Ο άλλος αρχάγγελος - Πανίκος Θεοφάνους

 Ο άλλος αρχάγγελος

Τη τρίτη του αυτού μηνός του Ευαγγελισμού εν τω Όρει !

Αιμάσσουσα κατηφορίζει η Μαχαιριώτισσα ...

Στ' Άχραντο Χέρι Της δαφνόκλαδο Χαίρε .

Ως φοβερός ο Τόπος Ούτος.

Ανώφελο το Κρίνο στ' Αλώνια του Ζήδρου .

Εδώ και τ' άψυχα ατρόμητα απασφαλίζουν.

Μικρή χλωρή πευκοβελόνα παγιδευμένη  στο Στόμιο του Μολών Λαβέ .

Όλα υπακούουν στη Ρομφαία του άλλου Αρχάγγελου .

Κάτω απ' το βρεγμένο χώμα που ποτέ δεν ξεδίψασε ασκητεύουν επικηρυγμένοι,

«παράνομοι» εραστές αγάπης αλύτρωτης.

Αντάρτες αδάμαστοι μιας θύελλας και μιας ΕΟΚΑ .

Ωραίοι των ορέων.

Όσιοι και Μάρτυρες πικρής Ρωμιοσύνης.

Τι μίγμα στ' αλήθεια, λίαν εκρηκτικόν, άκρως επαναστατικόν;

Ώρα καλή,  τζι' ώρα γρουσή τζι' ώρα ευλοημένη .

Αιώνες κι' έλατα γονατίζουν!

Γρηγορούσα πυρπολείται η τιμιωτέρα των ανοίξεων !

Μέγας ο Αμνός.

Κύριο το Πάσχα.

Πρωτόγνωρος κρότος.

Έντρομα της Μονής τα στασίδια.

Όπου να'σαι, αρματωμένος

ο «πάτερ Χρύσανθος» θα διαβεί τη στενή πύλη για το πρώτο Ανάστα!

Πώς μαζεύτηκαν απανωτά τόσα δίσεκτα;

Μέρες που γίναν άξαφνα νύκτες,

εδώ που στάθηκε ο ήλιος.

Όλα κερδίζονται στο βωμό μιας αυτοθυσίας

κι' όλα χάνονται στην αδυναμία μιας φτέρνας.

Παράξενα παίγνια.

Σε μια τράπουλα εξ αρχής σημαδεμένη

ξέφτισαν όλα άσσοι και μανίκι.

Δακρύζοντας αποσύρει το γλαυκό του χαμόγελο...

Χωρίς γαλανό πείτε μου,

όχι, πείτε μου, γίνεται Ουρανός;

Συννεφιασμένη κι η Πλατυτέρα του .

Αργά βαδίζουν οι ώρες στους πένθιμους δείκτες της Ιστορίας.

Λειψό, κάτωχρο φεγγάρι ματώνει καρδιές, ματαιώνει ελπίδες ...

Κτυπούν πένθιμα τα σήμαντρα .

Το μικρό για την Μεγάλη Παρασκευή μας .

Το μεγάλο για την μικρότητά μας την άμετρη .

Δεν προλαβαίνουμε το Μέγα Πάσχα

-παιδιά κι' εγγόνια σου-

Γρηγόρη!

Ανήμποροι ν' ακουμπήσουμε τα φτερά σου .

Ανίκανοι να λύσουμε τα κορδόνια σου .

Για το δεσμό μας το Γόρδιο άλλα λόγια ,

αλλά λόγια -Μάστρε μου- ν', αγαπιόμαστε...

Πανίκος Θεοφάνους

(Όρθρος στ' Άγιο Όρος του ολοκαυτώματός σου!)