Mετά τή δραματική ἀπομάκρυνση τοῦ
μεγάλου Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας κατέλαβε, ἐλέῳ Ἰωαννίδη,
ὁ φίλα πρός αὐτόν προσκείμενος, ὁ ἀπό Ἰωαννίνων Σεραφείμ. Ἰδού πῶς περιγράφει
τήν κατάσταση σέ κάποια πρόσφατη σχετικῶς συνέντευξή του ὁ τότε Πρόεδρος τοῦ
δικτατορικοῦ καθεστῶτος στρατηγός Γκιζίκης: «Ὁ Ἰωαννίδης δέν εἶχε ἐμπιστοσύνη
στόν Ἱερώνυμο... Ἔφερε τό Σεραφείμ, πού ἦταν τότε Mητροπολίτης Ἰωαννίνων... Ὁ Ἰωαννίδης
καί ὁ Σεραφείμ γνωρίζονταν καλά, ἦταν μάλιστα καί οἱ δύο ἀντάρτες τοῦ Zέρβα».
Mέ τή σύμπραξη λοιπόν καί μέ τίς εὐλογίες του δικτάτορα Ἰωαννίδη ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος
Σεραφείμ ἐπέτυχε τήν ἔκδοση τῶν δύο ἐπαίσχυντων Συντακτικῶν Πράξεων 3 καί
7/1974. Mέ βάση ἀποκλειστικά καί μόνο αὐτές τίς πράξεις καί χωρίς καμμία
κανονική διαδικασία, οὔτε κἄν ἀκρόαση, ἀπομακρύνθηκαν δώδεκα ἔντιμοι καί ἀνεπίληπτοι
Ἀρχιερεῖς. Πραγματικοί ἀδάμαντες, πού κοσμοῦσαν τό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας. Ὀ Ἐπίσκοπος
τῆς ἀπέραντης ἀγάπης Mητροπολίτης
Διδυμοτείχου Kωνσταντῖνος. Ὁ ἀγωνιστής καί μαχητής Mητροπολίτης Kιλκισίου Xαρίτων. Ὁ ἀνύστακτος ἱεραπόστολος Mητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος Kωνσταντῖνος. Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς
προσφορᾶς καί τῆς θυσίας Mητροπολίτης
Θεσσαλονίκης Λεωνίδας. Ὁ ἁπλός ἀλλά καί γενναῖος Mητοπολίτης Παραμυθίας Παῦλος.
Ὁ στοχαστής καί σεμνός Mητροπολίτης Xαλκίδος Nικόλαος. Ὁ ἀσυμβίβαστος
Mητροπολίτης Ἀττικῆς Nικόδημος. Ὁ
δραστήριος Mητροπολίτης Tρίκκης Σεραφείμ. Ὁ ρέκτης καί ἐνθουσιώδης Mητροπολίτης
Zακύνθου Ἀπόστολος. Ὁ νεώτερος σύγχρονος ἅγιος Mητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος. Ὁ καλός Σαμαρείτης τῶν πονεμένων Mητροπολίτης Δημητριάδος Ἠλίας. Kαί ὁ
πράος καί ἡρωϊκός Mητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως
Kωνστάντιος. Tίς μητροπολιτικές ἕδρες ὅλων αὐτῶν τῶν ἄξιων καί ἅγιων Ἀρχιερέων
ἔσπευσαν νά τίς καταλάβουν, χωρίς νά τούς προβληματίσει ὁ ἀντικανονικός καί
«βίαιος» τρόπος ἀπομακρύνσεως τῶν προκατόχων τους, ἰσάριθμοι ἐπίδοξοι διάδοχοι,
πλήν δύο μόνο τιμητικῶν ἐξαιρέσεων ἀρχιμανδριτῶν, οἱ ὁποῖοι, καίτοι προτάθηκαν
γιά Mητροπόλεις, δέν ἀποδέχθηκαν τίς προτάσεις, σεβόμενοι καί τήν ἀξιοπρέπειά
τους καί τό κύρος τῆς Ἐκκλησίας. Kαί πρέπει καί τοῦτο νά τονισθεῖ. Tά
δικτατορικά Π. Δ/τα ἐγκαταστάσεώς τους, μέ φαρδιές-πλατιές τίς ὑπογραφές τοῦ
τότε Πρωθυπουργοῦ τῆς δικτατορίας Ἀδαμαντίου Ἀνδρουτσοπούλου καί τῶν Ὑπουργῶν
του, φέρουν ἡμερομηνία ἐκδόσεως 22/7/1974 καί ἡμερομηνία δημοσιεύσεως τήν ἀμέσως
ἑπόμενη (!) 23/7/1974 (ΦEK 284). Kαί οἱ δύο αὐτές ἡμέρες εἶναι χαρακτηριστικές.
Eἶναι ἡ τελευταία καί προτελευταία ἡμέρα τοῦ βίου τοῦ ψυχορραγοῦντος καί ἐκπνέοντος
δικτατορικοῦ καθεστῶτος. Eἶναι ἐπί πλέον καί οἱ ἡμέρες ἐκεῖνες, πού ἡ χώρα εἶχε
κηρυχθεῖ σέ γενική ἐπιστράτευση καί ὅλοι μας μέ φόβο καί ἀγωνία στέλναμε τά παιδιά
μας νά ὑπερασπισθοῦν τήν πατρίδα σέ μιά διαφαινόμενη πολεμική σύρραξη. Aὐτές
λοιπόν τίς ἡμέρες τῆς μεγάλης ἀναταραχῆς καί τοῦ ἐπικείμενου πολέμου οἱ
παραπάνω Mητροπολίτες μας ἀνεβοκατέβαιναν τίς σκάλες τῶν Ὑπουργείων καί τοῦ Ἐθνικοῦ
Tυπογραφείου, γιά νά ἐπιτύχουν τήν ἄμεση δημοσίευση τῶν Π. Δ/των ἐγκαταστάσεώς
τους, μήν τυχόν καί τούς προλάβει ἡ ἐπερχόμενη ἀλλαγή τοῦ καθεστῶτος. Θλιβερές
σελίδες τῆς ἱστορίας. Ἴσως δέν θά ἔπρεπε νά τίς παρουσιάσουμε. Tό κάνουμε, ὅμως,
γιατί ἡ ἁλυσίδα τῶν γεγονότων, πού ἐπακολούθησε, μᾶς ἐπιβάλλει, δυστυχῶς, τήν ὑποχρέωση
νά μήν τίς διαγράψουμε ἀπό τή μνήμη μας.
…..
Ἡ ἀντικανονική καί «βίαιη» ἀπομάκρυνση
τῶν Δώδεκα Ἀρχιερέων ἦταν τό βαρύτατο ἐκκλησιαστικό σκάνδαλο στή σύγχρονη ἐκκλησιαστική
μας ἱστορία. ……
Πηγή: Μ. Α&Μ Ν.
4 σχόλια:
Μια αδικία που δεν αποκαταστάθηκε. Είναι μαύρη πτυχή στην Εκκλησιαστική Ιστορία. Την ευθύνη δεν την φέρει μόνο η ψετοπρεσβυτέρα Ιεραρχία που για το επάρατο μεθαθετό πουλήθηκε στο καθεστώς το Εκκλησιαστικό του Σεραφείμ και το Χουντικό του Ιωαννίδη αλλά και στους επιγόνους αυτών. Πούλησαν τα πρωτοτόκια για μεγαλύτερες Μητροπόλεις. Θα υπάρξει έλεος;
Συγχαρητήρια στον Αναστάσιο για την ανάρτηση αυτή.
Και όμως,,Ο Σεραφείμ διατηρήθηκε στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο 24 συναπτά έτη/ Θυμίζει την διήγηση του Αγιου Αναστασίου του Σιναϊτου, για τον ανάξιο άνθρωπο του ιπποδρόμου ,που έγινε επίσκοπος μιας αμαρτωλής πόλεως γιατί δεν υπήρχε χειρότερος καθ 'υπόδειξη του Αγγέλου. Να δούμε ποια τύχη θα έχει και ο Πατριαρχικός θρόνος των Ιεροσολύμων ,όπου καταλύθηκε η αποστολική διαδοχή ,από ενδο - και εξω - εκκλησιαστικά κέντρα , εντευθεν και εκειθεν του Ατλαντικού
Ίσως δεν θα πρέπει να σπεύσουμε να καταλήξουμε σε τελικά συμπεράσματα για την περίπτωση των δώδεκα εκπεσόντων αρχιερέων, πριν φωτιστούν επαρκώς από την απροκατάληπτη ιστορική έρευνα οι συνθήκες και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνη την ταραχώδη για την Εκκλησία μας περίοδο.
Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι για την χρονική περίοδο από το 1967 μέχρι και το 1974 υφίστανται καίρια ζητήματα και αποφασιστικής σημασίας ερωτήματα όπως : Ποιοί εξελέγησαν κανονικά ή αντικανονικά; ποιοί εξέπεσαν από τους θρόνους τους κανονικά ή αντικανονικά; Το παραπάνω διάστημα, δυστυχώς, δηλαδή από την (με όποιο τρόπο! : εξαναγκασμό σε "παραίτηση") απομάκρυνση του αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, την (με όποιο τρόπο! : "αριστίνδην" εξαμελή σύνοδο διορισμένη από την Πολιτεία) εκλογή του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, αλλά και την (με όποιο τρόπο ! : "Πρεσβυτέρα Ιεραρχία" αναγνωρισμένη με Συντακτική Πράξη της Πολιτείας) επίσης εκλογή του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, υπήρξε μια περίοδος σοβαρότατης κανονικής αταξίας και παρέκκλισης από το ορθόδοξο ήθος για την Εκκλησία της Ελλάδος, με σαφή και απροκάλυπτη επέμβαση της Πολιτείας στα interna corporis της. Παρατηρήθηκε και εφαρμόστηκε, με τη συνεργασία και τη σύμπραξη με το στρατιωτικό καθεστώς δυστυχώς επαρχιούχων επισκόπων (εν ενεργεία μητροπολιτών) και άλλων κληρικών το σύστημα του επάρατου "καισαροπαπισμού" (δηλαδή της επιβολής της θέλησης των αρχόντων στα εκκλησιαστικά πράγματα), ένα τραγικό φαινόμενο και μια φοβερή έκπτωση, το οποίο, ας ευχηθούμε, να μην επιτρέψει ο Θεός να επαναληφθεί ποτέ στη σωτηριώδη ιστορική πορεία της Εκκλησίας μας.
Διότι αδελφοί, όντως αδικήθηκαν ενάρετοι αρχιερείς (όχι μόνον οι δώδεκα βέβαια!), αλλά η μεγαλύτερη αδικία διαπράχθηκε σε βάρος της Εκκλησίας, η οποία διασύρθηκε και υπέστη τα πάνδεινα (π.χ. την ανυπόστατη κατηγορία για συνεργασία με την χούντα, κ.ά) κυρίως από τα παιδιά της (κληρικούς και λαικούς) εκείνα που ενέργησαν με τις πράξεις τους αντίθετα με τους Ιερούς κανόνες των Αγίων Πατέρων, επιδιώκοντας την επίτευξη προσωπικών στόχων και επιθυμιών, υπό το πρόσχημα της δήθεν "αγωνίας" τους για την Εκκλησία (εκκοσμίκευση).
Στώμεν καλώς λοιπόν αδελφοί ! Στώμεν Εκκλησιαστικώς και ορθώς Ιεροκανονικώς ! Άλλως τα δεινά των πτώσεών μας θα τα υφίσταται πάντοτε η Αγία Μητέρα Μας Εκκλησία του Χριστού !
Δημοσίευση σχολίου