Μέ ἀφορμή τήν ἀπεργία πεῖνας τοῦ Δ. Κουφοντίνα - ὑπό ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

 Μέ ἀφορμή τήν ἀπεργία πεῖνας τοῦ  Δ. Κουφοντίνα

     ὑπό ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

           Τά ἔνστικτα, πεῖνα, δῖψα,  ὕπνος, ἔχουν ὡς σκοπό τήν  ἐπιβίωσή μας. Π.χ. πεινᾶμε, γιά νά τρῶμε, καί τρῶμε γιά νά ζοῦμε, καί ὄχι ζοῦμε γιά νά τρῶμε.  Τό ἴδιο ἰσχύει  καί γιά τά  ἔνστικτα  τῆς δίψας καί  τοῦ ὕπνου. Ἄν  μείνουμε   ἄνυδροι καί ἄυπνοι, θά καταρρεύσουμε καί θά ἀποθάνουμε. Καί γι αὐτό, τά συγκεκριμένα  ἔνστικτα ζητοῦν ἐντόνως καί καθημερινῶς  τήν ἱκανοποίησή τους. «Γνωρίζουν», ὅτι ἄν δέν ἱκανοποιηθοῦν, θά ἐπέλθει θάνατος.

 Π.χ. στήν περίοδο τῆς γερμανικῆς κατοχῆς (1941-44) μιά ἐλιά (ἕναν καρπό)  τόν ἔκοβαν στή μέση γιά νά φάει καί ὁ ἄλλος! Ἔκαναν καί τοῦτο τό ἀνήκουστο: Ἔτρωγαν σταφίδες, ἀφόδευαν στά χωράφια, πήγαιναν μετά  στά κόπρανα,  καί ἔπαιρναν πάλι τίς σταφίδες (!) , τίς ἔπλεναν (!) καί τίς ἔτρωγαν....! (Μοῦ τό διηγήθηκαν οἱ ἴδιοι!). Ἄς μήν ξεχνᾶμε ὅτι οἱ Μεσολογγῖτες ἔτρωγαν γάτες, σκυλιά, ποντίκια, ὅ,τι ἔβρισκαν μπροστά τους. Τόσο δυνατό εἶναι   τό ἔνστικτο τῆς πεῖνας!

     Καί ἐδῶ εἶναι τό «μυστήριο». Ὁ γνωστός Δ. Κουφοντίνας κατάφερε καί ἔμενε νηστικός δυό ὁλόκληρους μῆνες!Ἔφθασε μέχρι τό θάνατο, προκειμένου νά πετύχει τό στόχο του,  καί τί στόχο; Νά ἀλλάξει φυλακή...! Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί τί κόπο, τί ἀγώνα κάνουμε προκειμένου νά πετύχουμε τούς πνευματικούς μας στόχους;! Ἄφεση ἁμαρτιῶν, μετοχή στά Μυστήρια καί τά σχετικά;

        Χωρίς νά ἔχουμε πρόβλημα  ὑγείας, δηλαδή χωρίς νά ὑπάρχει λόγος, δέν «ἀντέχουμε»  νά μείνουμε νηστικοί οὔτε μία μέρα,  οὔτε τώρα τή Μ. Τεσσαρακοστή, ἄς εἶναι Καθαρά Δευτέρα, ἄς γίνεται τό ἀπόγευμα Προηγιασμένη, ἄς εἶναι Μεγάλη Παρασκευή, ἄς εἶναι Μ. Σάββατο,  πρέπει κάτι νά φᾶμε...!

     Ὁ Δ. Κουφοντίνας δέν εἶχε σιδερένιο σῶμα (ἄλλωστε  δέν ὑπάρχουν σιδερένια σώματα), ἀλλά στό συγκεκριμένο  θέμα εἶχε  σιδερένια θέληση. Εἶπε στόν ἑαυτόν του, «δέν θά φάω, ἄν δέν πετύχω τόν στόχο μου», καί ἔτσι κυριάρχησε στό «ἀκατανίκητο» ἔνστικτο τῆς πεῖνας.  Βέβαια αὐτή   ἡ  πεῖνα, ὅσο ἐπώδυνη καί ἄν ἦταν,  δέν ἔχει σχέση μέ τή νηστεία τῶν χριστιανῶν μας, γιατί οἱ χριστιανοί νηστεύουν στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί γιά τό Χριστό. 

        Τό οὐσιῶδες εἶναι ἐδῶ, ὅτι ὁ  ἄνθρωπος, ὅταν θέλει,  καθυποτάσσει τά ἔνστικτά του, καί  γίνεται κύριός τους (αὐτό σημαίνει «κύριος»). Πολλοί, ἰδιαίτερα στήν ἐποχή μας, ἀπό τή μιά μεριά,  ἔχουν γίνει «κλωτσοσκούφι» τῶν παθῶν τους, προπαντός  τῆς κοιλίας τους καί τῶν ὑποκάτω τῆς κοιλίας,  καί ἀπό τήν ἄλλη,  τό παίζουν λεβέντες, παλικάρια...!

«Πῶς τά καταφέρνετε καί κάνετε τέτοια ἅλματα;» , ρώτησε ἕνας δημοσιογράφος ἕναν ἀνάπηρο ἀθλητή, πού ἀγωνίσθηκε στούς  παραολυμπιακούς ἀγῶνες. (Ἀθήνα 2004). «Ἡ ἀναπηρία δέν βρίσκεται στό σῶμα, ἀλλά στό μυαλό», ἀπάντησε ὁ ἀθλητής ἐξ οὗ καί ἡ σοφία μας παροιμία  «γιά ὅσα τραβάει τό κορμί, φταίει τό κεφάλι», ἀπάντησε ὁ ἀθλητής. Καλή Μ. Τεσσαρακοστή!