Παρασκευή 5 Αυγούστου 2022

Ενώπιος ενωπίω - Αλεξανδρεύς

 

Ενώπιος ενωπίω
 
Υπό τεσσάρων ήλθον, Κύριε, αιρόμενος.
Δυο κατά σάρκα
δυο κατά πνεύμα.
Και τώρα 
που μπροστά Σου κείμαι ακόμα
τον κόπο τους λυπήσου 
και ανάστησέ με.
Όσο για το "μηκέτι αμάρτανε"
τον όρο σε παρακαλώ
μην απαράβατο ορίσεις.
 
Αλεξανδρεύς 

4 σχόλια:

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Ιδιαίτερα οι τρεις τελευταίοι στίχοι-"ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο"- από παράκληση μέχρι θερμή ικεσία όλων μας. Αθανάσιος Κοτταδάκης

Ανώνυμος είπε...

Εκ βαθέων αληθινή παράκληση-εξομολόγηση.
Καρδιακός ο λόγος του ποιήματος.

Ανώνυμος είπε...

Ο Αλεξανδρεύς, ως συνήθως, θεολογεί διά της ποιήσεως.
Για άλλη μια φορά άγγιξε την καρδιά μου και έγραψε όσα θα ήθελα να πω, αλλά δεν έχω ούτε το τάλαντό του, ούτε -φευ!- τη θεολογική ματιά του.
Ο Κύριος να τον ευλογεί πλουσιοπάροχα.
Αναστάσιε, συγχαρητήρια για τους συνεργάτες σου!

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο... ανθρώπινο... αληθινό!