Ο Οκτώβριος είναι ένας μήνας δύσκολος για πολλούς από τους σημερινούς πενηντάρηδες και εξηντάρηδες. Νέους ανθρώπους ,παιδιά, εφήβους στα 1974.Ήταν ο μήνας που μέρα μέρα επέβαλλε ένα βίωμα αλλά και φόρτωνε το βάθος της ψυχής με το σφάχτη που σιγαλινά ομιλούσε ....Η προσωρινότητα της εισβολής της προσφυγιάς και των πληγών της μάλλον δε θα ήταν προσωρινότητα.
Η πειραματισμοί με το πρωί δείλις για να βρεθεί η καλύτερη φόρμουλα για τα σχολεία. Τα ετήσια συμβόλαια ενοικιάσεων που άρχισαν να υπογράφονται στις γειτονιές. Τα έργα στους καταυλισμούς που πρόδιδαν πυρετώδεις προετοιμασίες για το χειμώνα εκείνον που ήταν βροχερός έντονα και με ένα ψύχος που πολλοί δεν το ξεχνούν....
Στη γειτονιά άρχισαν οι συζητήσεις για τη διέξοδο της ξενητειάς. Πρώτα από το λιμάνι της Λέμεσού και τα επόμενα χρόνια από την Λάρνακα από το πρόχειρα κτισμένο αεροδρόμιο.
Ευτυχώς τα βράδια η ελπίδα άνθιζε στις συναντήσεις στους διαλόγους και τα δειλά χαμόγελα στις βεράντες. Τα παιδιά έπαιζαν πλέον ακόμη και τα βραδυνά κάτω από τις βεραντούες κοντά στους γονείς τους υπο το φως των λάμπων απο τους στύλλους της ηλεκτρικής....
Ο Οκτώβριός εκείνου του έτους. Ο μήνας, τα σχολεία, μελίσσι από ολόκληρη την Κύπρο. Από το Καρπάσι ως τον Ακάμαν...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου