Ἂν θέλῃς ἁγιότητα, ἐμπόδιο δὲν ὑπάρχει - ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

 

Ἂν θέλῃς ἁγιότητα, ἐμπόδιο δὲν ὑπάρχει

«Τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων…»
 (Ἑβρ. 12,1)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή. Ὄχι μία, δύο ἑορτὲς ἔχουμε· ἡ μία εἶνε ἡ Κυριακὴ καὶ ἡ ἄλλη ἡ μνήμη τῶν ἁγίων Πάντων.

Τί θὰ πῇ Κυριακή; Θὰ πῇ, ὅτι ἡ ἡμέρα αὐτὴ ξεχωρίζει ἀπὸ τὶς ἄλλες τῆς ἑβδομάδος. Γι᾽ αὐτὸ νὰ ξυπνᾶμε καὶ νὰ ἐρχώμαστε νωρὶς τὸ πρωὶ στὴν ἐκκλησία. Τὸ εἴπαμε καὶ ἄλλοτε· ὅταν λέγεται τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος…», πρέπει νὰ εἴμαστε ὅλοι μέσα. Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια ἡ ἐξώθυρα τοῦ ναοῦ ἔκλεινε. Κι ὅταν ἀκουγόταν τὸ «Ὅσοι πιστοί…»(θ. Λειτ.), ἀποχωροῦσαν οἱ κατηχούμενοι καὶ στὴ λειτουργία ἔμεναν μόνο οἱ βαπτισμένοι. Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει τώρα, πολλοὶ νὰ ἔρχωνται μετὰ τὸν ἀπόστολο ἢ καὶ μετὰ τὸ εὐαγγέλιο, εἶνε ἁμαρτία.

Ἡ Κυριακὴ λοιπὸν εἶνε μία ἡμέρα ἀφιερωμένη στὸ Θεό. Τί θὰ πῇ ἀφιερωμένη; Νὰ τὸ ἐξηγήσουμε μὲ ἕνα παράδειγμα. Ἐπάνω στὴν ἁγία τράπεζα ὑπάρχει τὸ ἅγιο δισκοπότηρο. Αὐτό, λέμε, εἶνε ἀφιερωμένο στὸ Θεό· δὲν ἐπιτρέπεται νὰ πάῃ κάποιος μέσα στὸ ἅγιο βῆμα, νὰ πλησιάσῃ στὴν ἁγία τράπεζα, νὰ πάρῃ τὸ δισκοπότηρο, τὸ ἅγιο ποτήριο ποὺ περιέχει τὸ αἷμα καὶ τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας, νὰ τὸ πάρῃ στὸ σπίτι του καὶ νὰ τὸ κάνῃ κρασοπότηρο. Ὄχι τέτοιο πρᾶγμα! Μόνο ἂν καμμιὰ φορὰ –μὴ γένοιτο– ἐπικρατήσουν ἄθεοι καὶ ἄπιστοι, μπορεῖ νὰ δῆτε νὰ φέρωνται ἔτσι. Τὸ δισκοπότηρο, ποὺ εἶνε δοσμένο γιὰ πάντα στὸ Θεό, λέγεται ἅγιο. Ὅπως εἶνε λοιπὸν τὸ ἅγιο ποτήριο, ἔτσι εἶνε καὶ ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς· εἶνε ξεχωρισμένη ἀπὸ τὶς ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος κ᾽ ἔχει ἀφιερωθῆ στὸ Θεό. Δὲν μπορεῖς τὴν Κυριακὴ νὰ κάνῃς ὅ,τι κάνεις τὶς ἄλλες μέρες. Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, δουλειὰ σὰν τὸ μυρμήγκι. Ἡ δουλειὰ εἶνε εὐλογία. Ἀλλὰ ὅσο εὐλογία εἶνε ἡ ἐργασία τῶν ἄλλων ἡμερῶν, τόσο εἶνε ἁμαρτία νὰ ἐργάζεσαι τὴν Κυριακή, ἐκτὸς ἀπὸ μιὰ μεγάλη ἀνάγκη. Ὅταν ξημερώνῃ ὁ ἥλιος τῆς Κυριακῆς, πρέπει νὰ σταματᾷ κάθε ἐργασία. Χτύπησε ἡ καμπάνα; ὁ γεωργὸς θ᾽ ἀφήσῃ τὸ ἀλέτρι του καὶ ὁ ψαρᾶς τὸ δίχτυ, ὁ βοσκὸς θὰ κλείσῃ τὰ πρόβατα στὸ μαντρί, ἡ νοικοκυρὰ θ᾽ ἀφήσῃ τὸ μαγειρειὸ καὶ τὰ παιδιὰ θ᾽ ἀφήσουν τὰ μαθήματα. Ὅλοι νὰ κάνουν φτερὰ γιὰ νὰ βρεθοῦν στὴν ἐκκλησιά, νὰ ποῦν στὸν Κύριο ἕνα εὐχαριστῶ κ᾽ ἕνα «Δόξα σοι, ὁ Θεός». Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγαλεῖο τῆς Κυριακῆς, ποὺ εἶνε ἀφιερωμένη στὸ Θεό.

Σήμερα λοιπὸν εἶνε Κυριακή. Ἀλλὰ ἡ Κυριακὴ αὐτὴ ἔχει καὶ μιὰ σπουδαία ἑορτή, κινητὴ ἑορτή, τὴν ἑορτὴ τῶν ἁγίων Πάντων. Λέγεται κινητή, γιατὶ κινεῖται, δὲν ἑορτάζεται δηλαδὴ κάθε χρόνο τὴν ἴδια ἡμερομηνία· ἀλλάζει ἡμερομηνία της μαζὶ μὲ τὴν Κυριακὴ αὐτή, ἡ ὁποία μετακινεῖται γιατὶ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ Πάσχα. Ἂς ποῦμε λοιπὸν τώρα λίγα λόγια γιὰ τοὺς ἁγίους Πάντες.

* * *

Τί εἶνε, ἀγαπητοί μου, οἱ ἅγιοι Πάντες, ποὺ ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας;

Μερικοὶ ὅταν ἀκοῦνε ἅγιος, φαντάζονται ὅτι ὁ ἅγιος εἶνε κάποιος καλόγερος, ποὺ ἄφησε τὸν κόσμο, πῆγε στὸ Ἅγιο Ὄρος ἢ σὲ ἄλλο μοναστήρι κ᾽ ἐκεῖ νηστεύει, ψάλλει, κάνει προσευχές, κρατάει κομποσχοίνι, καὶ ἔτσι ἁγίασε. Εἶνε ἔτσι; Οἱ ἅγιοι Πάντες δὲν ἦσαν ὅλοι καλόγεροι. Λίγοι ἦταν καλόγεροι, λίγοι ἱερεῖς, λίγοι ἀρχιερεῖς· τὸ πλῆθος, τὸ μεγάλο πλῆθος, τὸ «νέφος μαρτύρων» ποὺ λέει σήμερα ὁ ἀπόστολος(Ἑβρ. 12,1), τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἑκατομμυρίων, ἦταν λαός, λαϊκοί.

Ἦταν ἀπ᾽ ὅλα τὰ μέρη. Ἡ ἁγιότης μοιάζει σὰν ἕνα λουλούδι ποὺ φυτρώνει παντοῦ· καὶ στὸ βουνὸ καὶ στὸν κάμπο, καὶ στὰ βράχια καὶ στὶς πεδιάδες, καὶ στὰ περιβόλια καὶ στὶς αὐλές. Παντοῦ φυτρώνει τὸ λουλούδι αὐτό.

Οἱ ἅγιοι εἶνε ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα. Ὅ ποιο ἐπάγγελμα νὰ μοῦ πῇς, ὑπάρχει ἅγιος.

Ὑπάρχουν ἅγιοι γεωργοί, ὅπως ὁ ἅγιος Τρύφων, ποὺ ἔσκαβε καὶ κλάδευε ἀμπέλια. Ὑπάρχουν ἅγιοι βοσκοί, ὅπως ὁ Ἄβελ κι ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ποὺ ἔβοσκαν τὰ πρόβατά τους. Ὑπάρχουν ἅγιοι στρατιῶτες, ὅπως οἱ Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ποὺ μαρτύρησαν στὴ Σεβάστεια τοῦ Πόντου. Ὑπάρχουν ἅγιοι δασκάλοι, ὅπως οἱ μέγας Βασίλειος Χρυσόστομος Γρηγόριος. Ὑπάρχουν ἅγιοι ἀξιωματικοί, ὅπως ὁ ἅγιος Γεώργιος κι ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ὑπάρχουν ἅγιοι βασιλεῖς καὶ αὐτοκράτορες, ὅπως ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος καὶ ἡ ἁγία Ἑλένη… Μπορεῖς δηλαδή, ὅ,τι καὶ νά ᾽σαι, εἴτε καλλιεργητὴς εἴτε κτηνοτρόφος εἴτε ἀεροπόρος εἴτε στρατηγὸς εἴτε πλούσιος εἴτε φτωχός, ὁποιοδήποτε τίμιο ἐπάγγελμα κι ἂν κάνῃς, μπορεῖς ν᾽ ἁγιάσῃς. Δὲν σ᾽ ἐμποδίζει αὐτό· μὴν προφασιστῇς. Κάθε Χριστιανὸς μπορεῖ νὰ γίνῃ ἅγιος, ἀρκεῖ νὰ θέλῃ. Οἱ ἅγιοι εἶνε ἀκόμη ἀπ᾽ ὅλες τὶς ἡλικίες. Ἔχουμε ἁγίους βρέφη, ὅπως τὰ νήπια ποὺ ἔσφαξε ὁ Ἡρῴδης, ἁγίους παιδιὰ ποὺ πήγαιναν σχολεῖο. Ἔχουμε ἁγίους νέους στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας. Ἔχουμε ἅγιες γυναῖκες, ἁγίους γέροντες μὲ ἄσπρα μαλλιά· πάσης ἡλικίας.

Ἔχουμε ἁγίους ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἔθνη. Δὲν εἶνε μόνο Ἕλληνες, εἶνε ἀπ᾽ ὅλα τὰ μέρη. Ἀπέναντι ἀπ᾽ τὴ Λαμία εἶνε ἕνα μεγάλο νησί, ἡ Εὔβοια· λίγο πιὸ κάτω ἀπὸ τὰ Λουτρὰ τῆς Αἰδηψοῦ εἶνε τὸ προσκύνημα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ῾Ρώσου· ἀπὸ ἐκεῖ κάθε χρόνο περνάει χιλιάδες κόσμος ποὺ φτάνει ἀπὸ παντοῦ, κι ἀπὸ τὴν Ἀθήνα κι ἀπὸ τὸν Πειραιᾶ κι ἀπ᾽ ἔξω, κι ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο ἀκόμα, καραβάνια - καραβάνια φτάνουν. Λίγοι πᾶνε στὰ Λουτρά, οἱ περισσότεροι πᾶνε στὸν Ἅγιο, ποὺ εἶνε ἀπὸ τὴ ῾Ρωσία. Ἔχουμε ἁγίους ἀπὸ κάθε χώρα· ἁγίους Βουλγάρους, Σέρβους, ῾Ρουμάνους, Εὐρωπαίους, Ἀμερικανούς…· ἀπ᾽ ὅλο τὸν κόσμο.

Δὲν σ᾽ ἐμποδίζει τὸ ἐπάγγελμα, δὲν σ᾽ ἐμποδίζει ἡ ἡλικία, δὲν σ᾽ ἐμποδίζει τὸ ἔθνος, δὲν σ᾽ ἐμποδίζει ἡ ἐποχή. Ἄ, λένε μερικοί, τὰ παλιὰ τὰ χρόνια ἁγίαζαν οἱ ἄνθρωποι, στὰ χρόνια μας δὲν ἁγιάζουν. Καὶ στὴν ἐποχή μας ὅμως, ἐποχὴ διαφθορᾶς, ὑπάρχουν ἅγιοι. Στὴν Αἴγινα π.χ. εἶνε ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἐπίσκοπος Πενταπόλεως, ποὺ κάνει θαύματα. Πηγαίνει ἐκεῖ πλῆθος κόσμου μὲ τὸ καράβι. Πότε ἔζησε; Στὰ χρόνια μας (1846-1920). Θέλετε ἄλλο παράδειγμα; Ἔξω ἀπ᾽ τὰ Τρίκκαλα, σ᾽ ἕνα μικρὸ χωριό, παρουσιάστηκε ἄλλος ἅγιος, ὁ π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης (1902-1975), καὶ κάνει θαύματα· ἦταν παπᾶς ἀγράμματος, τσοπᾶνος μὲ ἐννιὰ παιδιά, καὶ κάθε μέρα χτυποῦσε τὴν καμπάνα.

Ἀπ᾽ ὅλα λοιπὸν τὰ ἔθνη, ἀπ᾽ ὅλες τὶς γλῶσσες, ἀπ᾽ ὅλες τὶς ἡλικίες, ἀπ᾽ ὅλα τὰ μέρη, ἀπ᾽ ὅλο τὸν κόσμο, ἂν θέλῃ κανείς, γίνεται ἅγιος. Γι᾽ αὐτὸ οἱ ἅγιοι δὲν εἶνε ἕνας καὶ δύο, εἶνε ἑκατομμύρια, «νέφος» ὁλόκληρο εἴπαμε. Πιὸ εὔκολα μετρᾷς τὰ ἄστρα τ᾽ οὐρανοῦ, τὴν ἄμμο τῆς θαλάσσης, τὰ φύλλα τῶν δέντρων, παρὰ τοὺς ἁγίους. Καὶ συνεχῶς προστίθενται νέοι.

* * *

Οἱ ἅγιοι, ἀγαπητοί μου, μὲ τὶς προσευχές, τὶς νηστεῖες, τὰ λόγια, τὰ θαύματα, μὲ ὅλη τὴ ζωὴ καὶ τὸ τέλος τους, μὲ τὰ μαρτύριά τους, φωνάζουν, ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή, ἡ πίστι μας εἶνε ζωντανή. Δὲν εἶνε ψέμα, παραμύθι. Ὅλα μπορεῖ νά ᾽νε ψέμα· καὶ ὁ ἥλιος, καὶ τὰ ἄστρα, κι ὁ κόσμος, κ᾽ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι· ἕνα δὲν εἶνε ψέμα, ἡ ἁγία μας θρησκεία. Γεννᾷ ἁγίους, κάνει καὶ θὰ κάνῃ θαύματα.

 Ἀλλ᾽ ὅπως πάνω στὴν κοπριὰ φυτρώνουν καὶ μανιτάρια φαρμακερά, ἔτσι καὶ στὴ σημερινὴ κοινωνία φυτρώνουν ἄπιστοι, ἄθεοι, ὑλισταί, αἱρετικοί, ἰεχωβῖτες κ.λπ.. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος προφήτευσε, ὅτι στοὺς ἐσχάτους καιροὺς θὰ παρουσιαστοῦν ἀσεβεῖς, ποὺ θὰ κλείνουν τ᾽ αὐτιά τους στὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, καὶ θὰ τ᾽ ἀνοίγουν στὸ ψέμα τοῦ διαβόλου(βλ. Β΄ Τιμ. 4,3-4). Καὶ βλέπεις ἐπὶ ὧρες τεντώνουν τ᾽ αὐτί τους στοὺς διαφόρους σταθμοὺς ν᾽ ἀκούσουν τί ψευτιὲς θὰ πῇ τὸ Λονδῖνο, ἡ Βιέννη, ἡ Νέα Ὑόρκη ἢ ἡ Μόσχα. Τ᾽ αὐτί τους ἐκεῖ καὶ τὸ μάτι στὴν τηλεόρασι. Πέφτει σπόρος σατανικός, θέλουν νὰ πλήξουν τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ.

Ὅσο ὅμως κι ἂν πολεμήσουν τὴν Ἐκκλησία, δὲν θὰ πετύχουν τίποτα! Ἡ πίστι μας, ἡ ἀλήθεια ποὺ μᾶς δίδαξαν οἱ ἀπόστολοι καὶ γιὰ τὴν ὁποία μαρτύρησαν οἱ ἅγιοι Πάντες, εἶνε βράχος. Ὅπως τὸ βράχο δὲν τὸν νικοῦν τὰ κύματα, ἔτσι καὶ ἡ πίστι μας, πάνω στὴν ὁποία εἶνε κτισμένη ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, εἶνε ἀνίκητη(πρβλ. Ματθ. 16,18). Ἡ πίστι μας εἶνε διαμάντι, ποὺ δὲν σπάει ὅσο κι ἂν τὸ χτυποῦν· κανένας διάβολος καὶ κανένα σφυρί του δὲν θὰ τὸ θραύσῃ. Ἡ θρησκεία μας εἶνε δέντρο, ποὺ δὲν τὸ φύτεψε ἄνθρωπος· τὸ ἐφύτευσε ἡ ἁγία Τριάς, καὶ κανένα τσεκούρι δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ τὸ ῥίξῃ. Μένει ῥιζωμένο στὴν καρδιὲς τῶν πιστῶν. Τέτοια εἶνε ἡ θρησκεία μας, τέτοια θαύματα κάνει.

Θὰ ᾽ρθοῦν χρόνια δύσκολα. Ἀλλὰ καὶ ἂν ὅλοι γονατίσουν στὸν διάβολο, ἐσεῖς νὰ μὴ γονατίσετε. Μείνετε μέχρι τέλους πιστοί, γιὰ νὰ ἔχετε πάντοτε τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ πρεσβειῶν τῶν ἁγίων ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πάντων· ἀμήν.