Πολύ μελάνι έχει χυθεί στην
προσπάθεια να εξηγηθεί το πως ο Άρειος έφθασε στην αίρεση.
Αυτό που συνήθως υποτιμούμε και
δεν του δίνουμε την πρέπουσα σημασία είναι η φθοροποιός ενέργεια των αμαρτωλών
παθών. Η ενέργεια ενός και μόνου αμαρτωλού πάθους είναι ικανή να τυφλώσει το
νου του ανθρώπου και να τον οδηγήσει μακριά από τον Θεό.
Ο Άρειος νομίζετε ότι ήταν τόσο
στενόμυαλος ή τόσο πωρωμένος ώστε να μην καταλαβαίνει πως είχε λάθος; Όχι,
βέβαια. Σας βεβαιώνω ότι ήταν ευφυέστερος και από τον Αθανάσιο και από άλλους
Ορθοδόξους θεολόγους της εποχής του. Το πρόβλημά του ήταν ότι επί δύο
συνεχόμενες φορές απέτυχε να εκλεγεί Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Ο πληγωμένος
εγωϊσμός, ο οποίος καλυπτόταν από την λιπαρή κοσμική και εκκλησιαστική μόρφωση
και την ασυναγώνιστη ρητορική και προσωπική γοητεία, ταρακούνησε επί αιώνες την
Εκκλησία και οδήγησε χιλιάδες ψυχές στην απώλεια.
Η φιλοδοξία έγινε εμμονή και τελικώς διαστροφή.
Μην απορείτε. Τα μεγαλύτερα
προβλήματα μέσα στην εκκλησιαστική οικογένεια τα δημιουργούν όσοι κατέχονται
από το πάθος της φιλαρχίας και όσοι πιστεύουν ότι, όπως σοφά παρατηρεί ο Άγιος
Νικόδημος ο Αγιορείτης, είναι «κάποιον τι».
Μητροπολίτης Χονκ Κονγκ Νεκτάριος
1 σχόλιο:
Το πάθος αυτό εμφωλεύει και σήμερα σε αρχιερείς, ιερείς και σε ευσεβείς λαϊκούς. Ο θεός να μας ελεήσει.
Δημοσίευση σχολίου