Πανσέληνος στην Κερύνεια
Απλώνει η πανσέληνος τ' ασήμι της στη θάλασσα
Στέλλει μαργαριτάρια στους γυμνούς ώμους
και λάμψη αθάνατη
στα μάτια της μικρής αγαπημένης.
Χιλιάδες οστρακόδερμα
βγαίνουνε θαρρετά στο φως
να βάψουνε το κέλυφός τους ασημί,
να θησαυρίσουν στα κογχύλια τους
Ο αέρας σελαγίζει το τρόπαιο της νύχτας,
κι η νοτισμένη σιωπή σκορπά το μύρο της
στους κοιμισμένους κήπους.
Τούτες οι μνήμες με πληγώνουν.
Κι όμως, ποτέ δεν θέλω να μ' αφήσουν.
Κάπου εκεί,
πίσω απ' το σκλαβωμένο Πενταδάχτυλο
είναι δεμένο, κόμπος αξεδιάλυτος,
το νήμα της ζωής μου.
Νίκος Κρανιδιώτης
«Πορεία στο χρόνο», 1991
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου