Ο ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΑΔΑΚΗΣ

 Ο   ΑΛΒΑΝΙΑΣ   ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ   ΚΑΙ   ΟΙ ΑΛΛΟΙ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΑΔΑΚΗΣ

          Ο πατήρ Αναστάσιος πάντα για μας,  ο Αρχιμανδρίτης, ο Βοηθός Επίσκοπος Ανδρούσης που ευλογήθηκε από το Θεό να πρωτοπορήσει, αναδείξει, και  προωθήσει σε εκπληκτικό βαθμό το θέμα της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στον 20^ο  αιώνα.
        Ο ίδιος και ο αυτός πατήρ Αναστάσιος πάντα για μας, που επιλέχτηκε όχι τυχαία από τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο-1991-και επίσης και πιο πολύ ευλογήθηκε από το Θεό, ως Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας να αναστήσει την ισοπεδωμένη από τον αντίθεο κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό τη Ορθόδοξη Εκκλησία της όμορης χώρας.
     Ο ίδιος και ο αυτός πατήρ Αναστάσιος πάντα για μας, ευλογείται τώρα από το Θεό να χτυπηθεί από τη παγκόσμια μάστιγα του covit19, και να δώσει ένα όντως ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα στην πληθωρική «ορθόδοξη», «θεολογική» α-νοησία, που ως μη όφειλε ξεστομίστηκε επ’ αυτού, με μια και μόνη φράση:  «Νομίζω το να συμμετέχει κανείς, έστω με αυτόν τον τρόπο στον κοινό πόνο είναι δώρο του Θεού». Απλά, απλούστατα, βέβαια, γιατί πιστεύουμε βαθιά ότι : «Ουδείς γαρ ημών εαυτώ ζει, και ουδείς εαυτώ αποθνήσκει. Εάν τε γαρ ζώμεν, τω Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν τω Κυρίω αποθνήσκομεν, εάν τε ουν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν του Κυρίου εσμέν»-Ρωμ.14,7-8. 
           Διό. «Και μην στεναχωριέστε-αδελφοί-Θα περάσουμε. Βρίσκουμε ένα μονοπάτι και ανεβαίνουμε πάλι στο ξέφωτο-αν βέβαια αυτό είναι και το θέλημα του Θεού- ‘Είτε ζώμεν είτε αποθνήσκομεν του Κυρίου εσμέν’. Είναι μεγάλη παρηγοριά αυτά τα πράγματα για εμάς».
       Λοιπόν. «Προσευχή, αδελφέ μου, πολλή προσευχή», ως διαμηνύει ο λίαν αγαπημένος του μακαριστός πια πατήρ Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος.
    Ταύτα με αφορμή την ακόλουθη δήλωση, άξια πολλής προσοχής, και πολλής περαιτέρω προσωπικής σκέψης δήλωση του Μακαριώτατου λίγο πριν μεταφερθεί αεροπορικώς στην Αθήνα.
      «Κοιτάξτε, στην Αλβανία υπάρχουν πολλές χαράδρες και εγώ έχω συνηθίσει και κατεβαίνω σε χαράδρες αρκετά χρόνια τώρα, 30 χρόνια… Βρίσκουμε ένα μονοπάτι και ανεβαίνουμε πάλι στο ξέφωτο.
     Νομίζω το να συμμετέχει κανείς, έστω με αυτόν τον τρόπο στον κοινό πόνο είναι δώρο του Θεού. Μην το βλέπουμε πάντα δύσκολο. Υπάρχουν ελαφρά συμπτώματα. Εχθές είχαμε μια μεγαλύτερη δυσκολία. Εγώ έχω μια ευαισθησία με τους πνεύμονες, έχω ένα άσθμα πολύ καιρό. Νομίζω θα το ξεπεράσουμε.
       Έγιναν τα δέκατα ναι, αλλά σήμερα είμαστε καλά. Σήμερα το μεσημέρι, φαντάζομαι το απόγευμα, θα είμαι στον Ευαγγελισμό. Άλλωστε ο Ευαγγελισμός είναι γνώριμο νοσοκομείο για εμένα και άλλοτε είχαμε ορισμένες δυσκολίες, τις ξεπεράσαμε.
       Και μην στεναχωριέστε. Θα περάσουμε. ‘Είτε ζώμεν είτε αποθνήσκομεν του Κυρίου εσμέν’. Είναι μεγάλη παρηγοριά αυτά τα πράγματα για εμάς».

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα»

Αθανάσιος Κοτταδάκης