Μεγάλη απώλεια και δυσαναπλήρωτο το κενό για την οικογένειά της και το χριστιανικό Έργο των Πατρών ο θάνατος της
Ουρανίας (Ράνιας) Παρπαρούση-Σπηλιοπούλου
Θα μας λείπει πλέον η φωτεινή
παρουσία της, η καλοσύνη και η πραότητά της,
ο γλυκός της λόγος, η τρυφερή και εγκάρδια αγάπη της. Το θερμό ενδιαφέρον της για την Χριστιανική Εστία
και την Αγία Σκέπη.
Πάντα ήταν πρόθυμη να βοηθήσει όποιον είχε ανάγκη· να ενθαρρύνει, να παρηγορήσει, να σταθεί δίπλα σε κάθε πρόσωπο και στις χαρές και στις λύπες. Τον πλούτο των αρετών της τον μοιραζόταν με όποιον βρισκόταν κοντά της. Η ομορφιά της ψυχής της καθρεφτιζόταν στο πρόσωπό της.
Είχε μια βαθιά πνευματική καλλιέργεια. Άνθρωπος
της έμπρακτης, αληθινής αγάπης. Ήρεμη, επιβλητική, γαλήνια, με ανεξάντλητη υπομονή
μπροστά στις δυσκολίες της ζωής και την ασθένεια. Έδινε τη μαρτυρία αυτού που ήταν:
Άνθρωπος της ολοκληρωμένης αγάπης, της εσωτερικής πνευματικής τελείωσης. Εφάρμοζε
το ρητό του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Λέγε, όταν έχεις να πεις κάτι
σπουδαιότερο της σιωπής. Και σιώπα, όταν η σιωπή είναι ανωτέρα των λόγων».
Τη διέκρινε μια αριστοκρατική απλότητα,
με το μεγαλείο της αξιοπρέπειας, σε κάθε της ενέργεια.
Έδωσε στην κοινωνία με τον εκλεκτό σύζυγό της Αθανάσιο μια ευλογημένη οικογένεια. Ο Θεός την αξίωσε να δει τα παιδιά, και τα εγγόνια της, με τις αρχές που έλαβαν από την "κατ' οίκον Εκκλησία" να συνεχίζουν την ιστορία των γονέων τους.
Αιωνία
της η μνήμη
Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου