Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου εκτίθεται περισσότερο
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Πρώτον ΟΥΔΕΝΑ λόγον αναφέρει που να δικαιολογεί την πράξη του, να αναγνωρίσει τον σχισματικό επικεφαλής της κρατικής Εκκλησίας στην Ουκρανία κ. Επιφάνιο. Γράφει για το τι έγινε τον 3ο αιώνα με την Εκκλησία της Κύπρου και το Πατριαρχείο της Αντιοχείας, γράφει ότι το Πατριαρχείο της Σερβίας χειροτόνησε δύο Μητροπολίτες στην Ευρώπη, γράφει ότι απαγορεύεται στη Ρωσική Εκκλησία να παρεμβαίνει σε άλλες Εκκλησίες, αλλά για την «ταμπακέρα» ουδεμία εξήγηση.
Δεύτερον δεν εξηγεί του λόγους για τους οποίους αθέτησε τον λόγο του και όσα διαβεβαίωσε τον Πατριάρχη Μόσχας το 2018. Η Εκκλησία της Ρωσίας έδωσε στη δημοσιότητα την επιστολή που είχε αποστείλει στις 26 Ιουλίου 2018 στον κ. Κύριλλο, στην οποία έγραψε: «Η Εκκλησία της Κύπρου ουδέποτε θα αποστεί από της θέσεως την οποία πολλάκις Σας έχουμε εκθέσει, ότι δηλαδή θα στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις τη θέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας ως προς το λεγόμενο ζήτημα της Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία. Θεωρεί τη θέση αυτή δίκαιη και κατά πάντα δικαιολογημένη. Εκεί βρίσκονται οι πνευματικές Σας ρίζες και δεν είναι δυνατόν να αποχωριστείτε από αυτές».
Τρίτον στην επιστολή του προς τον κ. Βαρθολομαίο της 20ής Οκτωβρίου 2020 γράφει ότι αναγνώρισε τον σχισματικό Ουκρανό Επιφάνιο «συμφώνως προς την εκφρασθείσα επιθυμία» Του. Αυτό και εχθρός του να το έγραφε θα έπρεπε να το διαψεύσει. Είναι απαράδεκτο από κάθε πλευρά το επιχείρημα της αναγνώρισης του Επιφανίου με βάση την επιθυμία του Οικ. Πατριάρχου. Ο Κύπρου αυτοκαταργείται και καταργεί ντε φάκτο το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου, για το οποίο αυτοκέφαλο υπερηφανεύεται στην ίδια επιστολή γράφοντας ότι η Εκκλησία της Κύπρου το έχει από την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (431). Μπορούσε να γράψει άλλα επιχειρήματα, όπως αυτό που Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος υποστηρίζουν, ότι οι Ορθόδοξοι Προκαθήμενοι ζήλωσαν και μιμούνται τις εξουσίες του Πάπα και επομένως μπορούν από μόνοι τους να αποφασίζουν χωρίς τη γνώμη της Συνόδου τους.
Τέταρτον ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου εξετέθη ανεπανόρθωτα αναθέτοντας το γράψιμο της επιστολής προς τον Οικ. Πατριάρχη επί σοβαρότατου εκκλησιαστικού ζητήματος, το οποίο άπτεται και του εθνικού προβλήματος της Κύπρου, σε συνεργάτη του που δεν γνωρίζει την Εκκλησιαστική και Εθνική Ιστορία. Σφάλμα του επίσης ότι δεν ήλεγξε τα όσα έγραψε αυτός και αφέθηκε να τον παρασύρει σε νέο σοβαρό ατόπημα. Διότι πέραν της ελλείψεως επιχειρημάτων και αναγραφής ασχέτων με την υπόθεση της Εκκλησίας της Ουκρανίας θεμάτων αντιφάσκει στην ίδια την επιστολή.
Γράφει: « Εάν ετήρησα στάσιν ουδετερότητος περί το Ουκρανικόν, τούτο έπραξα επιθυμών να εμφυσήσω το αυτό φρόνημα εις όλους τους Προκαθημένους και αγαπητούς εν Χριστώ αδελφούς..». Σε όλη την υπόλοιπη επιστολή επιχειρεί – ανεπιτυχώς – να εξηγήσει γιατί πραγματοποίησε την επιθυμία του κ. Βαρθολομαίου...
Από κύκλους του Φαναρίου διοχετεύεται η ανακριβής πληροφορία ότι σύντομα θα αναγνωρίσουν τον Επιφάνιο και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες και έτσι ο Κύπρου, ο Αθηνών και ο Αλεξανδρείας δεν θα αισθάνονται πλέον άσχημα. Αν αυτό δεν είναι παραπληροφόρηση και αν δεν λέγεται για να παρηγορηθεί ο Κύπρου, και αν ακόμη ο κ. Βαρθολομαίος δεν σκέπτεται μόνο τα συμφέροντα του Φαναρίου και σκέφτεται και αυτά της Εκκλησίας της Κύπρου, γιατί δεν περίμενε να αναγνωρίσουν πρώτα οι άλλες Εκκλησίες τον Επιφάνιο και στη συνέχεια «να εκφράσει την επιθυμία του» στον κ. Χρυσόστομο;... Είναι λυπηρό που ο κ. Χρυσόστομος για να δικαιολογήσει το πρώτο σοβαρό σφάλμα του, να αναγνωρίσει τον Επιφάνιο, υπέπεσε σε δεύτερο, χειρότερο, σφάλμα, επιχειρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου