ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. 13, 10-17)
(Πλούσιου νεανίσκου)
Ένα πολύ ενδιαφέρον και σπάνιο
ερώτημα
Ο ιερός ευαγγελιστής Λουκάς αφηγείται ένα συμβάν από τη δημόσια δράση του Κυρίου, το οποίο αναφέρουν και οι άλλοι δύο συνοπτικοί ευαγγελιστές, ο Ματθαίος και ο Μάρκος.
Πρόκειται για εκείνο το συμβάν με τον ανώνυμο ευσεβή Ιουδαίο, τον οποίο ο Ματθαίος τον χαρακτηρίζει “νεανίσκο”, ο δε Λουκάς “άρχοντα”. Η παρουσία του, το ερώτημα του και η διδασκαλία του Κυρίου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στους μαθητές του Χριστού. Και μόνο η εμφάνιση του νεαρού πλούσιου προκάλεσε τη συμπάθεια των συνομιλητών του. Αυτή τη λεπτομέρεια δεν μπορούσε να την λησμονήσει ο ευαγγελιστής Μάρκος, καθώς θα άκουσε να εξιστορεί το περιστατικό ο παρατηρητικός Πέτρος, ο Χριστός, έγραψε, όταν κοίταξε τον ευσεβή εκείνο νέο, αισθάνθηκε συμπάθεια γι’ αυτόν. “Ο δε Ιησούς εμβλέψας αυτώ ηγάπησεν αυτόν”.
Αλλά ο νεαρός του σημερινού ευαγγελίου μας είναι συμπαθής κυρίως για εκείνο το σπάνιο και σπουδαίο ερώτημα του προς τον Χριστό: “Διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;”
Πρόκειται πράγματι για ένα σπάνιο ερώτημα και για τότε και για σήμερα. Σπάνιο, ιδιαίτερα για την ηλικία που είχε ο σημερινός συνομιλητής του Χριστού. Περνούσε την πιο όμορφη περίοδο τη ζωής του. Ήταν πλούσιος και επιφανής με όλα τα εφόδια για να χαρεί της εφήμερες απολαύσεις της ζωής.
Κι’ όμως ο ευγενής εκείνος Ιουδαίος δείχνει περιφρόνηση στα γήινα και αναζητά υψηλούς πνευματικούς κόσμους. Αναζητά την αιώνια ζωή. Η στάση του είναι εντυπωσιακή, γιατί πρόκειται για φαινόμενο όχι συνηθισμένο. Ένας νέος να περπατά “εν οδοίς καρδίας άμωμος, και μη εν οράσει οφθαλμών” (Εκκλ. 11, 9). Πως λοιπόν να μην το συμπαθήσει ο Κύριος και να μην τον αγαπήσει;
Το ενδιαφέρον του πλούσιου άρχοντα αποτελεί έλεγχο για τους περισσοτέρους από μας. Να του αντισταθμίσουμε τη σημερινή νεότητα στην πλειοψηφία της;. Τα ενδιαφέροντά της με τα δικά του ενδιαφέροντα; τους οραματισμούς της με τους δικούς του;
Βέβαια και στις καρδιές των σημερινών νέων δεν είναι άγνωστοι οι θρησκευτικοί πόθοι και αναζητήσεις. Τα ψυχρά ρεύματα του αθεϊσμού και ο λίβας του υλισμού δεν κατάφεραν να εξαφανίσουν το θρησκευτικό τους συναίσθημα.
Όμως σπάνια και δύσκολα το πνεύμα των νέων αναβαίνει στο περισπούδαστο ερώτημα: “τι ποιήσω, ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;” Ένα άλλο πλήθος ενδιαφερόντων κατακλύζουν πληθωρικά την ψυχή και τη ζωή προκαλώντας πολλές φορές άγχος για το μέλλον, για τις σπουδές και την κοινωνική και οικογενειακή τους αποκατάσταση.
Και όχι μόνο στην ψυχή των νέων. Για όλους η φιλανθρωπία του Κυρίου επιφυλάσσει την αφυπνιστική του επίπληξη: “Μεριμνάς και τυρβάζει περί πολλών. Ενός δε έστι χρεία”. Το ένα και σπουδαιότερο το αφήνουμε τελευταίο. Όταν θα τελειώσουν οι “υποχρεώσεις”, στην έξοδο του βίου μας, τότε θα μας επισκεφθεί ο Κύριος: πρωί; μεσημέρι, το δειλινό; “Οψέ η μεσονυκτίου η αλεκτοροφωνίας ή πρωίας;”.
Η ενασχόλησή μας με το αιώνιο μέλλον μας δεν μας βλάπτει. Δεν μας κάνει μελαγχολικούς και απαισιόδοξους, όταν οι λογισμοί μας κινούνται μέσα στην αναστάσιμη εσχατολογία της πίστεως.
Εξ άλλου την αιώνια ζωή, για την οποία έδειξε τόσο αξιέπαινο ενδιαφέρον ο νεαρός άρχοντας του σημερινού ευαγγελίου, αποδέσμευσε ο Χριστός από την έννοια του χρόνου. “Αύτη εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γιγνώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν”.
Η αιώνια ζωή δεν είναι μια αφηρημένη και απρόσιτη έννοια, που θα νοιώσουμε όταν λυτρωθούμε από τα δεσμά του σώματος. Είναι πίστη, βαθειά γνώση και βιωματικότητα του προσώπου κια της ζωής του Ιησού Χριστού. Ο γνήσιος δεσμός μας με τον Κύριο Ιησού οδηγεί στο κανάλι της αιώνιας ζωής.
Οπότε το πιο ενδιαφέρον ερώτημα μας θα βρει την σωστή του απάντηση.
Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας
2 σχόλια:
Ευχαριστούμε τον π. Γερασιμάγγελο που μας προσφέρει από αυτό τον χώρο το ωφέλιμο κήρυγμά του.
Ο μεστός θεολογίας λόγος τού π. Γερασιμαγγέλου είναι δροσιά στον λίβα αποστασίας της εποχής μας....
Δημοσίευση σχολίου