Δηλαδή θα καλύπτουμε τα λάθη και
δεν θα διορθώνουμε τα σφάλματα; κανείς ποτέ δεν είπε αυτό. Όμως κι αυτό το
συνεχές κυνηγητό και κατηγορητήριο, η υψωμένη βέργα, η ασίγαστη
παρατηρητικότητα, η αξεκούραστη αυστηρή κριτική, η διόγκωση των ελλείψεων,
μήπως προέρχεται από εσωτερική ακαταστασία, απουσία αυτογνωσίας, προσευχής κι
εμπιστοσύνης στον Θεό; Οι νηπτικοί θεολόγοι για το υπάρχον κακό οίκτειραν τον
εαυτό τους κι όλα τα ’βλεπαν καλά λίαν κι ο αδελφός τους ήταν ο Θεός τους και
για τις πτώσεις του έκλαιγαν οι ίδιοι ως κύριοι αίτιοι. Μήπως αυτή η θεολογία
της γκρίνιας ταυτίζεται μ’ ένα λανθάνοντα φαρισαϊσμό αφιλαδελφείας,
αφιλοτεκνίας, αφιλανθρωπίας και τελικά αφιλοθείας;
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου