Μεγάλο Σάββατο

 Σήμερα, Μεγάλο Σάββατο, ο Κύριος των κυριευόντων και ο Βασιλεύς των βασιλευόντων αναπαύεται στον Άδη τριήμερος και κηρύσσει ανάσταση νεκρών.
Τούτο το Σάββατο το πρόβαλε πρώτος ο Προφήτης Μωυσής στο βιβλίο της Γενέσεως, στην Παλαιά Διαθήκη, ερμηνεύοντας τη θεολογική διάσταση της ημέρας του Σαββάτου μέσα στο πλαίσιο της Δημιουργίας του πνευματικού και υλικού κόσμου.
«Την σήμερον μυστικώς ο μέγας Μωυσής προδιετυπούτο λέγων· Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην. Tούτο γαρ εστί το ευλογημένον Σάββατον, αύτη εστίν η της καταπαύσεως ημέρα, εν ή κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού ο Μονογενής Υιός του Θεού δια της κατά τον θάνατον οικονομίας, τη σαρκί σαββατίσας· και εις ό ήν πάλιν επανελθών δια της Αναστάσεως, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον, ως μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος».
Σήμερα το πρωί, τελείται ο Εσπερινός του Πάσχα (πρώτη Ανάσταση) συνδεδεμένος με τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.
Ο Θεάνθρωπος βρίσκεται στον Άδη και μέχρι τις πρωινές ώρες της Κυριακής ολοκληρώνονται οι τρεις ημέρες. Η χαρμολύπη συνεχίζεται, αλλά οι πιστοί ετοιμάζονται και προσδοκούν την ανάσταση του Κυρίου εκ των νεκρών. Με το θάνατό Του, ο Σωτήρας του σύμπαντος κόσμου, ενέκρωσε το θάνατο.
Τούτο, το Μέγα Σάββατο είναι το μοναδικό που η Εκκλησία παραγγέλλει αυστηρή νηστεία.
Εάν προσέξει κανείς, με τη δέουσα προσοχή, τη θεολογία των γεγονότων και βιώσει την πνευματική διάσταση των πραγμάτων, η Χάρη του Θεού τού προσφέρει την ευκαιρία να κατανοήσει την οικονομία του Θεού, δηλ. τη φιλανθρωπία, τη συγκατάβαση και την άπειρη αγάπη Του, η οποία φθάνει, με την κάθοδό Του, στο βάθος του Άδη, όπου αναζητά και συναντά τον άνθρωπο, που είναι εικόνα του ζώντος Θεού.
Καλείται ο άνθρωπος, με ταπείνωση και σύνεση, να αξιωθεί του βαθύτερου νοήματος, να συνειδητοποιήσει λογικά και ελεύθερα τη σταθερή και αμετακίνητη αγάπη του Θεού. Καλείται, με συντριβή και μετάνοια, να ζητήσει το Έλεος και τη Χάρη του Θεού δια της Αναστάσεως.
Ποιος μπορεί να μένει μακράν και απαθής απέναντι στη χαρά και τη λαμπρότητα της αποψινής βραδιάς;
Η ημέρα ετούτη είναι αφιερωμένη στην ανάσταση της ψυχής και της συνείδησης του ανθρώπου. Μικρός κόπος για τα μεγαλειώδη ευεργετήματα του Θεού, τα οποία ζει ο άνθρωπος κάθε μέρα, αλλά η επανάληψη μέσα στην καθημερινότητα δεν αφήνει, ενδεχομένως, το θνητό άνθρωπο να μελετά και να ερμηνεύει τα πράγματα υπαρξιακά και σοβαρά.
Έτσι εξηγείται η συνήθεια ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία να συνδέονται με το Μεσονυκτικό το βράδυ του Σαββάτου με τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής.
Σήμερα δίνεται μεγάλη ευκαιρία στον άνθρωπο: «Ανάστα, ο Θεός, κρίνον την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι».
Ανάσταση στις ψυχές μας!  Ανάσταση και στην πατρίδα μας και σε κάθε πονεμένο και σκλαβωμένο τόπο, με αγάπη και ελευθερία! Απαλλαγή της ανθρωπότητας από την παρατεταμένη δοκιμασία της πανδημίας!
Καλή Ανάσταση!
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου