Θα είσθε πάντα στην σκέψη μου

 Κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων.  Η μέρα αυτή μας υπενθυμίζει, ότι οι μεγαλύτερες γενεές υπήρξαν οι γονείς και οι δάσκαλοι όλων μας, ότι σε αυτούς χρωστάμε το ζην και το ευ ζην.

Τα γηρατειά με τις ρυτίδες στο πρόσωπο και την βαριά από τα βάσανα περπατησιά τους, ή την ακινησία τους στο κρεβάτι του πόνου με χρόνιες και πολλαπλές παθήσεις, μας γέννησαν, μας μεγάλωσαν, μας ανάθρεψαν, μας μετέδωσαν και μας έμαθαν τις αρχές, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα σε όλους εμάς, ώστε να πλάσουμε και να διατηρήσουμε για τις επόμενες γενιές τους επιγόνους τους την Ορθόδοξη εκκλησιαστική βιωτή μας, την εθνική μας υπόσταση, την αγάπη μας προς τον συνάνθρωπο και την φύση που μας περιβάλλει.
Τους ευχαριστώ που, σεμνά, διακριτικά και με αγάπη επί μια δεκαετία στην «Αγία Σκέπη» μεταγγίζουν στην ψυχή και στη σκέψη μου τη σοφία τους.

Είμαι ευγνώμων, για τα μαθήματα από την εμπειρία της ζωής τους που μου δίνουν κατά την αναστροφή και την συζήτηση μαζί τους.

Εύχομαι σε όλους τους, από τα βάθη της καρδιάς μου, μακροημέρευση, με υγεία, δημιουργικότητα και χαρά στην καρδιά τους.

Καταθέτω ταυτόχρονα αθόρυβα και διακριτικά τον σεβασμό μου για όλα όσα μου πρόσφεραν και μου χάρισαν όλα αυτά τα χρόνια.

Θα είσθε πάντα στην σκέψη μου.

Α.Κ.Κ.