Μία μέρα του Μαρτίου, 200 χρόνια μετά - Γεώργιος Κουρκούτας

 

Μία μέρα του Μαρτίου, 200 χρόνια μετά

Πανηγυρικός λόγος

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021, Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Πύργου

Ξημέρωσε για μία ακόμη χρονιά η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Μία ακόμη  ημέρα που μας ταξιδεύει 200 χρόνια πριν, σε  μία ανάλογη ημέρα του Μαρτίου του 1821.

Μας στέλνει στα βάθη μιας ένδοξης Κληρονομιάς που έγινε σημείο αναφοράς για τον νεώτερο Ελληνισμό, εντός και εκτός Ελλάδος. Τον Μάρτιο του 1821 ο ταπεινωμένος για 300 και 400 χρόνια Ελληνισμός αποφάσισε ότι ήλθε η ώρα να πάρει πίσω αυτό που του αρπάξανε αλλοεθνείς και αλλόθρησκοι εισβολείς, οι Οθωμανοί Τούρκοι, εκείνον τον μαύρο Μάιο του 1453 στα τείχη της Βασιλεύουσας.

Να πάρει πίσω Ελευθερία και Αξιοπρέπεια, που τα διατηρούσε κρυφά πίσω από τις ιστορίες των γονέων προς τα παιδιά τους, που με δάκρυα φύλασσε όταν άναβε κερί στον Θεό και τους Αγίους και όταν αντίκριζε το μαρτύριο των Νεομαρτύρων της Τουρκοκρατίας.

Και αυτήν την βαθιά επιθυμία την εκδήλωσε στους αιώνες της σκλαβιάς, μέσα από πολλά επαναστατικά κινήματα. Μέσα από πράξεις, που μπορεί να απέτυχαν  και να καταπνίγηκαν, διότι στηρίχτηκαν σε ελπίδα στηρίξεως από ξένους, αλλά έδειξαν ότι αυτός ο τόπος δεν αντέχει την σκλαβιά. Δεν δέχεται τον συμβιβασμό.

Αυτό μας θυμίζει και ο θρυλικός γέρος του Μωριά , ο ανδριάντας του οποίου κοσμεί την πόλη μας  λίγα μέτρα πιο πέρα. «Μιαν φοράν, όταν επήραμεν το Ναύπλιον, ήλθε ο (Άγγλος) Άμιλτων να με ιδή. Μού είπε ότι ¨πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύση¨. Εγώ του αποκρίθηκα ότι ¨αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο. Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα¨.

Με είπε : ¨Ποιά είναι η βασιλική φρουρά του, ποιά είναι τα φρούρια;¨ ¨Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφτες, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά¨. Έτσι δεν με ομίλησε πλέον».

Και θα ξημερώσει ένα πρωινό διαφορετικό  το 1821. Με την καθοδήγηση της Φιλικής Εταιρείας και με την Πίστη στον Θεό διαρκώς μέσα στις καρδιές των αγωνιστών. Για έναν Αγώνα που θα περιλάβει τους πάντες, από τον πνευματικό Αρχηγό Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’, το παλιό τσοπανόπουλο της Γορτυνίας, και τον στρατιωτικό Αρχηγό, τον Πρίγκιπα και Υπασπιστή του Τσάρου Αλέξανδρο Υψηλάντη, ως τον πιο άσημο Ψαριανό ναύτη ή τον διωκόμενο από τα βουνά του Σουλιώτη.

Και αυτό το «Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» που ακούστηκε, μας θύμισε το «Υπέρ Βωμών και Εστιών» που ακούστηκε 2500 χρόνια πριν στην Ναυμαχία της Σαλαμίνος, μας θύμισε το «Εν τούτω νίκα» και το «ου φεισόμεθα της ζωής ημών» του Ιουστινιανού, του Ηρακλείου και του Παλαιολόγου. Για να γίνει ο Αγώνας αυτός μία αιματηρή πορεία 9 ετών, ανάμεσα σε νίκες και τραγωδίες, πλαισιωμένη από ηρωισμούς και μικρότητες. Και αυτή η διαπίστωση κάνει πιο άξιο, πιο μεγάλο το θαύμα που συντελέστηκε με την ίδρυση ενός, μικρού σε έκταση έστω, Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους.

Ενός Κράτους που θα συνεχίσει, μεθώντας με το αθάνατο κρασί του ’21, όπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς, να αγωνίζεται για τις επόμενες δεκαετίες για την Απελευθέρωση και των άλλων σκλάβων αδελφών. Ενός Κράτους που σήμερα γιορτάζει, αλλά πρέπει να αποδεικνύει με πράξεις ότι αξίζει να είναι φορέας του τεραστίου ονόματος και της Κληρονομιάς του Πνεύματος που λέγεται ΕΛΛΑΣ.

Τότε αποτινάξαμε την ιδιότητα του ραγιά, αλλά ο ραγιαδισμός σαν νοοτροπία δεν έχει αποβληθεί.

Το διαπιστώνουμε όταν δεν υπερασπιζόμαστε, Λαός και Ηγεσία (σε μία αμφίδρομη σχέση πάντα, όπως συμβαίνει στις δημοκρατίες) τα Δίκαιά μας σε Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη, Μακεδονία και Βόρειο Ήπειρο. Όταν ξεχνούμε με τις έννοιες της αγωνιστικότητας και της αυτοθυσίας και εξαρτιόμαστε από την καλή βούληση των Ισχυρών.

Για τον λόγο αυτόν κάνουμε αυτές τις εκδηλώσεις μνήμης, όπως η σημερινή. Για να αντλήσουμε δύναμη από τα διδάγματα της Ιστορίας. Και αυτό θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος τώρα που συμπληρώνονται 200 χρόνια από το 1821. Οι Ήρωες του τότε είναι δίπλα μας.......

Πολέμησαν τότε, έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, αλλά είναι διαρκώς δίπλα μας. Εμείς αρκεί να τους ακούσουμε, να τους έχουμε ως πρότυπα. Στο χέρι μας είναι να το κάνουμε.

ΑΘΑΝΑΤΗ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ!

ΖΗΤΩ ΤΟ 1821!

ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ!

Γεώργιος Κουρκούτας

Καθηγητής φιλόλογος-Συγγραφέας