Τά θαύματα τοῦ Ἀναστάντος - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

 

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Τά θαύματα τοῦ Ἀναστάντος

 «Διά τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων 

ἐγίνετο σημεῖα καί τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά» 2006

 (Πράξ. ε΄12)

 

Του μακαριστού

Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

(†11/01/2021)

Ἀρχιγραμματέως  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου

Βρισκόμαστε στίς πρῶτες ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί τήν Πεντηκοστή. Στά Ἱεροσόλυμα ἔχει ἀρχίσει μιά νέα ἐποχή. Ἡ μόνη ἀληθινή νέα ἐποχή στήν ἱστορία τοῦ κόσμου. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ἔχει μεταβάλει τίς καρδιές τῶν Μαθητῶν τοῦ Κυρίου. Τούς ἔχει ὁπλίσει μέ δυνάμεις θαυμαστές καί πρωτοφανεῖς. Μέ τά χέρια τῶν Ἀποστόλων «ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά». Γίνον­ταν δηλαδή πολλὰ καὶ ἐκπληκτικὰ θαύματα διὰ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ποὺ ἀποδείκνυαν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Τόσο μεγάλη ἔκπληξη προξενοῦσαν τὰ θαύματα αὐτά, ὥστε πολλοὶ ἔβγαζαν τοὺς ἀρρώστους τους στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς ἔβαζαν ἐπάνω σὲ φορεῖα, μὲ τὸν σκοπό, ὅταν θὰ περνοῦσε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ ἀπόστολος Πέτρος, νὰ πέσει ἔστω καὶ ἡ σκιά του σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς αὐτούς, γιὰ νὰ θεραπευθεῖ. Ἔτσι γινόταν κοσμοσυρροὴ στὴν στήν ἀγία πόλη. Ἔφερ­ναν ἀρρώστους κάθε εἴδους καθὼς καὶ ἀν­θρώ­πους ποὺ ἐνοχλοῦνταν ἀπό πονηρὰ πνεύματα, καὶ θεραπεύονταν ὅλοι. Ἄς δοῦμε λοιπὸν ποιὸς ἐπιτελεῖ τὸ θαῦμα καὶ ποιὰ σημασία ἔχει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας.

****

«Διά τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καί τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά»

Θαύματα ἔκαμναν οἱ Μαθητές τοῦ Χριστοῦ μέ τή δύναμη τοῦ Διδασκάλου τους καί κατά τό διάστημα τῶν τριῶν ἐτῶν πού περιόδευαν ἀπεσταλμένοι Του στίς πόλεις καί τά χωριά τῆς ἰουδαϊκῆς γῆς.

Ὅμως αὐτό πού γίνεται τώρα μετά τήν Πεντηκοστή ξεπερνᾶ κάθε περιγραφή. Τώρα γίνονται «σημεῖα»θαύματα δηλ. πού ἀπεδείκνυαν τή δύναμη τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος. Γίνοται καί «τέρατα» δηλαδή αὐτά τά θαύματα δημιουργοῦσαν πρωτοφανῆ αἰσθήματα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.

Καί δημιουργοῦσαν αὐτά τά αἰσθήματα διότι σὲ κάθε θαῦμα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἐκεί­νη πού ἐνεργοῦσε ἦταν ὄχι ἡ δική τους δύναμη, ἀλλά ἡ δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀλλά  καὶ οἱ διάδοχοί τους ἐπί­σκοποι καὶ ἱερεῖς εἶναι ἁπλοί διαχειριστές τῆς ἐξουσίας ποὺ τοὺς ἐμπι­στεύθηκε ὁ Κύριος. Εἶναι τὰ ὄργανα διὰ τῶν ὁποίων τελοῦνται ὅλα τὰ ἱερά καὶ σωτήρια ἔργα στὴν ἱστορία διὰ τῆς Ἐκκλησίας. Τά πάντα καί πάντοτε μέσα στήν Ἐκκλησία ἐπιτε­λοῦνται μέ τή θαυματουργική δύναμη καί ἐνέρ­γεια τοῦ Χριστοῦ.

 Αὐτή ἡ ἄπειρη δύναμη καὶ ἐξουσία τοῦ ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐνεργεῖ δι­αρκῶς μέσα στήν Ἐκκλησία στά  ἱερά  Μυστή­ρια. Τελεσιουρ­γὸς κάθε Μυστηρίου δὲν εἶναι ὁ ἑκάστοτε λειτουργός. Αὐτὸς μόνον δανείζει τὴ γλώσσα του καὶ τὰ χέρια του. Τελεσιουργὸς κάθε Μυστηρίου εἶναι ὁ ἀοράτως παρὼν ἀναστάς Κύριος Ἰησοῦς. Γι' αὐτὸ ἀκριβῶς, ἐνῶ κάθε κλη­ρικὸς τῶν παπικῶν λέγει: «ἐγώ σὲ βα­πτίζω, ἐγώ σὲ χρίω κλπ.»,στὴν Ὄρθοδοξη Ἐκκλησία μας ὁ ἱερεὺς λέγει: «βαπτίζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, χρίεται κλπ δηλώνοντας ἔτσι ὁ Κύριος εἶναι πού ἀναγεννᾶ τὸν κάθε πιστὸ διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, καὶ μεταδίδει διὰ τοῦ Χρί­σματος τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύμα­τος. Ὁ Κύριος εὐλογεῖ ἀοράτως τούς ἀνθρώ­πους πού ἔρχονται σέ  γάμου κοινωνία. Αὐτὸς χειροτονεῖ τοὺς κληρικούς. Ὁ Χριστός μας παρέχει διὰ τοῦ Εὐχελαίου τὴν θερα­πεία τῶν ἀσθε­νειῶν. Αὐτὸς στὸ Μυστήριο τῆς μετανοίας μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τὴν ἐνοχή της ἁμαρτίας. Ὁ ἴδιος ὁ ἀναστάς Κύριάς μας προσφέρει τὸ Σῶμα του καὶ τὸ Αἷμα τοῦ κατὰ τὴν Θεία Κοινωνία.

Μέσα σ’ ἕνα κόσμο γηρασμένο καί ξέπνοο φάνηκε ἡ ἄνοιξη τῆς Ἐκκλησίας. Νέα πνοή τώρα, νέο ὅραμα, ἄλλη θέα τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου. Νέα θαυμαστή πραγματικότητα. Κοινωία ἀγάπης ἡ Ἐκκλησία μέσα στήν ὁποία ἐνεργεῖ ὁ ἴδιος ὁ Ἱδρυτής της ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

 

*****

Αὐτὴ ἡ μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι ὁ ἀναστάς Κύριός μας ἐπιτελεῖ κάθε θαῦμα καὶ κάθε ἱερὸ καὶ ἅγιο ἔργο, ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ τὴ ζωή μας. Διότι αὐτὸ δὲν συμβαίνει μόνο σὲ ἔκτακτα καὶ ὑπερφυσικὰ θαύματα ἢ στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκ­κλησίας μας. Ἀλλά αὐτὴ ἡ δύναμη τοῦ Ἀναστάν­τος ἐπενερ­γεῖ καθη­μερινὰ καὶ στὴ δική μας προσω­πικὴ καθημερινὴ ζωή. Αὐτὴ ἡ θεϊκή του δύναμη καὶ χάρη πραγματοποιεῖ τὸ μεγάλο ἔργο τῆς ἀνακαίνισής μας καὶ τῆς σωτη­ρίας μας. Ὁ ἀναστάς Κύριος εἶναι Αὐτὸς ποὺ ἔρχεται καὶ παρεμβαίνει ἀθόρυβα στὴ ζωή μας, μιλᾶ στὴν καρδιά μας μὲ μυστικὰ μηνύματα χωρίς νά παραβιάζει τήν ἐλεύθερη θέλησή μας. Ὁ Κύριος ἐνεργεῖ μυστικὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς θαυμαστὲς καὶ ὑπέρλογες ἀλλοιώσεις· μεταμορφώνει τὶς διαθέσεις μας, τίς κάμνει ἅγιες καί ἱερές, ἀγαπητικές καί εὐεργε­τικές, Ἐκεῖνος ἐμπνέει ἱεροὺς καὶ ἅ­γιους πόθους. Ὁ Κύριος μᾶς δίνει τὴ δύναμη νὰ μισήσουμε τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ποθήσουμε τὴν ἁγιότητα. Ὁ Κύριος με­ταμορφώνει τὴν ψυχή μας σὲ Παράδεισο, τὰ κάνει ὅλα μέσα μας φωτεινά. Αὐτός νεκρώνει τά πάθη, διαλύει τά σκοτάδια τοῦ μίσους, τῆς ἔχθρας, τῆς σαρκικότητας. Ὁ Ἀναστάς Κύριος μᾶς χαρίζει τὴν ὑγεία μας, ἐπιλύει τὰ προβλήματά μας, κυβερνᾶ τὴν ζωή μας καὶ τὴν ἱστορία ὁλό­κληρη. Καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ διὰ μέσου τῶν αἰώνων ὅ,τι ἱερὸ ἔργο κι ἂν πραγμα­το­ποιοῦμε, ἱεραποστολικό, φιλανθρωπικό, κοινωνι­κὸ ἢ ἄλλο, μὲ τὴν δύναμη καὶ τή Χάρη τοῦ Κυρίου τὸ ἐργαζόμαστε. Κι ἐμεῖς ἀ­ξιωνόμαστε τῆς ὑψίστης τιμῆς νὰ γινόμαστε δοχεῖα τῆς Χάριτος καὶ ἐνεργείας του.

Ἀλήθεια, πόσο μεγάλη τιμὴ νὰ δεχόμαστε ἀπό τὸν ἴδιο τὸν Κύριο τὴν ἁγιαστικὴ καὶ ἀνα­καινιστική του χάρη! Ἀλλὰ καὶ πόσο μεγάλη ἡ ἐνοχή μας, ὅταν κάποτε ἄφοβα καὶ μέ ἔλλειψη εὐλαβείας ἀνταποκρινόμαστε στὴν παροχὴ αὐτὴ τῆς θείας Χάριτος! Ἄς προστρέχουμε λοιπὸν μὲ συναίσθηση σὲ κάθε του πρόσκληση καὶ δωρεὰ θείας Χάριτος. Ἄς ἀφήνουμε ἀνοιχτὴ τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς μας στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ, ἄς Τὸν ἀφήνουμε νὰ ἐνεργεῖ ἐλεύθερα τὰ θαυμαστὰ καὶ σωτήρια ἔργα του. Ἡ καρδιά μας καί ἡ θέλησή μας ἄς τοῦ προσφέρονται χωρίς ὅρους καί κρατούμενα μέ τή βεβαιότητα ὅτι τά σωτήρια αὐτά ἔργα γίνονται μὲ τὴ δύναμη τῆς Ἀναστά­σεως. Διότι ἦταν καί εἶναι ἀδύνατο μὲ ἀνθρώπινη ἰσχὺ καί δύναμη νὰ κατορθωθοῦν παρόμοια μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἱερὰ ἔργα.

*****

«Διά τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καί τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά»

Ἀδελφοί, ὁ ἀναστάς Κύριος ἔδειξε τὶς πληγὲς τοῦ σώματός του στοὺς μαθητές του, γιὰ νὰ τοὺς δώσει ἀδιάσειστη ἀπόδειξη τῆς Ἀνα­στά­σεώς του καὶ νὰ ἐνισχύσει ἔτσι τὴν πίστη τους. Αὐτὲς ὅμως τὶς πληγὲς του τὶς παρουσιάζει καὶ στὸν οὐράνιο Πατέρα του, γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὶς προσευχὲς του πρὸς χάριν μας. Ἐμφανί­ζεται στὸν οὐρανὸ ὡς «ἀρνίον ἑστηκός ὡς ἐσφαγμένον» (Ἀποκ. ε' 6), ὡς ἀρνίον «ἐσφαγμένον», πού ἐσφάγη καί φέρει τά σημάδια τῆς σφαγῆς μὲν ἀλ­λά «ἑστηκός», δηλαδὴ ζωντανό πού ὄχι ἀπλῶς στέκεται στά πόδια του ἀλλά πού εἶναι γεμάτο ζωή. Ἄς μᾶς συγκλονίσει αὐτὴ ἡ ἀνεξιχνίαστη ἀ­γάπη του κι ἄς μᾶς φι­λοτιμήσει νὰ τοῦ ἀντι­προσ­φέρουμε τὴν καθαρὴ καρδιά μας, γιὰ νὰ ἔλθει καὶ νὰ κατοικεῖ μέσα μας ὁ ἀναστημένος Κύριος κι ἐδῶ στὴ γῆ καὶ στὴν ἄπειρη αἰωνιό­τητα.