Προκλητική θεολογική ερώτηση:
Αν η Ρούλα Πισπιρίγκου πει και εννοεί το "Κύριε, μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου" κατά την εκπνοή της, τι θα γίνει μετά;
Η ερώτηση, αλλά κυρίως η απάντησή της, με σοκάρει και με συγκλονίζει.
Και ως Χριστιανό και ως θεο-λόγο!
(Δεν φαντάζομαι να νομίζει κανείς ότι ο εκ δεξιών ληστής επί του Σταυρού ήταν κανένα κλεφτρονάκι περιπτέρου...)
Η ανάρτηση είναι ένας βαρύς, εσωτερικός, θεολογικός μονόλογος.
Δεν με ενδιαφέρει να κριτικάρω ή να αντικρούσω τις απόψεις κανενός.
Δεν με ενδιαφέρει να ερμηνεύσω ή να "ξεπλύνω" τη φρίκη.
Με "τρομάζει" το πόσο "αντικοινωνική" και αντι-κυνωνική είναι η ορθόδοξη θεολογία.
Η θεολογία που απεχθάνεται τα δίπολα "καλός-κακός", "ποινή-επιβράβευση", "Παράδεισος-κόλαση", όπως τα έχουμε στήσει για να μπορούμε να συνυπάρχουμε "αρμονικά".
Κι αν κάποιος πει "τώρα βρήκες;", η απάντηση είναι ναι.
Με τρελαίνουν τα άβολα και παρεξηγήσιμα timings της θεολογίας.
Σκέφτομαι τη φρίκη, τον εκνευρισμό και την έκρηξη συγγενών και φίλων, όταν άκουσαν το Χριστό (στην καλύτερη στιγμή τους για εκδίκηση) να λέει "σήμερον μετ'εμού έση εν τω Παραδείσω" στον κακούργο εκ δεξιών, προφανώς φονιά και βιαστή των παιδιών και των δικών τους ανθρώπων.
Και είχαν δίκιο...
Αν η Ρούλα Πισπιρίγκου πει και εννοεί το "Κύριε, μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου" κατά την εκπνοή της, τι θα γίνει μετά;
Η ερώτηση, αλλά κυρίως η απάντησή της, με σοκάρει και με συγκλονίζει.
Και ως Χριστιανό και ως θεο-λόγο!
(Δεν φαντάζομαι να νομίζει κανείς ότι ο εκ δεξιών ληστής επί του Σταυρού ήταν κανένα κλεφτρονάκι περιπτέρου...)
Η ανάρτηση είναι ένας βαρύς, εσωτερικός, θεολογικός μονόλογος.
Δεν με ενδιαφέρει να κριτικάρω ή να αντικρούσω τις απόψεις κανενός.
Δεν με ενδιαφέρει να ερμηνεύσω ή να "ξεπλύνω" τη φρίκη.
Με "τρομάζει" το πόσο "αντικοινωνική" και αντι-κυνωνική είναι η ορθόδοξη θεολογία.
Η θεολογία που απεχθάνεται τα δίπολα "καλός-κακός", "ποινή-επιβράβευση", "Παράδεισος-κόλαση", όπως τα έχουμε στήσει για να μπορούμε να συνυπάρχουμε "αρμονικά".
Κι αν κάποιος πει "τώρα βρήκες;", η απάντηση είναι ναι.
Με τρελαίνουν τα άβολα και παρεξηγήσιμα timings της θεολογίας.
Σκέφτομαι τη φρίκη, τον εκνευρισμό και την έκρηξη συγγενών και φίλων, όταν άκουσαν το Χριστό (στην καλύτερη στιγμή τους για εκδίκηση) να λέει "σήμερον μετ'εμού έση εν τω Παραδείσω" στον κακούργο εκ δεξιών, προφανώς φονιά και βιαστή των παιδιών και των δικών τους ανθρώπων.
Και είχαν δίκιο...
παναγιώτης ασημακόπουλος
8 σχόλια:
Άραγε πόσοι από μας θα προσευχηθούμε για την ψυχή της;
ΜΠΡΑΒΟ, ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ για το υπέροχο αυτό δημοσίευμα. Αποτελεί όαση μέσα στη νοσηρή ατμόσφαιρα του κανιβαλισμού που βιώνουμε με αφορμή τα γεγονότα της Πάτρας.
Και αυτά από ένα σχολιαστή που έχει ασκήσει στο παρελθόν σκληρή κριτική σε, κατά τη γνώμη του, ατυχείς αναρτήσεις του συγκεκριμένου ιστολογίου.
Παρέστημεν μάρτυρες μέσω των ΜΜΕ ενός άκρως εκφυλιστικού φαινομένου που συνίσταται στη συγκέντρωση μαινομένου όχλου, έξω της οικίας της φερομένης ως δράστιδος. Εν παραλλήλω με το διαδικτυακώς εκπορευόμενο κανιβαλισμό σε βάρος της. Αυτόκλητοι "δικαστές" εξέδωσαν το πόρισμά τους και την ετυμηγορία τους, υποκαθιστώντας την ανθρώπινη αλλά, το χείριστον όλων , και τη θεία δικαιοσύνη.
Ας μη λησμονούμε όλοι μας τον πρώτο οικήτορα του Παραδείσου, τον τελώνη, την πόρνη και ας καθρεφτίσουμε στα συγκεκριμένα παραδείγματα τη συμπεριφορά μας. Που σε μεγάλο βαθμό θυμίζει εκείνη του φαρισαίου της παραβολής.
Και κάτι τελευταίο : κάθε παιδοκτονία τυγχάνει αυτονοήτως καταδικαστέα. Ειδικά εάν αυτή υπήρξε άκρως επώδυνη, σωματικά και ψυχικά, για το θύμα.
Επώδυνη, όμως, τυγχάνει και η εν ψυχρώ εμβρυοκτονία που συντελείται με τις αμβλώσεις. Πόσοι, άραγε, από αυτούς και κυρίως αυτές που ζητούν επί πίνακι την κεφαλή της φερόμενης ως δράστιδος έχουν προβεί ή έχουν συνεργήσει σε αμβλώσεις;
Την ίδια στιγμή που καταδικάζουμε την φερόμενη ως δράστιδα, πολλοί εξ ημών λοιδορούμε τους συνειρμούς κάποιων σχετικά με την φρίκη των αμβλώσεων. Υποκρισία και "βολική" καταδίκη που αναδεικνύει την δήθεν (φευ...) ηθική ανωτερότητα των κρινόντων... Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, που τιμάται από την ορθόδοξη εκκλησία σήμερα, δείχνει σε όλους το δρόμο της μετάνοιας. Στους αυτουργούς αλλά και σε όσους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο "μετέχουμε" στον δολοφονικής ψυχοσύνθεσης όχλο...
Μα, αυτό ακριβώς είναι το μεγαλείο της εκκλησίας.
Την στιγμή, ακριβώς, που σε πνίγει το δίκιο, που θες και εύχεσαι την τιμωρία ως λύτρωση (όση μπορεί να δώσει), την στιγμή που στην κοινωνία θριαμβεύει ανθρωποφαγία, η εκκλησία εκτός από συμπαράσταση στο θύμα, εύχεται και προσεύχεται και για τον θύτη.
Όχι για να τον δικαιώσει, αλλά για να τον μεταμορφώσει και να τον δεχτεί στους κόλπους της μετανοούντα...
Όπως είπε και ο Χριστός, αυτή είναι η αληθινή αγάπη,την άλλη την έχουν ακόμα και οι Φαρισαίοι, όλων των εποχών...
Χ.
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τελευταία εκτέλεση θανατοποινίτη στην Ελλάδα.Ο Βασίλης Λυμπέρης ήταν ο τελευταίος ποινικός που στήθηκε μπροστα στο εκτελεστικό απόσπασμα στις 25 Αυγούστου 1972.Όσα γράφω μπορεί να τα ελεγξει ο οποιοσδήποτε .Μπορεί να μπει στη "Μηχανή του Χρόνου" στο διαδίκτυο και να αναζητήσει την εκπομπή "Πολιτικές Εκτελέσεις" ή να ψάξει το ομώνυμο βιβλίο του Χ.Βασιλόπουλου από τις εκδόσεις Πατάκη. Ο Λυμπέρης ήταν και παιδοκτόνος . Είχε κάψει ζωντανές τη γυναίκα του ,την πεθερά του και τα παιδιά του 2,5 και ενός ετών , Ο δεσμοφύλακας Μηνάς Τσαγκαράκης περιγράφει το τελευταίο βράδυ του: "Μόλις ο παπάς τον εξομολόγησε και τον κοινώνησε ,τον έφεραν πάλι στη φυλακή. Εκεί του προσφέραμε καφέ και τσιγάρο. Τα έπιασε ,τα αφησε και είπε. :Τώρα που κοινώνησα δεν κάνει ούτε να καπνίσω ,ούτε να πιώ καφέ".... Και πήγαινε για εκτέλεση. ..Σε τί διαφ[ερει αυτή η φράση από το "Μνησθητί μου Κύριε..." του Γολγοθά; Ο Θανατοποινίτης "Θεόν ομολόγησε τον κρυπτόμενον¨.
Αμφιβάλλετε για το που βρίσκεται σήμερα; Έτσι και η Ρούλα από την Πάτρα... Ποιός ξέρει τί επιφυλάσσει ο Θεός ως το τέλος
Θα ήθελα στη τόσο θεολογική και εκ του ασφαλούς συζήτησή μας να προσθέσω και ένα στοιχείο: Κατ' αρχάς δεν γίνεται λόγος για το αν ο Θεός θα την συγχωρέσει εάν ειλικρινά ζητήσει συγγνώμη και πραγματικά αφιερώσει όλα τα χρόνια της ζωή της για πραγματική μετάνοια όπως ο Ληστής αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής του από την στιγμή που γνώρισε τον Κύριο επί του Σταυρού για να μετανοήσει. Έστω και εάν αυτό το υπόλοιπο ήταν ίσως κάποιες ώρες... ή λεπτά. Φυσικά και θα την συγχωρέσει! Όμως αυτό που λέμε τώρα θα είχε μεγαλύτερη αξία εάν το έλεγε κάποιος που έχει χάσει κάποιον (ή κάποιους) δικό του άνθρωπο από έναν φονιά και που θα ζούσε το δράμα της απώλειας. Εάν αυτός καλείτο να τον συγχωρέσει και κατόπιν να ομολογήσει την πίστη του πως και ο Θεός θα τον συγχωρέσει κατόπιν ειλικρινούς και μαρτυρικής μετάνοιας.
Αγαπητέ 5.23, διάβασε το βίο του Αγίου Γερασίμου και θα δεις ότι αυτό που ζητάς μπορεί να είναι σπάνιο δεν είναι όμως ανύπαρκτο στη ζωή της εκκλησίας.
Είναι σίγουρο ότι δέν πρέπει να κατηγορούμε τους ανθρώπους, όσο αμαρτωλοί και άν φαίνωνται, διότι πράγματι δεν γνωρίζουμε τί θα συμβεί μέχρι το τέλος της ζωής τους. Η μετάνοια είναι βασική διδασκαλία της Εκκλησίας και βέβαια αυτός που θα μετανοήση μετά από 10 ή 20 χρόνια δέν θα μάς ειδοποιήση ότι μετανόησε, ώστε να αλλάξουμε την γνώμη που έχουμε γι αυτόν.
Το σωστό είναι να αφήσουμε τον Κύριο να κάνη την Κρίση, κατά το έλεος του, και να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και την δική μας μετάνοια.
Και βέβαια σε αυτό δεν περιλαμβάνονται μόνο πρόσωπα της εγχώριας δημοσιότητας, αλλά και πρόσωπα όπως ο Βλαντιμιρ Πούτιν και ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, που έχουν κατηγορηθεί πολύ τον τελευταίο καιρό, αλλά και γι αυτούς δέν γνωρίζουμε ποιά θα είναι η έκβαση της ζωής τους.
Δημοσίευση σχολίου