Μνήμη Μητροπολίτη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ (1922-1994) - Κωνσταντίνος Χασόγιας

Μνήμη Μητροπολίτη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ (1922-1994),

27 έτη από την κοίμηση του Επισκόπου του χρέους και της θυσίας!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χασόγιας, Θεολόγος του Ε.Κ.Π.Α.

Αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξε η «Φρουρός και Τροφός» του έθνους μας ανά τους αιώνες. Κι ένας άξιος Λειτουργός και Ιεράρχης της Εκκλησίας υπήρξε και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κονίτσης Σεβαστιανός. Ο Σεβαστιανός ήταν όπως λένε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας Επίσκοπος «εις τύπον και τόπον Χριστού». Ήταν ο Ποιμενάρχης που με το παράδειγμα του μετέδωσε τα νάματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας στο ποίμνιο της Μητροπόλεως του αλλά και της Μητροπόλεως Ιωαννίνων όπου διακρίθηκε ως ιεροκήρυκας με τον πύρινο λόγο του πριν εκλεγεί Μητροπολίτης.

Γεννήθηκε την 20η Ιουνίου 1922 στα Καλογριανά Καρδίτσας. Κατά κόσμον ονομαζόταν Σωτήριος Οικονομίδης και υπήρξε το τέταρτο, κατά σειράν, τέκνο από τα επτά που απέκτησαν οι γονείς του, Αχιλλέας και Χρυσούλα Οικονομίδη. Οι ευλαβείς γονείς του φρόντισαν να αναθρέψουν τα τέκνα τους με τα νάματα της ελληνοχριστιανικής παιδείας.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ο μικρός Σωτήριος κατάφερε να αναδείξει από νωρίς τα χαρίσματα του και γρήγορα διακρίθηκε για τον ενάρετο χαρακτήρα του. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι συμμαθητές του στο Δημοτικό σχολείο τον αποκαλούσαν «άγιο»! Το 1941 παίρνει το απολυτήριο από το Γυμνάσιο της Καρδίτσας. Ακολούθως ελαβε το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής το 1949 καθώς μεσολάβησε η στρατιωτική του θητεία την δύσκολη εποχή του ανταρτοπολέμου των ετών 1946-1949. Τότε ήταν που βρέθηκε για πρώτη φορά στην ηρωική Κόνιτσα.

Το 1950 εντάσσεται στην αδελφότητα θεολόγων «Η ΖΩΗ». Επί τρία έτη εργάζεται ως κατηχητής και λαϊκός ιεροκήρυκας, 1953-1956, στην Ι. Μητρόπολη Μεσσηνίας. Το 1956 εκάρη μοναχός στην Ι. Μονή Ασωμάτων Πετράκη στην Αθήνα. Το επόμενο έτος διορίζεται ιεροκήρυκας της Ιεράς Συνόδου, στην Ι. Μητρόπολη Ιωαννίνων και χειροτονήθηκε ιερομόναχος λαμβάνοντας το οφίκιο του αρχιμανδρίτη από τον τότε Μητροπολίτη Ιωαννίνων Δημήτριο. Το 1960, ήταν σημαντικό καθώς μετά τις εσωτερικές έριδες και τη διάσπαση των μελών της «ΖΩΗΣ», ο αρχιμανδρίτης πλέον Σεβαστιανός προσχώρησε στη νεότευκτη αδελφότητα θεολόγων με τίτλο: «Ο ΣΩΤΗΡ».

Ο Σεβαστιανός δίδαξε ως καθηγητής στο ιεροδιδασκαλείο της Ι.Μ. Βελλάς και στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων. Το καθημερινό πρόγραμμα του περιελάμβανε Κηρύγματα του Θείου Λόγου, στην πόλη και στα χωριά των Ιωαννίνων.

Η ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟ.

Στις αρχές Ιουνίου του 1967, πληροφορήθηκε από νεαρό θεολόγο που τον συνόδευε στην περιοδεία του ότι εξελέγη Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης.

 

Mετέβη στην Αθήνα συνάντησε τον τότε Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Κοτσώνη για να τον πείσει να ανακαλέσει την εκλογή του. Όμως ο Αρχιεπίσκοπος δεν ικανοποίησε το αίτημα του Σεβαστιανού.

Η Κυριακή 11 Ιουνίου 1967 υπήρξε χαρμόσυνη ημέρα καθώς γινόταν η εις Επίσκοπο χειροτονία του π. Σεβαστιανού στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Στην πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία κατά την οποία χειροτονήθηκε επίσκοπος ο Σεβαστιανός, προεξήρχε ο τότε Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κυρός Διονύσιος.

Στις 14 Ιουνίου 1967 έγινε η διαβεβαίωση του Μητροπολίτου Σεβαστιανού όπως και των υπολοίπων εκλεγέντων τότε Ιεραρχών ενώπιον του Ανώτατου Άρχοντα της χώρας, του Βασιλέως Κωνσταντίνου Β΄ επί τη παρουσία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Στη συνέχεια η ενθρόνιση του Σεβαστιανού έγινε πρώτα στο Δελβινάκι που ήταν και είναι η επίσημη έδρα της Ι. Μ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης. Αυτή έλαβε χώρα στις 29 Ιουνίου 1967 και στην Κόνιτσα την 1η Ιουλίου 1967. Και στις δύο τελετές παρευρέθηκε πλήθος πιστού λαού που επευφημούσε τον νέο Επίσκοπο. Στο Δελβινάκι ενθρόνισε το Σεβαστιανό, ο Τοποτηρητής Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφέιμ, ο οποίος του έδωσε και την ποιμαντορική ράβδο.

 

Το Ποιμαντικό  έργο του Σεβαστιανού.

Ο Σεβαστιανός διακρίθηκε για το Ποιμαντικό του έργο. Παρέδιδε ο ίδιος μαθήματα στα κατηχητικά στα οποία φοιτούν όλοι οι μαθητές του Λυκείου. Σκοπός του ήταν να ωφεληθούν πνευματικά οι νέοι και να συνδεθούν με το Χριστό και την Εκκλησία. Το 1968, δημιουργεί το πρώτο Γηροκομείο στην Κόνιτσα. Το επόμενο έτος (1969) στο ίδιο οίκημα στέγασε και το εκκλησιαστικό - μαθητικό Οικοτροφείο.

Το 1970 παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου τίθεται ο θεμέλιος λίθος για τον Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα. Μοναδικός ναός σε όλη την Ήπειρο και ο μεγαλύτερος σε όλη την Ελλάδα. Έκτοτε, η μνήμη του Άγιου Κοσμά εορτάζεται με ιδιαίτερα λαμπρότητα στην Κόνιτσα, κάθε Αύγουστο. Από το 1975, κάθε χρόνο, στην Κόνιτσα, λαμβάνουν χώρα λαμπρές τελετές, όταν τελέσθηκαν και τα εγκαίνια του περικαλλούς Ιερού Ναού του Αγίου Κοσμά.

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ

Το ποιμαντικό έργο του Σεβαστιανού άνοιξε ένα καινούργιο και σπουδαίο κύκλο από το έτος 1981, για τους Έλληνες Χριστιανούς της Βορείου Ηπείρου που ήταν αλειτούργητοι και δεν είχαν Εκκλησίες. Και αυτό γιατί από το 1967 ο κομμουνιστής δικτάτορος της Αλβανίας Χότζα, ανακήρυξε την χώρα του ως το πρώτο αθεϊστικό κράτος στον κόσμο. Οι Εκκλησίες οι οποίες υπήρχαν στο αλβανικό κράτος είτε γκρεμίστηκαν, είτε έγιναν αποθήκες, στάβλοι, λέσχες κ.ο.κ. Οι ιερείς αποσχηματίσθηκαν, πολλοί εξ αυτών φυλακίσθηκαν, και κάθε ιεροτελεστία απηγορεύθη δια νόμου με αποτέλεσμα οι χριστιανοί να μένουν όχι μόνον αλειτούργητοι αλλά αβάπτιστοι και ακήδευτοι.

Ο Σεβαστιανός δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια έναντι αυτού του απάνθρωπου αθεϊστικού διωγμού. Θεσμοθέτησε ετήσιες εκδηλώσεις στην Μητρόπολή του για τα δικαιώματα των Ελλήνων της Β. Ηπείρου. Έτσι λοιπόν τελούνταν αγρυπνία στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στην Ιερά Μονή Μολυβδοσκέπαστου στις 15 Αυγούστου.

Επιπλέον, κάθε Ανάσταση στο χωριό Μαυρόπουλο απέναντι από τη Δρόπολη Αργυροκάστρου, με μεγάφωνα ακουγόταν η αναστάσιμη λειτουργία και το «Χριστός Ανέστη» για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου. Έτσι η χαρμόσυνη είδηση της Αναστάσεως του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού έφτανε στα αυτιά των πιστών που στερούνταν από το άθεο κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας.

Για την δικαίωση των Ελλήνων της ‘’εσταυρωμένης’’ Β. Ηπείρου ο Σεβαστιανός διοργάνωνε «τριήμερο πένθος προσευχής» στα μέσα κάθε Φεβρουαρίου. Οι εκδηλώσεις κορυφωνόταν στο Δελβινάκι, όπου γινόταν αρχιερατική λειτουργία και επιμνημόσυνη δέηση στον τάφο του Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως Βασιλείου. Ο Μητρ. Βασίλειος υπήρξε υπουργός της Αυτόνομης Κυβερνήσεως της Β. Ηπείρου του 1914.

Μάλιστα την 7η Οκτωβρίου 1981, η Εκκλησία της Ελλάδος εξέδωσε ένα ιστορικό ψήφισμα δια του οποίου η Ηγεσία της Ελληνικής Εκκλησίας συμπαρίσταται στον δοκιμαζόμενο ελληνισμό της Β. Ηπείρου.

Ο Σεβαστιανός με τη βοήθεια του Τριαδικού Θεού μετέβη και στο Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο τον Οκτώβριο του 1982 όπου ενημέρωσε τους Ευρωβουλευτές για το τι διωγμό υφίστανται οι Βορειοηπειρώτες. Για τον ίδιο σκοπό επισκέφθηκε τις Η.Π.Α., ενώ έκανε δεκάδες ομιλίες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας.

Φρόντισε η Μητρόπολη να αποκτήσει ραδιοφωνικό σταθμό. Με πολλούς κόπους στήθηκε το «Ράδιο Δρυϊνούπολις, 89 FM». Ακάματος ακρίτας στον αγώνα τον καλό που είχε αναλάβει, ο Σεβαστιανός συνέγραψε ακόμη και βιβλία με σπουδαιότερο το «Η Εσταυρωμένη Βόρειος Ήπειρος», ενώ παράλληλα εξέδωσε την μηνιαία εφημερίδα «Βορειοηπειρωτικό Βήμα» προκειμένου να ενημερώσει άπαντες για το δράμα των ελλήνων της Β. Ηπείρου.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ

Ο Σεβαστιανός ανάλωσε τη ζωή του στην υπηρεσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και τον πονεμένο άνθρωπο. Η ψυχή του πέταξε για την επουράνια Βασιλεία στις 12 Δεκεμβρίου του 1994, ολόκληρος ο ελληνισμός εθλίβη για την απώλεια του μεγάλου εκείνου Ιεράρχη.

Η σορός του Σεβαστιανού εξετέθη σε λαϊκό προσκύνημα την 12η Δεκεμβρίου, στον Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου Ιωαννίνων, όπου εκατοντάδες Γιαννιώτες πήγαν να την προσκυνήσουν. Το επόμενο πρωί ο τότε Μητροπολίτης Ιωαννίνων Θεόκλητος Σεττάκης έψαλε τρισάγιο. Έπειτα με πομπή μεταφέρθηκε στον Ι.Ν. Αγίου Κόσμα Κονίτσης. Όλη την 13η Δεκεμβρίου έμεινε εκεί όπου οι ευλαβείς πιστοί της Μητροπόλεώς του πήγαν να τον προσκυνήσουν. Στις 14 Δεκεμβρίου 1994, τελέσθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία του. Χιλιάδες λαού από όλη τη Ελλάδα ανέβηκε στην ακριτική Κόνιτσα για να τιμήσουν τον μακαριστό Ιεράρχη. Η ταφή του έλαβε χώρα στην Ι. Μονή Μολυβδοσκεπάστου που ήταν και η επιθυμία του. Εκεί παραμένει βιγλάτορας των συνόρων ο Σεβαστιανός. Ο Επίσκοπος του χρέους και της θυσίας.

 

Βιβλιογραφία:
1.       Βασιλείου Ζιώζια , Βόρειος Ήπειρος (Χθες-Σήμερα-Άυριο), Τρίκαλα, 2009
2.       Βασιλείου Μ. Κασκαντάμη, Θεοφάνης Πόπα, Ένας σύγχρονος ιεραπόστολος, εκδ. Έλαφος, Αθήνα 2001
3.       Ηλία Μάκου, Φτερωτός Άγγελος,  Σεβαστιανός, Αρμός, Αθήνα, 2006,
4.       Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγ. & Κονίτσης Ανδρέα, Ένα Φωτεινό Αστέρι Πέρασε…, Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης, Κόνιτσα ,1997
5.       Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Ανδρέου, Ο Ιερός Προσκυνηματικός Ναός του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα, Κόνιτσα , 2005
6.       Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής & Κονίτσης Ανδρέου, Υψιπέτης Αετός, Κόνιτσα, 2014
7.       Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανού, Η Εσταυρωμένη Βορ. Ήπειρος, Αθήναι, 1985