Στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα
Το παρόν κείμενο αναδημοσιεύεται
εις μνημόσυνο προς την πρώην Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού και αγωνίστρια της
ΕΟΚΑ Κλαίρη Αγγελίδου, η οποία “έφυγε” σήμερα Πέμπτη, 1η Απριλίου 2021, σε
ηλικία 89 ετών.
******************
Στις κρίσιμες αυτές ώρες που περνά η Κύπρος, ό,τι χρειάζεται είναι σύνεση, ομοψυχία και σύμπνοια. Ό,τι περιμένει ο λαός από την πολιτική ηγεσία του τόπου, είναι σοβαρότητα και όχι αντιπαραθέσεις, είναι το καλό του λαού και ιδιαίτερα των ευπαθών ομάδων και όχι εγωιστικά ιδεολογήματα, είναι ταπεινότητα και αναγνώριση των λαθών που διαχρονικά έγιναν σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, από τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, που τη στέριωσαν με το αίμα τους οι ήρωες του αγώνα της ΕΟΚΑ, τα ολοκαυτώματα κι οι απαγχονισμοί, οι ξεσπιτωμοί του 1963 – 1964, οι νεκροί του 1967, οι χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι του 1974, είναι οι πρόσφυγες που ξεριζώθηκαν κι ακόμα 39 χρόνια τώρα μένουν μακριά από τον τόπο και τα σπίτια τους, είναι οι εγκλωβισμένοι της Καρπασίας, είναι τα παιδιά που μεγάλωσαν στην ορφάνια, είναι …, είναι …
Για τον λόγο αυτό οι καθημερινές
ευτελείς συγκρούσεις που παρακολουθούμε καθημερινά από τις τηλεοράσεις μας, οι
κοκορομαχίες, μας πληγώνουν αφάνταστα.
Ας το αναλογιστούν αυτό οι
πολιτικοί μας.
Ό,τι χρειάζεται είναι δουλειά απ’
όλους, ηγεσία και λαό, Κυβέρνηση, Βουλή, Δημόσια υπηρεσία, ιδιώτες,
επιχειρηματίες και μικρομεσαίους.
Να καλύψουμε τις τρύπες, τα κενά,
τις ανορθόδοξες κινήσεις, τους αυτοσχεδιασμούς, τις πονηρές σκέψεις και
κινήσεις κάποιων, που ακόμα δεν κατάλαβαν το χάος μέσα στο οποίο βρισκόμαστε
και δεν είναι με τεχνάσματα που θα σωθούμε, αλλά με ενδοσκόπηση και αλλαγή
νοοτροπίας και τακτικής δεκάδων χρόνων κακής πορείας.
Φτάσαμε επί ξυρού ακμής. Να
καταλάβουμε επιτέλους.
Το Έθνος διαχρονικά, ενώ έχει την
καλύτερη ποιότητα ανθρώπων, – είμαστε μια ράτσα σκληροτράχηλη, πανέξυπνη, γι’
αυτό μας φοβούνται και θέλουν να μας κρατούν μικρούς, – ουδέποτε σχεδίασε
μακροχρόνια, ποτέ δεν χρησιμοποίησε το άξιο δυναμικό του. Πάντα
χρησιμοποιούσε τους οσφυοκάμπτες και λείχοντες.
Τους δυνατούς παίχτες της
Επιστήμης, κάθε είδους επιστήμης, της Τέχνης, του πολιτισμού και της
Τεχνολογίας ακόμα, τους διώχνει. Λάμπουν στο στερέωμα των χωρών της
Ευρώπης, της Αμερικής και αλλαχού.
Περιφρόνησε τη Γλώσσα και τον
Πολιτισμό του, την Ιστορία του. Τα έβαλε σε δεύτερη μοίρα.
Μετά από τη νίκη του εναντίον του
Άξονα και της Κατοχής, που πλήρωσε με κρουνούς αίματος, έπεσε στην παγίδα του
εμφύλιου πολέμου, που άφησε περισσότερους νεκρούς, αδελφοφάδες, απ’ όσους
χάθηκαν στην Κατοχή.
Κι αντί να συνετιστεί, αντί να
κτίσει, αντί να επουλώσει πληγές, ταλανιζόταν μέσα σε αλλοπρόσαλλες πολιτικές
κινήσεις, επιπολαιότητα και κενότητα.
Αναφέρονται από τον πολιτικό
απεσταλμένο του Προέδρου της Αμερικής Τρούμαν, δικηγόρο ολκής, δημοσιογράφο και
αρχισυντάκτη εφημερίδων A. P. Porter, εφιαλτικά στιγμιότυπα από συνομιλίες του
με τον τότε, αμέσως μετά τον εμφύλιο, Πρωθυπουργό Τσαλδάρη, με υπηρεσιακές
ομάδες, τον Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας. Αδυναμία να λάβουν
οικονομικά μέτρα, ανοργανωσιά, καμιά μελέτη για ανασυγκρότηση, αναβολή,
υπεκφυγές, λανθασμένη διανομή της αμερικανικής βοήθειας, ανευθυνότητα,
ανεύθυνοι εργολήπτες δημόσιων έργων.
Μια σειρά από φοβερές
διαπιστώσεις.
Και το κακό συνεχίστηκε σ’ όλες
τις επόμενες Κυβερνήσεις. Ό,τι τους ενδιέφερε ήταν η πολιτική τους
σταδιοδρομία και βιωσιμότητα.
Όχι ο λαός. Όχι η
ανάπτυξη. Όχι ο πολιτισμός. Όχι το Έθνος.
Και διερωτόμαστε για την πτώση
της Ελλάδας σήμερα.
Στ’ αχνάρια η Κύπρος.
Διερωτόμαστε που είναι η ρίζα του κακού.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας όλοι
ανεξαίρετα, αν θέλουμε να σωθούμε από την Τρόικα και τους καραδοκούντες
«φίλους» και εχθρούς.
Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα
πρώτα.
23.04.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου