Έφυγε από κοντά μας για να
ιερουργεί στο επουράνιο θυσιαστήριο ο πολυαγάπητος
π. Ιωάννης Δημητρόπουλος.
Είχα την ευλογία να τον έχω στις ομάδες, και στην κατασκήνωση της Χριστιανικής Εστίας. Γνώρισα την ευλάβειά του, τον
δυναμισμό του, και τον πόθο της ιεροσύνης.
Ανδρώθηκε κοντά στους ευλαβείς
γονείς του π. Βασίλειο και πρεσβυτέρα Κλειώ. Πρόσφερε την διακονία του στα κατηχητικά
της Παναγίας Αλεξιωτίσσης.
Ως διάκονος, ήλθε στην ενορία καταγωγής
μου, την Αγία Παρασκευή. Τον αγάπησαν όλοι για την ευλάβεια και τον καλό του
χαρακτήρα. Η αείμνηστη μητέρα μου Ευγενία έσταζε μέλι όταν μιλούσε για τον καλό
διάκονο. Ο προϊστάμενος του Ναού π. Παύλος εξέφραζε την ικανοποίησή του για την
συνεργασία. Ο π. Ιωάννης άκουγε, και εργαζόταν σεμνά χωρίς να επιδεικνύει τον εαυτό του. Γνώριζε να τιμά τους μεγαλύτερους
στην ηλικία Ιερείς, κάτι που πολλοί νεότεροι δεν το έχουν μάθει.
Μετά ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος ως ιερέα τον τοποθέτησε Προϊστάμενο στον Ναό Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών. Στην Ενορία αυτή έδειξε τον δυναμικό πολύπλευρο χαρακτήρα του, ξεδίπλωσε τα τάλαντα του. Περάτωσε και ευπρέπισε τον Ναό. Δούλεψέ πνευματικά στην Ενορία με ευαγγελική πολιτεία, γνήσιος φορέας της ζωής και του ήθους της Αγίας μας Εκκλησίας, με κατηχητικά, συνάξεις μελέτης Αγίας Γραφής, ομιλίες, πυκνές Λειτουργίες και Αγρυπνίες καθώς Λατρευτικές εξορμήσεις κλπ.
Τον εκτιμούσα και τον σεβόμουνα,
αν και κατά πολύ νεότερός μου.
Σήμερα τον κλαίει λαός, μαζί με
αυτόν και εγώ.
Έφυγε -ποιος ξέρει το γιατί;- ένας πανάξιος Ιερέας που πολλά ακόμα προσμέναμε από αυτόν.
Μην μας ξεχνάς π. Ιωάννη. Με λυπεί η απουσία σου. Όμως με παρηγοράει, ο αποστολικός λόγος «μη λυπείσθε, καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. Ει γαρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας δια του Ιησού άξει συν αυτώ» (Θεσ. Δ’, 13)
Αιωνία σου η μνήμη!
Αναστάσιος Κ. Κωστόπουλος
