Θεός- άνθρωπος- κτίση - π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Θεός- άνθρωπος- κτίση

Η σημερινή ευαγγελική διήγηση είναι παρμένη από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου. Εδώ έχουμε μια αναφορά του Χριστού στις καθημερινές κοινωνικές και βιοτικές ανάγκες του ανθρώπου, που ο ευαγγελιστής Ματθαίος ενσωματώνει στην εκτεταμένη και μεγάλη “Επί του Όρους Ομιλία”.

          Η ομιλία αυτή αναπτύσσεται σ’ ένα εκτεταμένο κείμενο τριών κεφαλαίων του κατά Ματθαίον ευαγγελίου με πλήθος θεμάτων που καλύπτουν σχεδόν όλο το κηρυγματικό έργο του Ιησού Χριστού.

          Το σημερινό ευαγγέλιο έχει πολλαπλά μηνύματα. Μας καλεί να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε μέσα από το πρίσμα της Βασιλείας του Θεού και της δικαιοσύνης Του πολλά μεγέθη της καθημερινής μας ζωής.

          Οι βιοτικές μέριμνες είναι το πρώτο και καίριο πρόβλημα που θέτει η περικοπή και το ασφυκτικό άγχος. Οι ανάγκες του σώματος για τροφή και ένδυση, για τον καθημερινό επιούσιο άρτο αλλά και για την αμφίεση μας. Αυτό το αυτονόητο και αναγκαίο, ότι έχουμε “χρεία τούτων απάντων”, το γνωρίζει και ο Θεός και μεριμνά με περίσσεια φροντίδα  για τον καθένα μας. “Μη μεριμνάτε”. Τη λαχτάρα της όποιας επιθυμίας και την πλεονεξία μέσα στην οποία βυθιζόμαστε “εάν δε ο οφθαλμός σου πονηρός η, όλον το σώμα σκοτεινό έσται” ή όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς “όταν ο οφθαλμός σου απλούς η (τότε) και όλον το σώμα σου φωτεινόν εστίν”.

          Αυτά τα λόγια είναι απλά και στην απλότητά τους κρύβεται η αλήθεια. Αλλά το πρόβλημα αρχίζει, όταν στο σκοτεινό μυαλό μας τα πράγματα αλλάζουν τη φυσική τους θέση και το φως το βλέπουμε ως σκοτάδι και το σκοτάδι ως φως.

          Η διαστροφή αυτή  έχει το αίτιο της. Δεν πρόκειται για κάτι επιφανειακό, αλλά πηγαίνει βαθύτερα στις βασικότερες επιλογές της ζωής μας. Το πρόβλημα αρχίζει από το τι θεωρούμε ως πρώτο και μόνιμο στις επιλογές μας. Το ευαγγέλιο κηρύττει: “ζητείτε πρώτον την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού” και όλα τα άλλα έπονται. Εμείς συνήθως προτάσσουμε όλα τα άλλα, τροφή-ένδυση- κοινωνικές και οικογενειακές κατοχυρώσεις, τα καθαρά υλικά και κοσμικά θέματα, ενώ η πνευματική ζωή και η εσχατολογική προοπτική της ύπαρξής μας μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Έτσι όμως ζουν οι χωρίς πίστη άνθρωποι, οι κοσμικές κοινωνίες, τα “έθνη” και οι ειδωλολάτρες όλων των εποχών. Τα ίδια υλικά ενδιαφέροντα έχουν και “ταύτα πάντα επιζητούσιν”.

          Το σημερινό όμως ευαγγέλιο έρχεται να ξεδιαλύνει τα πράγματα και να φωτίσει τις επιλογές μας. “Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν...ου δύνασθε θεώ δουλεύειν και μαμωνά”. Επιτέλους, η με τον Θεό ή με τον μαμωνά αυτό απαιτεί η απλή λογική.

          Τώρα μαζί με όλα αυτά θα ήταν σκόπιμο να κάνουμε και  μια οικολογική ανάγνωση του ευαγγελικού μηνύματος. Και αυτό γιατί στις μέρες μας μαζί με όλο τον κόσμο, μέσα στο φόβο και στη “σκιά” ενός οικολογικού “θανάτου” που προκαλεί η αυξημένη μόλυνση και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, η φράση του Χριστού, “εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά” είναι μια ασφαλή κια ηχηρή διακήρυξη της πρόνοιας του Θεού.

          Εύκολα καταλαβαίνουμε, ότι η κτίση  όχι μόνο προέρχεται, αλλά και κυβερνάται  από τον Θεό. Η φροντίδα και η παρουσία του Θεού μέσα στον κόσμο είναι διαρκής. Η λειτουργία των  φυσικών  νόμων κινείται αποκλειστικά μέσα στα πλαίσια της θελήσεως, της δυνάμεως και της κυριαρχίας του Θεού. Όλα λειτουργούν, γιατί δημιουργήθηκαν  να είναι τέλεια.

          Η Αγία Γραφή είναι πλούσια απο εκφράσεις που αναφέρονται στην ωραιότητα, την αρμονία και τη σκοπιμότητα της φυσικής δημιουργίας. Ο Ίδιος ο Κύριος μας δίνει το παράδειγμα της αγάπης  στη δημιουργία, αλλά και τον σεβασμό στην  οικολογική ισορροπία.

          Οι υπέροχες και αξεπέραστες παραβολές Του, αλλά και γενικότερα ο διδακτικός Του λόγος, τις περισσότερες φορές έχουν αφετηρία μια εικόνα από το φυσικό περιβάλλον. Η τρικυμία της θάλασσας, οι άνεμοι, τα πετεινά του ουρανού, τα κρίνα του αγρού, το καρποφόρο αμπέλι, η άκαρπη συκιά είναι εικόνες από τη δημιουργία του Θεού. Όλα αυτά από τα οποία ξεκινά ο Χριστός τη διδασκαλία Του, για να προχωρήσει στα βαθύτερα πνευματικά μηνύματα, μαρτυρούν την αγάπη Του και τη φροντίδα Του, την πρόνοια Του, για τα έμψυχα και άψυχα της δημιουργίας Του.

          Ο Χριστός  βέβαια δεν μας καλεί απλά ν’ αγαπάμε και να θαυμάζουμε την κτίση. Άλλωστε “ουκ ελάτρευσαν την κτίσιν οι θεόφρονες  παρά τον κτίσαντα”. Εκείνο το “καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνει” μας λέει κάτι πιο σημαντικό. Να μάθουμε να μελετάμε το ανοιχτό βιβλίο της κτίσεως και να παίρνουμε τα σήματα που μας εκπέμπει κάθε στιγμή.

          Κάθε φορά που μολύνουμε τη φύση και καταστρέφουμε το περιβάλλον, γκρεμίζουμε το σπίτι που μας έδωσε ο Θεός για να ζήσουμε. Αμαρτάνουμε, γιατί λησμονούμε, ότι η υποχρέωση των ανθρώπων στον παράδεισο ήταν το “εργάζεσθαι και φυλάσσειν”. Δύο χαρακτηριστικές λέξεις που τονίζουν το δικαίωμα και την υποχρέωση μας απέναντι στο περιβάλλον που ζούμε.

          Εμείς ως “σάρκα φορούντες και τον κόσμο οικούντες” εμπλεκόμαστε  στο οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η κλήση μας και ο αγώνας μας αποβλέπει στην αντιμετώπιση κάθε μορφής αμαρτίας σαν μια λαθεμένη σχέση ανθρώπου και Θεού και δημιουργίας.

          Γι’ αυτό ας προσπαθούμε να μεταβάλλουμε και να μεταμορφώνουμε το ανθρώπινο αμαρτωλό περιβάλλον μας, αλλά και και το απειλούμενο με καταστροφή φυσικό περιβάλλον, μέχρι να έρθει ο Κύριος και να ακουσθεί η φωνή Του: “Ιδού καινά ποιών τα πάντα”.

          Καλή Κυριακή

          Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας