τους «απέναντι», μια ανάγνωση συνάμα και απάντηση πολύ καλή για το αν η Εκκλησία ανταποκρίνεται και πόσο στην όμοια με την πρώτη-«αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου …»-δεύτερη όμοια με αυτήν του Χριστού εντολή. «Και δευτέρα ομοία αύτη. Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Μείζων τούτων άλλη εντολή ουκ εστίν», Μαρκ.12,31. Και να ληφθεί υπόψη εδώ ότι, στα χρόνια τα σημερινά το, «ος μεν πεινά, ος δε μεθύει», είναι εμφανώς πιο απροκάλυπτα προκλητικό ! Καθώς ο δεύτερος δυστυχώς, και δεν ξέρει πόσα πολλά-πολλά έχει και κατέχει, αλλά και πόσο αφρόνως τα «διασκορπίζει ζων ασώτως», αδιαφορώντας που ο διπλανός του λιμοκτονεί …

   Τέταρτον, ουσιαστικά και πρώτο και Α και Ω, ως προϋπόθεση όλων των προηγούμενων και των άλλων που γνωρίζει ο Θεός, για τη Μοναστική Αδελφότητα «Παναγία η Χρυσοπηγή», αυτό το ιερό φυτώριο άξιων της αποστολής της στο μέτρο του ανθρώπινα δυνατού κληρικών, και ηγετών της Εκκλησίας πρώτης γραμμής ! Και μόνο με αυτό το ευλογημένο χαρτί στα χέρια ως παρρησία, να είχε πετάξει εις τα άνω, ποιος αμφιβάλει, λοιπόν, ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης Καλλίνικος, θα είχε ακούσει να του λέει ο Χριστός : «Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου».

     Διό και μηδενίζω και αυτό το λιτό λόγο μου εδώ. Στη θέση του βάζω ενδεικτικά, ονόματα πρώτης γραμμής που ευλογήθηκα να γνωρίσω εκεί, και το μακαριστό Γέροντα Καλλίνικο λέγοντα στο Θεό. «Ιδού εγώ και τα παιδία που μου έδωσε η Αγάπη Σου». Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, Μητροπολίτης Καλαβρύτων-Αιγιαλείας Αμβρόσιος, Μητροπολίτης Σάμου-Ικαρίας Ευσέβιος, Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος  … Και πέρα στην Ασία μακράν, Μητροπολίτης Σιγκαπούρης Κωνσταντίνος, Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος … όλα αγαπημένα δικά του παιδιά !

    Τέλος, στο όνομα και εις τιμήν των άλλων κληρικών, να φέρω τον εκλεγέντα επάξια για διαδοχή στην Ηγουμενία της  Μονής «Παναγία η Χρυσοπηγή», τον Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Παναούση, τον έτερο τότε νεαρό, ζωντανό, ένθερμο, χαριτωμένο μοναχό ! Με όψιμες ευχές-προσευχές να έχει πλάι του το Θεό !

      Όντως, «μακαρία η οδός ην επορεύθης πρόσφατα» ! Όντως «ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως» ! Γέροντα Καλλίνικε, μακαριστέ πια Μητροπολίτη της Εκκλησίας του Θεού που παροικεί στον Πειραιά, ανάμεσα σε όλους για τους οποίους θα εύχεσαι θερμά, είμαι βέβαιος, δε θα ξεχνάς. «Αθανασίου και της οικογενείας αυτού» !

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης