(Λευ.10:2).
ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου
Μπακογιάννη
Συνεχίζεται στό διαδίκτυο ἡ συζήτηση, ἄν θά πρέπει ἤ ὄχι νά λέγονται τά Ἐγκώμια τῆς Παναγίας στήν Ἐκκλησία. Ὅμως, τό βασικό ἐρώτημα πού πρέπει νά τεθεῖ, εἶναι, ἄν ὁ κάθε Ἱερέας ἤ Ἀρχιερέας ἔχει τό δικαίωμα νά ἀλλάζει «κατά τό δοκοῦν» τά τελούμενα στή λατρεία.
Οἱ ἱερεῖς,
Ναβάδ καί Ἀβιούδ, παιδιά τοῦ Ἀαρών πρόσφεραν στόν Κύριο «ἀλλότριον
πῦρ, οὐ προσέταξε Κύριος αὐτοῖς» (Λευ.10:1). Καταφρόνησαν,
δηλαδή, τήν παραδεδομένη τάξη, κάνοντας καινοτομία. Ὅμως, στό Κύριο δέν ἄρεσε
αὐτή ἡ καινοτομία. «Καί ἐξῆλθεν πῦρ παρά Κυρίου, καί κατέφαγεν αὐτούς
καί ἀπέθανον ἔναντι Κυρίου» (Λευ.10:2). Καί ἄν ὁ Κύριος ἦταν τόσο ἀπαιτητικός
στήν Παλαιά Διαθήκη, καί γιά τό θέμα αὐτό, ἄς σκεφθοῦμε πόσο ἀπαιτητικός εἶναι
τώρα, στήν Καινή Διαθήκη!
Καί ὁ Κύριος μέ αὐτή Του τήν ἀντίδραση, « ἐξῆλθεν πῦρ παρά Κυρίου», θέλει νά μᾶς εἰπεῖ, ὅτι δέν ἔχουμε δικαιώματα σ'αὐτά πού μᾶς παραδόθησαν στή λατρεία, στήν Ἐκκλησία, γιατί ἀκριβῶς δέν εἶναι πράγματα δικά μας. Ἡ καταφρονησή τους ἤ ἡ ἀλλοίωσή τους εἶναι δεῖγμα αὐθαιρεσίας. Καί ἄς μήν ἐκλαμβάνουμε τήν αὐθαιρεσία ὡς δεῑγμα εὐλαβείας ἤ ἄσκηση οἰκονομίας!
Εἶναι
χαρακτηριστικό ὅτι ἡ Ἁγία Ζ΄Οἰκουμενική Συνοδος, ὁρίζει
βαρύτατα ἐπιτίμια σέ ὅσους ἐπιχειροῦν νά ἀλλάξουν κάτι ἀπό τά
παραδεδομένα. «Τούς τολμῶντες (...) τάς ἐκκλησιαστικάς παραδόσεις ἀθετεῖν
καί καινοτομίαν τινι ἐπινοεῖν. Ἐπισκόπους μέν ὄντας ἤ κληρικούς καθαιρεῖσθαι
προστάσσομεν, μονάζοντας δέ ἤ λαϊκούς τῆς κοινωνίας ἀφορίζεσθαι». (Ὅρος
Ζ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου).
Γι'αὐτό ἡ
(πρώτη) ἀντίδραση τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας μας στό θέμα τῶν Ἐγκωμίων τῆς
Παναγίας, ἦταν σύμφωνη μέ τό γράμμα καί τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,
καί γι'αὐτό τά ἀπαγόρευσε. «Ἡ τοιαύτη ἀκολουθία εἶναι ἀσυνήθης καί
πάντη ξένη εἰς τήν καθ' ὅλον ὀρθόδοξον Ἀνατολικήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν...ἡ
Σύνοδος ἀπηγόρευσεν αὐτήν...» (Ἐγκύκλιος 135. Ἀριθμ. πρωτ.4319/15.4.1865).
Καί ἕνα τελευταῖο: Ἡ γνωστή «Ἔνορκη Διαβεβαίωση» μεταξύ τῶν ἄλλων περιλαμβάνει: «θά τηρῶ τάς ἱεράς Παραδόσεις». Λοιπόν; Πρέπει ἤ ὄχι νά τηρεῖται αὐτή ἔνορκη ὑπόσχεση, δέσμευση;!
35 σχόλια:
Δεν τους νοιάζει ούτε το πυρ του Κυρίου. Αυτό που τους νοιάζει είναι ο τζερζελές να μαζέψουν ακατάρτιστο κοσμάκη για να πραγματοποιήσουν φιέστες. Όσο για τις Συνοδικές αποφάσεις το απέδειξαν περίτρανα ότι τις γράφουν στα υποδήματά τους. Ο κάθε κληρικός (ιερέας-αρχιερέας) πιστεύουν ότι είναι η Εκκλησία. Οπότε όλα καλά τα κάνουν. Αποφασίζουν και πράττουν.
Ο «Βασιλιάς Ήλιος» ο Λουδοβίκος ΙΔ της Γαλλίας έλεγε «Το κράτος είναι ΕΓΩ» ήταν ο απόλυτος μονάρχης και τα λόγια του ήταν νόμος. Στον δρόμο που χάραξε ο Λουδοβίκος ΙΔ προχωρούν με συνέπεια πολλοί Ορθόδοξοι κληρικοί που λένε «Η εκκλησία είμαι ΕΓΩ». Η κατάντια και η κατηφόρα μας δεν σταματά….
π. Νεόφυτος
Ως συνειδητός πιστός σε αυτά τα νεωτεριστικά παραληρήματα κληρικού της ενορίας μου που μαζεύει και άλλους ομοϊδεάτες για να ψάλουν τα εγκώμια δεν συμμετέχω. Όμως η δύναμή του είναι από αυτούς τους χριστιανούς που δεν γνωρίζουν και επικροτούν τις αυθαιρεσίες του. Αλλά όταν ο Μητροπολίτης μας κάνει τα ίδια δεν περιμένω τίποτα καλύτερο.
Δεν θέλω να επαναλάβω λόγους του Χρυσοστόμου ούτε του Κοσμά του Αιτωλού.
ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ ΠΑΤΕΡ ΒΑΣΙΛΕΙΕ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ΙΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΣΥΝΟΔΩΝ, ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ Κ.Λ.Π
Σκληρός ο λόγος, αλλά φαίνεται να είναι αλήθεια,και γω με τα εγκώμια διαφωνώ, θέλω να λέγονται μόνο για το Χριστό.
Όλοι συμφωνούν μαζί σας αλλά υπάρχει μια διαφορά. Αν όντος επιθυμούσαν να τιμήσουν την Παναγία ας ψάλλανε τα εγκώμια χωρίς δίσκο για κεριά. Ο προϊστάμενος της ενορίας μας έλεγε για τα εγκώμια και προέτρεπε να δώσουν χρήματα για τον στολισμό με άνθη. Δεν διάβασα κάπου απολογισμό, πόσα εισπράξαν, και πόσα έδωσαν. Μα τι να πουν. αφού ούτε απόδειξη είσπραξης θα υπάρχει. ούτε τιμολόγιο ανθοπώλη. Η φαντασία μου οργιάζει. Όλα για το χρήμα;;;;
Μου άρεσε αυτό που γράφει ο π. Βασίλειος,
ότι εκλαμβάνουμε την αυθαιρεσία ως ευλάβεια!
Ειναι ντροπη να γραφεται οτι τα εγκωμια ψαλλονται για να πλουτισουν οι ενοριες η για τζερτζελε, φιεστες κλπ. Οι ενοριες εξαρτωνται απο τον οβολο ολων μας και εχουν εξοδα και αναγκες. Ζουμε και σε εποχες που ο κοσμος δεν εχει να δωσει. Αν καποιος δεν θελει ας μη δωσει φραγκο, ουτε καν για το κερι.
Ο πιστος λαος συμμετεχει στις ακολουθιες που τελει η ενορια του γιατι θεωρει τον εαυτο του ενεργο μελος της οικογενειας αυτης. Ο πιστος λαος αγαπησε την ακολουθια αυτη, οπως αγαπησε κι αλλες ακολουθιες με ιδιαιτερο τελετουργικο (π.χ. Φωτα, Μ.Πεμπτη, Μ.Παρασκευη).
Αν καποιος διαφωνει ας μην συμμετεχει, χωρις να σχολιαζει.
Τα εγκωμια εχουν πλεον καθιερωθει στην πολη μας σε πολες ενοριες (με η χωρις περιφορα επιταφιου) διοτι τα εχει επιτρεψει ο μητροπολιτης μας σε οσους ιερεις ζητησαν αδεια (αρχικα τουλαχιστον). Παρατηρειται οτι καποιες πανηγυριζουσες ενοριες ψαλλουν και εγκωμια στην μνημη του Αγιου τους. Αν και αυτο ειναι λαθος, ας γινει αναθεωρηση. Ας παρει θεση και η Ιερα Συνοδος. Ειναι ομως και καπως αργα αφου εχουν μπει στην συνειδηση πολλων χριστιανων.
Ειναι το λιγοτερο ασεβεια καποιοι να επιτιθεται στους ιερεις η στο λαο που βρισκει ενα αλλο τροπο να δειξει την αγαπη του και τον σεβασμο στην Παναγια τις αγιες μερες του 15αυγουστου.
Αλλες φορες τα βαζουμε με τους ιερεις που δεν επιτελουν τα καθηκοντα τους η με καποιους πιστους που δεν εκκλησιαζονται συχνα. Τωρα τους κατηγορουμε για το αντιθετο.
Κλεινοντας, τετοια θεματα πρεπει πρωτα να απασχολησουν την τοπικη εκκλησια και μετα τα τοπικα blogs.
Καλη φωτιση ολων μας!
Φαντάζομαι κάποτε και τα εγκώμια του Κυρίου θα ήταν αυθαίρετα μιας και πριν δεν υπήρχαν, για να μην αναφέρουμε κ τη θεία λειτουργία που διαδέχτηκε τις "αγάπες" ή που (φευ) ξεκινούσε δίχως το "ευλογημένη η βασιλεία" και τελείωνε χωρίς "δι' ευχών".
Επίσης για όσους αντί να βλέπουν τα εγκώμια σαν ευκαιρία για προσευχή αλλά αντίθετα σαν ευκαιρία για πλουτισμό, αποδείξεις και λοιπά όμοια, η μόνη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως ο καθένας ψάχνει και βρίσκει ότι τον ενδιαφέρει και ότι τον γεμίζει.
Αφήστε που δεν πιστεύω η Παναγία να στεναχωριέται επειδή χαλάμε το τυπικό... ποιό τυπικό δηλαδή που αν είναι να έχουν τόση ένταση και ταραχή μην φύγει κανένας τόνος από το τυπικό και χάσουν την ουσία πολύ αμφιβάλλω αν καταφέρνουν να συγκεντρωθούν στα όσα τελούνται ή μπορούν να μιλούν χωρίς να έχουν την έπαρση αυτού που "διαφυλάττει" την "ορθόδοξη" παράδοση.
Ευχαριστώ!
Μια ερώτηση προς τον καθόλα αγαπητό και σεβαστό π. Βασίλειο.
Αφού ο Κύριος είναι περισσότερο απαιτητικός στην Κ.Δ. γιατί δεν κατακαίει όσους αλλάζουν το τυπικό; Μη θεωρήσετε την ερώτησή μου ειρωνική, απλά προσπαθώ να καταλάβω πως βγάζουμε συμπεράσματα συγκρίνοντας ή παρατηρώντας άσχετα περιστατικά μεταξύ τους, βλέπωντας τον Ιησού Χριστό ως τιμωρό.
Επιπροσθέτως ο π. Βασίλειος ομιλεί αμέσως μετά το Ευαγγελικό ανάγνωσμα ή έχει παρασυρθεί απο καινοφανείς τοιαύτες παραδόσεις και κηρύττει σε άλλη, εκτός της διατεταγμένης, στιγμή;
Δηλαδή, π. Βασίλειε όσο ψέλνουν τα Εγκώμια στις εκκλησίες χρειάζονται επιτίμιο; Αυτό δεν λέει η Έβδομη Οικουμενική Σύνοδος;
Κρίμα που δεν το υπόγραψες για να πάρεις και την ανάλογη εύφημη μνεία.
Το όσα έγραψες με κάνουν να αισθάνομαι ότι έχω δίκιο. «Κλεινοντας, τετοια θεματα πρεπει πρωτα να απασχολησουν την τοπικη εκκλησια και μετα τα τοπικα blogs. Καλη φωτιση ολων μας!» τολμάς να μιλάς για τοπική Εκκλησία όταν ο Μητροπολίτης μας από τα γηρατειά του δεν μπορεί να διαβάσει ούτε το γραπτό κήρυγμά και συλλαβίζει ή λέγοντας άλλα από ότι του γράφουν. Εδώ και χρόνια η Μητρόπολή μας είναι ακέφαλη. Μια Θεσσαλονίκη χωρίς Μητροπολίτη. Αφού λοιπόν οι υπεύθυνοι δεν κάνουν τίποτα πρέπει ο κόσμος από τα blogs να τους ξυπνούν. Να γνωρίζεις ότι η εποχή της λογοκρισίας Μεταξά ή Παπαδόπουλου πέρασε. Η φωνή της διαμαρτυρίας είναι η φωνή του λαού, κατά τα άλλα να αναλογιστείς ότι όταν ο ναός γεμίζει (π.χ. Φωτα, Μ.Πεμπτη, Μ.Παρασκευη) κάτι εν πάει καλά. μα πώς να πάει όταν υπάρχουν μυαλά όπως το δικό σου που το ομολογείς ότι σε νοιάζει το χρήμα αφού έχεις εντοπίσει τις μέρες (π.χ. Φωτα, Μ.Πεμπτη, Μ.Παρασκευη).
Προς: 22 Αυγούστου 2022 - 12:28 π.μ.
Στο σχόλιο κάποιος από τους καλούς επισκέπτες του μπλοκ γράφει υποτιμητικά για «τα τοπικά blogs».
Με σεμνότητα θα τον πληροφορήσω ότι χθες Κυριακή, δέχθηκα περί τους 8.000 χιλιάδες και πλέον επισκέπτες. Αυτό λένε τα στατιστικά στοιχεία της Google.
Δεν θεωρώ το μπλοκ τοπικό, διότι αν από την Πάτρα μόνο διάβαζαν το μπλοκ, τότε θα ήμουν μια υπερδύναμη τοπική. Δεν νομίζω καμιά εφημερίδα της Πάτρας, να έχει τόσους αναγνώστες ή κάποιο δημοσιογραφικό ραδιόφωνο να το ακούνε 8.000 άνθρωποι.
Αγαπητέ μου επισκέπτη, στην μακροχρόνια διαδρομή του το μπλοκ «Αναστάσιος», κατάφερε να ξεπεράσει το «τοπικό» και να γίνει πανελλήνιο ή και διεθνές, αφού πολλοί Έλληνες (μάλλον) του εξωτερικού το παρακολουθούν.
Από τα στοιχεία της Google τις τελευταίες 24 ώρες δέχθηκα επισκέψεις από:
Ελλάδα
Ηνωμένες Πολιτείες
Γερμανία
Νότια Κορέα
Κύπρος
Ουκρανία
Γαλλία
Βέλγιο
Κονγκό - Κινσάσα
Ηνωμένο Βασίλειο
Ιταλία
Σουηδία
Σερβία
Τουρκία
Τανζανία
Αλβανία
Πολωνία
Ρωσία
Ολλανδία
Ρουμανία
Αυστραλία
Μαυροβούνιο
Ισπανία
Γεωργία
Ιρλανδία
Νότια Αφρική
Ιαπωνία
Από τα παραπάνω το μπλοκ δεν είναι «τοπικό» αλλά μέρος στην παγκόσμια γειτονία μας.
Το κέντρο το κόσμου δεν είναι η Πάτρα που έχει ως έδρα το μπλοκ «Αναστάσιος», μην νομίζει ο αγαπητός επισκέπτης που έγραψε το σχόλιο, ότι όλοι κοιτάζουν την Πάτρα.
Ως κοσμοπολίτης που είμαι, έχω ξεπεράσει αυτά τα επαρχιώτικα σύνδρομα. Καλό θα είναι και ο καλός επισκέπτης να δει παραπέρα και όχι μόνο την Πάτρα, ας βγάλει τις παρωπίδες από τους οφθαλμούς του.
Οι συνεργάτες του μπλοκ που είναι από την Πάτρα -διότι πολλοί είναι εκτός Πατρών- δεν γράφουν μόνο για τους Πατρινούς. Αν ήθελαν να απευθυνθούν στους Πατρινούς θα τα έγραφαν στις τοπικές εφημερίδες. Οι συνεργάτες γράφουν προς όσους διαβάζουν το μπλοκ εντός και εκτός Ελλάδας, προς γενικό προβληματισμό. Τα άρθρα είναι ενυπόγραφα γιατί έχουν άποψη οι συντάκτες, την οποία την θέτουν προς όλους τους αναγνώστες, και σε όσους από άλλα ιστολόγια την αναδημοσιεύουν.
Να σε έχει ο Θεός καλά που μου έδωσες την ευκαιρία της αυτοδιαφήμισης.
Αναστάσιος Κωστόπουλος
Στο Άγιον Όρος που τιμάται περισσότερο από κάθε ενορία το όνομα της Παναγίας μας δεν κάνουν εγκώμια και δεν φτιάχνουν επιταφίους.Γιατί οιενορίες με την άδεια του επισκόπου τους έγιναν βασιλικότερες του βασιλέως ή υπάρχει κάποιος άλλος λόγος... Δεν έχουμε τον υπέροχο υμνο του Αγίου Νεκταρίου "Αγνή Παρθένε" να ψάλουμε θα πρέπει να διαβάζουμε τα εγκώμια που δημιουργουν ατμόσφαιρα Μ. Παρασκευής ενώ με την κοίμιση της Θεοτόκου έχει συνδεθεί με ατμόσφαιρα εορτής.
Με συγχωρείτε για το θάρρος των γραφομενων...Ευλογειτε !
Καλέεεε (πατρινό ιδίωμα) ο 12.28 βραδινός μίλησε και είπε ότι το θέμα απασχολεί την τοπική Εκκλησία. Μπορεί στην τοπική Εκκλησία που είναι να το έχουν συζητήσει σε ιερατική Σύναξη. Αν και όπως γράφει ο π. Βασίλειος υπάρχει (Ἐγκύκλιος 135. Ἀριθμ. πρωτ.4319/15.4.1865). Για να καταργηθεί πρέπει να υπάρξει κάποια που να το λέει όχι Μητροπολιτική αλλά Συνοδική. Αφού δεν υπάρχει όλοι Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες και Ιερείς πρέπει να κάνουν ΥΠΑΚΟΗ.
Θα ήθελα να του πω ότι ο λαός του Θεού δεν είναι αμέτοχος στις οποίες αποφάσεις Μητροπολιτών ή ενοριακών (διορισμένων) συμβουλίων. Να διαβάσει τι σημαίνει η λέξη «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» και μετά να γράφει τα όσα θέλει να μας πει. Ας διαβάσει Εκκλησιαστική Ιστορία και θα μάθει αυτά που δεν γνωρίζει. Καλέεεε!!! θα στο πω ευγενικά είσαι απαράδεκτος και αστοιχείωτος.
Συνεχίστε π. Βασίλειε τα γραπτά σας. Αυτή είναι η θέση της Εκκλησίας. Αν κάποιους τους δυσαρεστούνε να διορθωθούνε. Η Εκκλησία δεν είναι λαϊκή αγορά. Υπάρχει Τυπικό και ιερά Παράδοση.
Πρέπει όλοι μας να το καταλάβουμε ότι τα Εγκώμια και ο Επιτάφιος είναι εκτός παραδόσεως και είναι απορίας άξιον μερικό δε θέλουν να το καταλάβουν, τι επιχειρήματα θέλουν για να πεισθούν;
Όσοι λένε ότι ευλαβούνται την Παναγία ας μας πούνε πόσες φορές τη μέρα λενε τους χαιρετισμούς της, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε....
Αγαπητέ μας Αναστάσιε επί χρόνια σπέρνεις τον λόγο του Θεού από αυτή την αγωνιστική έπαλξη. Όχι μόνο σπέρνεις αλλά έχεις και καρπούς των έργων σου. Διακονείς σεμνά και ταπεινά την Αγία μας Εκκλησία χωρίς κανένα κέρδος ως οι επί πληρωμή ποιμένες των λογικών προβάτων «ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων». Έπαινο δεν ακούς αλλά ταπεινά ως Απόστολος της Εκκλησίας του Χριστού συνεχίζεις τον αγώνα τον καλό για να αναστήσεις ψυχές οι οποίες με μετάνοιά θα ανεβούν στην Βασιλεία του Θεού. Οι συνεργάτες σου είναι λαμπροί Ιεροκήρυκες και σπουδαίοι Θεολόγοι. Τα θέματά σου επιλεγμένα πάντα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι με τις αναρτήσεις διδάσκεις και σε κάποιους δεν αρέσει αυτό. Προτιμούν ο λαός να κοιμάται για να το παίζουν οι κάτω του μετρίου έξυπνοι.
Μ.Μ.
Οι Άγιοι δεν μας παρέδωσαν, παρά μόνο τον Επιτάφιο του Κυρίου και δεν είναι σωστό να εξισώνουμε τα πάντα. Την Παναγία την τιμάμε όπως αξίζει στην μητέρα του Κυρίου μας, αλλά Επιτάφιος στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει παραδοθή μόνο για τον Κύριο· γι’ αυτό πρέπει να εκλείψει το νέο αυτό έθιμο.
O Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης σε παλιότερο δημοσιευμένο άρθρο του με τίτλο-«Συναισθηματισμοί ή Θεολογία; Πένθος ή Χαρά; Μεταξύ των άλλων σημειώνει.
«Πάσχα και επιτάφιος δεν πάνε μαζί. Ή Πάσχα έχουμε ή επιτάφιο θρήνο και επιτάφιο κουβούκλιο. Από τη μια μεριά αποκαλούν πολλοί (και εκκλησιαστικοί) την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου «Πάσχα του Καλοκαιριού», και από την άλλη ψάλλουν (αυθαίρετα) εγκώμια επιταφίου θρήνου στην Παναγία.
Από την μια μεριά ο ιερός υμνογράφος αποκαλεί «ἒνδοξον»την Κοίμηση και βεβαιώνει την αναστάσιμη χαρά αγγέλων και ανθρώπων: «Τῇ ἐνδόξῳ Κοιμήσει σου οὐρανοί ἐπαγάλλονται καί ἀγγέλων γέγηθε τά στρατεύματα»(αίνος εορτής). Και από την άλλη (πάλι αυθαίρετα) στήνουν στο κέντρο των Ναών ξύλινους μεγαλοπρεπείς (πανάκριβους) επιταφίους, και εκεί τοποθετούν μια ξύλινη Παναγία («κοιμωμένη») ή κάποιον πολυτελέστατο βελούδινο επιτάφιο με τη μορφή της, κατ’ απομίμηση του επιταφίου της Μεγ. Παρασκευής.
Από τη μια μεριά μερικοί (αυθαίρετα και πάλι) λένε, ότι, αφού είναι Πάσχα η γιορτή της Κοιμήσεως, καταλύουμε και κρέας (αν πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή), και από την άλλη σε τέτοια πασχαλινή πανήγυρη ψάλλουν (αυθαίρετα) ύμνους γεμάτους γλυκανάλατους συναισθηματισμούς και θρησκευτικούς λυρισμούς!
Ώστε με επιτάφιο (Μεγ. Παρασκευή, δηλαδή) τρώμε … κρέας!
Γενικά το πρόβλημα είναι σοβαρό.
-Ποιος εισήγαγε την καινοτομία των εγκωμίων και του επιταφίου της Παναγίας; Η Εκκλησία στη μακραίωνα παράδοσή της δεν γνωρίζει τέτοιες τελετές και υμνωδίες.
Τα εγκώμια της Μεγ. Παρασκευής εμπεριέχονται στα επίσημα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας, εγκεκριμένα συνοδικώς.
Στο μηναίο του Αυγούστου, όπου οι ύμνοι της Κοιμήσεως και τα σχετικά αγιογραφικά αναγνώσματα, δεν γίνεται καμμία αναφορά σε επιτάφιο και εγκώμια στη Παναγία.
Ευτυχώς, που αρκετοί Μητροπολίτες αντιστέκονται και κρατούν τη θεολογική σοβαρότητα της γιορτής.
-Ρέπουμε σε θρησκευτικές φιγούρες και σε «εφέ». Βρήκαν, λοιπόν, την ευκαιρία να καλυφθεί η ποιμαντική κουφότητα και η θεολογική απουσία με ανύπαρκτους επιταφίους και ανόητους θρήνους.
Καλούν δε και την «μπάντα» να παιανίζει και τους επισήμους να παρίστανται και οργανώνουν… περιφορά επιταφίου μέσα στο καλοκαίρι!
Η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ύστερα από την φετινή κατάχρηση των θρησκευτικών αυθαιρεσιών, θα υποδείξει, όπως πιστεύουμε, τα δέοντα.
Κοίμηση έχουμε. Δεν έχουμε θάνατο. Στο θάνατο θρηνούν οι «μή ἒχοντες ἐλπίδα» (Α΄ Θες. δ΄ 13). Στην Κοίμηση αγάλλονται οι πιστοί. Όταν μάλιστα η Κοίμησις γίνεται Μετάστασις, όπως γιορτάζει η Εκκλησία για το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου».
Τα blogs κε ή κα 12.28 απηχούνε στην έκφραση του λαϊκού στοιχείου. Είναι η φωνή μας. Όταν δεν απασχολούνε οι φωνές και οι γνώμες την κάθε τοπική Εκκλησία ο λαός κάνει διαμαρτυρία (ειπέ τη Εκκλησία) με κοσμιότητα για να ακούσουν οι βαρήκοοι της ηγεσίας. Κάνουν στους ναούς μελέτες αγίας Γραφής, κηρύγματα, χορούς, λαϊκά όργανα και τόσα άλλα αλλά οι ενορίες δεν τολμούν να κάνουν λαοσυνάξεις. Η φωνή μας τους τρομάζει γιατί δεν θα μπορέσουν να υπερασπιστούν τις καινοτομίες τους.
Πέτρος Αμοιρίδης
Κιλκίς
Τα Εγκώμια έχουν καταδικαστεί από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος όπως σωστά γράφει ο Ιεροκήρυκας και συγγραφέας π. Βασίλειος Μπακογιάννης, υπό την Προεδρία του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Θεοφίλου και την υπ’ αριθμ. 135, αριθμ. πρωτ. 4319, 21/4/1865 Εγκύκλιό του, «περί απαγορεύσεως Επιταφίου ύμνου εις την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου», επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «… η τοιαύτη ακολουθία είναι ασυνήθης και πάντη ξένη εις την καθ’ όλου ορθόδοξον Ανατολικήν του Χριστού Εκκλησίαν» και ότι επίσης «πως τιμούμε δεόντως την Παρθένο, όταν σεβόμαστε την τάξη της Εκκλησίας και όχι όταν την καταφρονούμε».
Πράγματι πολύ ισχυρό επιχείρημα και πώς μπορούμε εμείς, να τολμήσουμε να υποστηρίξουμε κάτι αντίθετο και διαφορετικό;
Φύλακες της παράδοσης έχουν ορισθεί οι Μητροπολίτες, αυτός είναι και ο λόγος που ορκίζονται ότι θα τηρούν την παράδοση.
Μοναχός Η. θεολόγος
Η τοποθέτηση του Επιταφίου της Παναγίας στη μέση του Ναού, η περιφορά του (σε μερικές ενορίες χτυπάνε και τις καμπάνες πένθιμα!), αφήνουν την αίσθηση ότι η Θεοτόκος πέθανε και έμεινε στον τάφο. Όμως μετέστη προς τους ουρανούς, νικώντας και αυτή με τον θάνατο, τον θάνατο. Αυτή η νίκη κατά του θανάτου «θάβεται» με τον Επιτάφιο, που κάνουμε προς τιμήν της!
Καμία μα καμία σχέση!
Παρακαλώ θερμότατα να διαβαστεί η παρακάτω θεολογική μελέτη. Ο σεβαστός Αρχιμανδρίτης π. Βασίλειος Μπακογιάννης σε άρθρα του λέει πολλά για τα λεγόμενα «εγκώμια της Παναγίας» αλλά πάντα με τακτ. Ο σεβαστός Αρχιμανδρίτης π. Αθανάσιος Σιαμάκης τολμά να τα πει έξω από τα δόντια. Όσοι τελούν σήμερα τα «εγκώμια της Παναγίας» συνεχίζουν τις ουνίτικες και παπικές πρακτικές που μετέφεραν οι σταυροφόροι στην Ορθόδοξη Ελλάδα. Τα γράφω όσο ποιο ήπια μπορώ γιατί οι περισσότεροι από αυτούς το παίζουν αντιοικουμενιστές, παποφάγοι, και κατιγορούν όσους κάνουν διαλόγους με τους αιρετικούς δυτικούς. Όμως δεν δυστάζουν να ακολουθούν τις παπικές τυπικές νοοτροπίες. Διαβάστε να ανοίξουν τα μάτια σας.
π. Νεόφυτος.
Τα εγκώμια της Παναγίας
Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης,
Αρχιμανδρίτης
Πηγή: https://neaflorina.gr/2018/08/ta-egkomia-tis-panagias/
Μετὰ τὶς ἄκαιρες ἐνθουσιαστικὲς καὶ ψευτοκατανυκτικὲς τελέσεις καὶ πάλι φέτος τῶν «Ἐγκωμίων τῆς Παναγίας» κατὰ τὸν ἑσπερινὸ τῆς 15ης Αὐγούστου, καιρὸς νὰ δοῦμε μὲ πνεῦμα νηφαλιότητος τί εἶναι τὰ λεγόμενα «Ἐγκώμια τῆς Παναγίας».
Μὲ τὸν τίτλο αὐτὸν τιτλοφορεῖται μία νεωτεριστική, ξενόφερτη, ἐμβόλιμη «ἀκολουθία» ποὺ εἰσήλασε στοὺς ὀρθοδόξους ναοὺς τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ἡ φωτιὰ στὸ δάσος, κυρίως τὰ τελευταῖα 20 χρόνια, καὶ τελεῖται συνήθως στὸν ἑσπερινὸ ἢ στὸν ὄρθρο τῆς 15ης Αὐγούστου, γιὰ μεγαλύτερη τάχα ἀπόδοσι τιμῆς στὴν κοίμησι τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου, ἐνῷ πρόκειται γιὰ ἕναν κακόγουστο ἀνταγωνιστικὸ μιμητισμὸ εἰς βάρος τοῦ Υἱοῦ της, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μιμητισμὸ εὐσεβοφανῆ ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἀσεβῆ, ὁ ὁποῖος ἐπέσυρε τὸν ἔλεγχο καὶ τὴν ἀπαγόρευσι τῆς ἐπισήμου ἐκκλησίας.
Συνέχεια
Ποῦ καὶ πότε πρωτοεμφανίστηκε ἡ νόθος αὐτὴ «ἀκολουθία»; Γιὰ πρώτη φορὰ ἐμφανίστηκε στὰ Ἰεροσόλυμα ἀπὸ τοὺς φονικοὺς σταυροφόρους, σταλμένους ἀπὸ τὸν πάπα, τάχα ν᾿ ἀπαλλάξουν τὴν πόλι ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους, πράγματι δὲ γιὰ νὰ ὑποτάξουν τὴν ὀρθόδοξη ἀνατολὴ στὴν ἐξουσία του. Οἱ σταυροφορεμένοι φονιάδες φανατικοὶ λεγεωνάριοί του κατὰ τὶς ὀχτὼ ἐκστρατεῖες τους στὴν Παλαιστίνη τὸ μεσαίωνα, 11ο μὲ 13ο αἰῶνα, προέβησαν στὴν κατάλυσι τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας τὸ 1204, μὲ ἁρπαγὲς τιμαλφῶν ἀπὸ ναοὺς τῆς ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς, χειρογράφων, εἰκόνων, ψηφιδωτῶν, γλυπτῶν μαρμάρων καὶ ξύλων, τέμπλων, ἀμβώνων, θρόνων, χρυσῶν καὶ ἀργυρῶν σκευῶν, εὐαγγελίων, καὶ ἄλλων πολλῶν, τὰ ὁποῖα, ἐπιστρέφοντας στὴ Δύσι, πούλησαν σὲ ἀρχαιοκαπήλους καὶ σὲ μουσεῖα. Σὲ 3 ἡμέρες ἔκαναν τὴν Κωνσταντινούπολι ἀγνώριστη.
Ὅσοι δὲν ἐπέστρεψαν ἀλλὰ παρέμειναν γιὰ δύο καὶ περισσότερους αἰῶνες στὴν Παλαιστίνη καὶ στὰ νησιὰ τῆς Μεσογείου (Δωδεκάνησα, Κυκλάδες, Ἑπτάνησα) μετέδωσαν πολλοὺς αἱρετικοὺς ἰούς (τὴν οὐνία, τὴ χειρότερη ἀπατηλότερη καὶ ἀνεντιμότερη μορφὴ παπικοῦ προσηλυτισμοῦ, τὴ Μαριολατρία, τὴν ἄσπιλο σύλληψί της, τὴ σχετικὴ ἀναμαρτησίας της (δηλαδὴ θεοποίησί της), τὴ μετάστασι , τὴν ὀνομασία συλλυτρώτρια, τὴ μεσιτεία πασῶν τῶν χαρίτων, καὶ πολλὲς ἄλλες λοιμώδεις κακοδοξίες.
Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ τὰ λεγόμενα «Ἐγκώμια τῆς Παναγίας». Αὐτὸ ἐνισχύεται πρῶτον ἀπὸ τὸ ὅτι ἡ κακόδοξη αὐτὴ «ἀκολουθία» μαρτυρεῖται νὰ ἐπιχωριάζῃ στὴν Ἰερουσαλὴμ στὰ μετὰ τὶς σταυροφορίες χρόνια, καὶ στὴ συνέχεια νὰ κατεβαίνῃ στὴ νησιωτικὴ καὶ χερσαία Ἑλλάδα, αἰφνιδιάζοντας τοὺς ὀρθοδόξους. Δεύτερον ἀπὸ τὸ ὅτι τὸ περιεχόμενό τους κινεῖται μέσα στὸ πνεῦμα τῆς ὑπερβολικῆς καὶ ἀσυγκράτητης παπικῆς μαριολατρίας, μὲ τὴν ὁποία ἐπιδιώκεται ἡ ὑποκατάστασι τοῦ σωτῆρος Χριστοῦ.
Συνέχεια
Στὴν ἱστορικὴ βιβλιοθήκη τῆς Δημητσάνας ὁ ὑπ᾿ ἀριθμὸν 15, ὅπως χαρακτηρίζεται, αὐτόγραφος κώδικας, χρονολογούμενος ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 16ου αἰῶνος (1541), καὶ ἀποδιδόμενος στὸν Παλαιῶν Πατρῶν Διονύσιο, βρέθηκε νὰ περιέχῃ στιχηρὰ προσόμοια στὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου μὲ ἀκροστιχίδα τὰ 24 γράμματα τοῦ ἀλφαβήτου, τονισμένα κατὰ τὸ «Αἱ ἀγγελικαὶ προπορεύεσθε δυνάμεις», σὲ ἦχο πλ Β΄, στιχουργημένα, ὅπως λέγεται, ἀπὸ τὸν ἴδιο. Ὁ Τάσος Γριτσόπουλος γράφει ὅτι στὸν κώδικα, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα περιεχόμενα, «καταλέγονται ἴδια πνευματικὰ ἔμμετρα δημιουργήματα τοῦ Διονυσίου, γεγραμμένα εἰς τὴν παρὰ τὰς Πάτρας μονὴν Γηροκομείου, προσφερόμενα δ᾿ εὐλαβῶς εἰς τὴν Θεοτόκον καὶ τὸν Σωτῆρα Χριστόν», ἐκ τῶν ὁποίων «ἦλθεν εἰς φῶς ἕν μόνον τμῆμα», ἐννοώντας αὐτὸ τῶν στιχηρῶν ἀποστίχων στὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου, ποὺ προαναφέραμε[1].
Ὰν ὁ κώδικας χρονολογῆται τὸ 1541 καὶ καταγράφεται ἀπὸ τὸν Πατρῶν Διονύσιο, σημαίνει ὅτι κυκλοφοροῦσε στὴ νησιωτικὴ Ἑλλάδα ἀκατάγραφος καὶ προφορικὸς καὶ ἕνα καὶ δύο αἰῶνες νωρίτερα, ὅπως συνέβη μὲ τὰ ὁμηρικὰ ἔπη καὶ μὲ ἄλλα μεγάλα παλαιὰ μεταβυζαντινὰ ἀκριτικὰ δημοτικὰ τραγούδια (Διγενὴς Ἀκρίτας κλπ)[2], ὁπότε φτάνουμε στὰ μετὰ τὶς σταυροφορίες χρόνια μὲ ἐπίκεντρο τὰ Ἰεροσόλυμα, ὅπως θὰ φανῇ πιὸ κάτω.
Κάποιοι μελετηταὶ τοῦ κώδικος σημειώνουν ὅτι ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Διονύσιος , ὄχι μόνο γνωρίζει τὴν ἀκολουθία τῶν «Ἐγκωμίων τῆς Παναγίας», ἀλλὰ καὶ ὁρίζει νὰ ψάλλωνται κατὰ τὸν τρόπο ποὺ ψάλλεται καὶ ἡ τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸν ὄρθρον τοῦ Μ. Σαββάτου μετὰ τὴν θ΄ᾠδὴ τοῦ κανόνος καὶ πρὶν ἀπὸ τὸ ἐξαποστειλάριο[3].
Θὰ ἤθελα ἐδῶ νὰ σημειώσω, ὅτι ἄσχετα ἂν βρέθηκαν ἢ δὲν βρέθηκαν μαρτυρίες ἀρχαιότερες τοῦ 1541, πάντως ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Διονύσιος δὲν εἶναι ὁ ποιητὴς τῶν Ἐγκωμίων, διότι ὀρθόδοξος ἱεράρχης δὲν νοεῖται νὰ γράφῃ Ἐγκώμιο ἐπὶ παραγκωνίσει καὶ ὑποκαταστάσει τοῦ Χριστοῦ καὶ μαριολατρικῷ ὑπερτονισμῷ τῆς μητέρας του, καὶ μάλιστα χωρὶς βιβλικὰ στηρίγματα, καὶ ὄχι μόνο, ἀλλὰ καὶ μὲ φαιδρὸ καὶ παιδαριώδη παπαγαλισμὸ τῶν Ἐγκωμίων τῆς Μ. Παρασκευῆς. Εἶναι βέβαιο ὅτι μόνο ἕνας παπικὸς ἢ οὐνίτης, μὲ λίγα ἑλληνικά, θὰ μποροῦσε νὰ νοηθῇ ὡς ποιητὴς τῶν τέτοιων «Ἐγκωμίων». Ἐκτὸς ἂν ὁ Διονύσιος ἦταν βαριὰ ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὸ περιρρέον μαριολατρικὸ κλῖμα τῶν κατακτητῶν, δεδομένου ὅτι ζῇ στὰ χρόνια αἰχμῆς τῆς παποκίνητης καὶ βάρβαρης θρησκευτικῆς καὶ γαιοκατακτητικῆς Βενετοκρατίας, γιὰ εὐνοήτους λόγους. Φρονῶ ὅτι τὸ «Ἐγκώμιο» προϋπῆρχε ἀπὸ τὰ εὐθὺς μετὰ τὴν κατάλυσι τοῦ Βυζαντίου ἀπὸ τοὺς ἀδίστακτους σταυροφόρους χρόνια, κατὰ τὰ ὁποῖα κράτος καὶ ἐκκλησία στὴν ἀνατολὴ βρίσκονταν σὲ ἔσχατη ἀδυναμία ἢ μᾶλλον ἀνυπαρξία, καὶ πολιτικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς ἀρχὲς τοῦ Βυζαντίου ζητοῦσαν τὴ βοήθεια τοῦ πάπα, δηλαδὴ τὸ ἀρνὶ ἀπὸ τὸ λύκο, γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῶν Τούρκων. Ὁ Διονύσιος ἁπλῶς ἔφερε στὸ φῶς τὴν καταχωνιασμένη στὴ λησμοσύνη καὶ στὴν ἀφάνεια «ἀκολουθία». Κατὰ συνέπεια ἐκδηλώσεις τὴν παραμονὴ τῆς 15ης Αὐγούστου σὲ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος, καὶ στὴν Πάτρα, ἀσπὸ παραληροῦντα πλήθη, εἶναι μετέωρες[4].
Συνέχεια
Ὅταν ἀργότερα ἡ Ἑλλάδα ἀνακτᾷ τὴν ἐλευθερία της καὶ ἀπὸ τοὺς Τούρκους (1821ἑ.), ἐμφανίζεται ἡ πρώτη ὑγιὴς ἐλεύθερη καὶ ἐπίσημη ἀντίδρασι τῆς ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ἐγκύκλιος 135/21.4.1865) «Περὶ ἀπαγορεύσεως τοῦ ἐπιταφίου ὕμνου εἰς τὴν ἑορτὴν τῆς κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου», πρὸς τοὺς κατὰ τὸ Κράτος σεβ. Ἱεράρχας», τὴν ὁποία ὑπογράφουν ὁ Ἀθηνῶν Θεόφιλος, πρόεδρος, ὁ Μεσσηνίας Προκόπιος, ὁ Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης Διονύσιος, καὶ ὁ Νάξου Παρθένιος. Προσυπογράφει δὲ καὶ ὁ Γραμματεὺς Κύριλλος Χαιρωνίδης. Παρατίθεται τὸ κείμενο τῆς Ἐγκυκλίου καὶ σχολιασμός.
«Πρό τινων ὀλίγων ἐνιαυτῶν ἐπληροφορήθη ἡ Σύνοδος, ὅτι ἔν τισι τῶν Κυκλάδων Νήσων παρεισαχθεῖσα ἐψάλλετο κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῇ 15ῃ Αὐγούστου ἀκολοθουθία Ἐπιταφίου ὕμνου κατὰ μίμησιν τῆς κατὰ τὴν νύκτα τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Παρασκευῆς ψαλλομένης· καὶ ἐπειδὴ ἡ τοιαύτη ἀκολουθία εἶναι ἀσυνήθης καὶ πάντῃ ξένη εἰς τὴν καθόλου ὀρθόδοξον Ἀνατολικὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, μήτε ἐγκεκριμένη, μηδ᾿ ἀνεγνωρισμένη πούποτε, ἡ Σύνοδος ἀπηγόρευσεν αὐτήν, παραγγείλασα τὰ δέοντα πρὸς τοὺς ἁρμοδίους Ἱεράρχας.
Ἐπειδὴ δ᾿ ἐπ᾿ ἐσχάτων ἐξεδόθη ὑπὸ τοῦ Σ. Ἐπισκόπου Καρυστίας εἰς φυλλάδιον τοιοῦτος Ἐπιτάφιος ὕμνος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου, καὶ ἐπειδὴ τοῦτο δύναται νὰ θεωρηθῇ παρά τινος, ὅτι ἡ «Σύνοδος παραδέχεται καὶ ἐπιδοκιμάζει τὸ ὡς εἴρηται ξένον τοῦτο ἔθιμον, διὰ τοῦτο ἀπαγγέλλουσα τοῦτο πρὸς ὑμᾶς (τοὺς Ἱεράρχας τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας), ἐντέλλεται ὑμῖν, ἵνα μὴ ἐπιτρέψητε τὴν εἰσαγωγὴν αὐτοῦ εἰς τὴν καθ᾿ ὑμᾶς Ποιμαντορίαν, καὶ ἐάν που τυχὸν παρεισέφρησε, νὰ ἐμποδίσητε τὴν περαιτέρω χρῆσιν αὐτοῦ. Ἡ Ἐκκλησία ἐκανόνισεν ἀνέκαθεν τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας τοῦ ὅλου ἐνιαυτοῦ, καὶ κατανυκτικώτατά εἰσι τὰ εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου ψαλλόμενα ᾄσματα , οὐδὲ ἀνάγκη ἑτέρων ὑπάρχει, καὶ κατὰ βούλησιν ἑκάστου πεποιημένων».
Συνέχεια
Πρὸ ὀλίγων ἐνιαυτῶν: Πρὸ πολλῶν ἐνιαυτῶν ὑπῆρχε, ἀλλὰ «πρὸ ὀλίγων» περιῆλθε στὴν ἀντίληψι τῆς Συνόδου, καὶ κυρίως μὲ τὴν ἐλεγχόμενη ἔκδοσι τοῦ μητροπολίτου Καρυστίας.
Κυκλάδων Νήσων: Στὴ συστάδα τῶν νήσων, τὴν ὁποία κατέστησαν φωλιὰ οἱ πονηρότατοι οὐνῖτες,τὰ παπικὰ κατάλοιπα τῶν κακίστων σταυροφόρων, ποὺ ἀκμάζουν μέχρι σήμερα, ἔχοντας ἀναδείξει καὶ οὐνίτη ἐπίσκοπο.
παρεισαχθεῖσα (ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου): Ὄχι διὰ τῆς εὐθείας ὁδοῦ, ἀλλὰ διὰ τῆς παρεισάκτου, τῆς ὑπόπτου, τῆς πλαγίας ὁδοῦ, ποὺ κατὰ παγία τακτικὴ ἀκολουθοῦν οἱ αἱρετικοὶ ἀπὸ τὰ χρόνια τῶν ἀποστόλων. Πιὸ κάτω τὸ παρεισέφρησε, ἔχει τὸ ἴδιο νόημα μὲ τὸ παρεισαχθεῖσα. Καὶ τὰ δύο ἐκφράζουν τὸ ἀνομολόγητο παράπονο τῆς Συνόδου ὅτι ἀγνοήθηκε, ἐπειδὴ τέθηκε ἡ «ἀκολουθία» δολίως καὶ ὑπούλως σὲ κυκλοφορία, χωρὶς τὴν ἄδειά της.
κατὰ μίμησιν (ἐψάλλετο): Κατὰ τὴν παλαιὰ τέχνη τῶν συγγραφέων ἀποκρύφων κειμένων, οἱ ὁποῖοι μιμοῦνται ἢ «συμπληρώνουν» τὰ γνήσια, γιὰ νὰ ἐξάψουν τὴ φαντασία τῶν ἀναγνωστῶν καὶ προκαλέσουν μέσα τους σύγχυσι, ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ διακρίνουν τὸ γνήσιο ἀπὸ τὸ κάλπικο, τὸ ἀληθὲς ἀπὸ τὸ ψευδεπίγραφο.
ἀσυνήθης: Ἄσχετη καὶ ἀνόμοια μὲ τὶς ἐν χρήσει ἀπὸ τὴν ἐκκλησία ἀκολουθίες.
πάντῃ ξένη: Ἀλλοίου πνεύματος ἀπὸ ἐκεῖνο τῶν ὕμνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀποφεύγεται ἡ λέξι αἱρετικὴ ἢ παπική, γιὰ εὐνοήτους λόγους.
μήτε ἐγκεκριμένη: Δὲν ἀποτολμήθηκε νὰ ζητήσουν ἔγκρισι τῆς Συνόδου οἱ λαθραῖοι διαπορθμεῖς της. Ἄρα, κατὰ τὸ πνεῦμα τοῦ συνοδικοῦ ἐγγράφου, ἀπαράδεκτη ἡ «ἀκολουθία», ἀπορρίψιμη, ὀβελιστέα.
μηδὲ ἀνεγνωρισμένη: Στὸ διάστημα τοῦ μακροῦ παρελθόντος, κατὰ τὸ ὁποῖο κυκλοφοροῦσε, φανερὰ ἢ κρυφά, οὐδέποτε ἀναγνωρίστηκε ὡς κείμενο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οὔτε προφορικῶς οὔτε γραπτῶς.
ἁρμοδίους: Ἁρμόδιοι γιὰ τὴν κυκλοφορία ἢ μή, ἑνὸς ὑμνολογικοῦ κειμένου, εἶναι οἱ ἱεράρχες στὶς ἐπαρχίες τους.
Καρυστίας: Προφανῶς ὁ Καρυστίας νὰ τελοῦσε σὲ ἄγνοια τῆς αἱρετικῆς προελεύσεως τῆς «ἀκολουθίας», ἢ ἡ ἐλλιπὴς γραμματομάθειά του δὲν τοῦ ἐπέτρεψε νὰ ὑποπτευθῇ τὸ αἱρετικὸ πνεῦμα της». Πάντως τὸ συνοδικὸ ἔγγραφο δὲν φείδεται νὰ ἐλέγξῃ καὶ ἱεράρχη γιὰ τὴν ἄκαιρη ἐνέργειά του νὰ ἐκδώσῃ φυλλάδα τῶν «Ἐγκωμίων».
θεωρηθῇ: Ἡ Σύνοδος διακρίνεται γιὰ εὐαισθησία. Δὲν ἐπιπλήτει τὸν Καρυστίας γραπτῶς καὶ δημοσίως, ἀλλὰ καὶ δὲν ἐπιτρέπει νὰ πλανᾶται ἡ ὑποψία ὅτι ἐγκρίνει ἢ ἀνέχεται τὴν «ἀκολουθία» του. Εἶναι ῥηξικέλευθος ἡ Σύνοδος γιὰ τὸ ἀνορθόδοξο περιεχόμενο τοῦ κειμένου τῆς «ἀκολουθίας».
ἔθιμον: Πολὺ πετυχημένος ὅρος. Ἡ Σύνοδος κρίνει τὴν τέλεσι τῆς «ἀκολουθίας» κοσμική, ἐξωεκκλησιαστική, πανηγυρτζίδικη, λαϊκίστικη, χρυσοθηρική. Ἐννοεῖ ὅτι κάθε τί ποὺ ἀρέσει στὸ λαὸ δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ τὸ υἱοθετῇ ἡ ἐκκλησία καὶ νὰ τὸ ἀναγάγῃ σὲ ἀκολουθία της. Καὶ πολὺ φρόνιμα. Διότι τότε, λέω ἐγώ, θὰ πρέπει νὰ δεχθῇ καὶ τὶς καρναβαλικὲς ἀκολουθίες, ἐπειδὴ ἀρέσουν πολὺ στὸ λαό.
μὴ ἐπιτρέψητε: Ῥητὴ ἡ ἐντολὴ τῆς Συνόδου πρὸς τοὺς Ἱεράρχες, χωρὶς περιθώριο ἢ ἀνοχὴ παρερμηνείας.
ἐμποδίσητε : Οἱ Ἱεράρχες ἐξουσιοδοτοῦνται νὰ χρησιμοποιήσουν ἐμπόδια σὲ τυχὸν ἐπιμονὴ κάποιου ἱερέως.
κατὰ βούλησιν : Ἡ Σύνοδος ἐννοεῖ ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ «ἀκολουθία», ὅπως καὶ ἄλλες, συντέθηκε χωρὶς τὴ συλλογικὴ καὶ συνοδικὴ βούλησι καὶ ἔγκρισι· συντάχθηκε προφανῶς ἀπὸ κάποιον μὲ ἰδιωτικὴ καὶ αὐθαίρετη πρωτοβουλία.
Συνέχεια
Γιὰ τὰ «Ἐγκώμια» ὑπάρχει καὶ μιὰ παρόμοια πατριαρχικὴ Ἐγκύκλιος, κατὰ 15 χρόνια μεταγενέστερη τῆς προαναφερθείσης, «Περὶ τῶν ξένων τῷ Τυπικῷ διατάξεων καὶ τοῦ καλουμένου Ἐπιταφίου τῆς Θεοτόκου», γραμμένη «ἐν τοῖς πατριαρχίοις τῇ 11 Αὐγούστου 1880», καὶ ὑπογεγραμμένη ἀπὸ τὸν «Μέγαν Πρωτοσύγκελλον» τοῦ πατριαρχείου «Ἀθανάσιον», ἡ ὁποία λέει·
«Ὁσιώτατοι καὶ εὐλαβέστατοι ἱερεῖς καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ ἐν… Διὰ τοῦ παρόντος ἡμῶν ἐφιστᾶται ἡ προσοχὴ ὑμῶν εἰς τὴν ὅσον ἔνεστιν ἀκριβῆ καὶ κατὰ γράμμα τήρησιν τοῦ Τυπικοῦ τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἐν ταῖς ψαλλομέναις ὑφ᾿ ὑμῶν ἱεραῖς τελεταῖς καὶ ἀκολουθίαις, ἀποφεύγοντες ἐκ παντὸς τρόπου τὸ ψάλλειν καὶ εἰσάγειν διατάξεις καὶ ἔθιμα ἐν ταῖς ἱεραῖς ἀκολουθίαις καὶ τελεταῖς μὴ περιεχόμενα ἐν τῷ τῆς Ἐκκλησίας Τυπικῷ, καὶ ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς τὸ ψάλλειν ἐπιτάφιον ἀκολουθίαν κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὡς συνηθίζουσί τινες τῶν ἱερέων νὰ πράττωσιν. Ἐὰν δὲ γνωσθῇ ὅτι ἡ διάταξις τοῦ Τυπικοῦ τῆς Μ. Ἐκκλησίας δὲν τηρεῖται, ἄλλαι δ᾿ ἀντ᾿ αὐτῆς συνήθειαι καὶ τελεταὶ εἰσάγονται καὶ ἐκτελοῦνται, ἢ ὅτι ψάλλεται ἐπιτάφιος ἀκολουθία κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, θέλετε θεωρηθῆ ἀπειθεῖς πρὸς τὰ ἐκκλησιαστικῶς ἐντελλόμενα, καὶ ἑπομένως ὑπεύθυνοι ἀπέναντι τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Εἴητε δ᾿ ἐν Κυρίῳ ὑγιαίνοντες».
Τὸ πατριαρχεῖο φαίνεται νὰ γνωρίζῃ τὴν ἐγκύκλιο τῆς Συνόδου τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (τῆς 21.4.1865) καὶ τὴν ἀκολουθεῖ τόσο στὴν αὐστηρότητα ὅσο καὶ στὸ πνεῦμα καὶ στὴν ὁρολογία. Ἡ ἔμφασι ἀπὸ τὸ πατριαρχικὸ ἔγγραφο δίδεται στὴν ἀκριβῆ τήρησι τοῦ Τυπικοῦ τῆς Μ.Χ.Ε. καὶ στὴν αὐστηρὴ ἀπαγόρευσι νὰ ψάλλεται ἐπιτάφιος ἀκολουθία κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Τὸ νὰ εἰσάγωνται τελετὲς καὶ ἀκολουθίες μὴ προβλεπόμενες ἀπὸ τὸ Τυπικὸ τῆς ἐκκλησίας, πρέπει ν᾿ ἀποφεύγεται ἐπιμελῶς, διότι προκαλοῦν σύγχυσι καὶ ἐκτροπή. Τὸ πατριαρχεῖο εἶναι πεπεισμένο ὅτι ἡ νεοφανὴς αὐτὴ «ἀκολουθία» εἶναι ἀκατάλληλη ν᾿ ἀκούγεται ἐπ᾿ ἐκκλησίας, ἐπαπειλεῖ δὲ τιμωρία γιὰ τυχὸν μὴ συμμορφουμένους ἱερεῖς, ποὺ ἐξακολουθοῦν παρὰ ταῦτα νὰ τὴν τελοῦν. Ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τονίζεται, εἶναι καλὰ ὠργανωμένη στὶς ἀκολουθίες καὶ δὲν ἐπιτρέπεται σὲ κανέναν ν᾿ αὐτοσχεδιάζῃ.
Στὸ προαναφερθὲν Τυπικὸν τῆς Μ.Χ.Ε., πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ πατριαρχικὴ ἀπόφασι, ποὺ ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸν Γεώργιο Βιολάκη (+1911) τὸ 1888 μὲ ἔγκρισι τοῦ ἐπιφανοῦς πατριάρχου Κωνσταντίου Ε΄Βαλιάδη (1897-1901), καὶ ἰσχύει μέχρι σήμερα στὰ πατριαρχεῖα Κωνσταντινουπόλεως καὶ Ἰεροσολύμων, στὶς ἐκκλησίες Ἑλλάδος καὶ Κύπρου καὶ στὶς μονὲς Σινὰ καὶ Ἄθω, ἀναγράφεται ὅτι εἶναι πρόφασι ὅτι τὰ «Ἐγκώμια τῆς Παναγίας» ψάλλονται γιὰ «πλείονα δόξαν καὶ τιμὴν τῆς Θεοτόκου». Πίσω ἀπὸ αὐτὰ κρύβεται μιὰ σκοπιμότητα καταπιεστική, τὴν ὁποία δὲν ὁμολογεῖ, ἀλλὰ κάθε νοήμων καταλαβαίνει ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν πίεσι ποὺ ἀσκεῖ ὁ ὀγκόλιθος τοῦ παπισμοῦ, ποὺ εἶναι ὁ εἰσηγητὴς τῶν «Ἐγκωμίων» καὶ δὲν θέλει νὰ τὸν καταγγείλῃ, γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστήσῃ τὴν παπόφιλη ὁμάδα τοῦ πατριαρχείου.
Συνέχεια
Σὲ τί ἀποβλέπει ἡ ἀνομολόγητη σκοπιμότητα τοῦ παπισμοῦ; Ἀποβλέπει στὴν προβολή τῶν Ἐγκωμίων τῆς Παναγίας «κατὰ μίμησιν τῶν τοῦ Κυρίου ἡμῶν» ἐγκωμίων. Γιατί; Διότι ἔχει ἀναγάγει τὴν Παναγία σὲ θεότητα, καὶ αὐτὴ τὴ δεινὴ κακοδοξία θέλει νὰ τὴν περάσῃ ὑποδορίως σὰν μὲ ἔνεσι ἀναισθησιογόνο στὸ σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἐπιζητώντας τὴν ὑποκατάστασι τοῦ σωτῆρος Χριστοῦ. Φεῦ! Ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου κατὰ τοῦ Υἱοῦ της! Ἀνήκουστες παπικὲς πονηρίες! Καὶ συμπληρώνει τὸ Τυπικὸ τῆς Μ.Χ.Ε. «Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία κατακρίνουσα πᾶν ὅτι καινοφανὲς καὶ κακόζηλον, ἔστω καὶ γινόμενον πρὸς τιμὴν τῆς Θεοτόκου, ἀποδοκιμάζει ταῦτα ἐπισήμως καὶ ἀπαγορεύει μάλιστα αὐστηρῶς».
Ἡ γνωμοδότησι τοῦ Τυπικοῦ τῆς Μ.Χ.Ε. ἔχει ἀναδημοσιευθῆ πρόσφατα στὸ Ἐπίσημο Τυπικὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (2008), γιὰ τὴν ἀναχαίτισι τῆς ἀσυγκράτητης διαδόσεως τοῦ παπικοῦ αὐτοῦ δουρείου ἵππου στὶς μητροπόλεις καὶ ἐνορίες τῆς ἑλλαδικῆς ἐκκλησίας, ἀλλὰ φοβοῦμαι ὅτι ἀγνοεῖται ἀπὸ τὸ λαϊκισμὸ τῶν ὑπευθύνων, ποὺ πῆραν τὴν κατιοῦσα, κατασκευάζοντας, πέραν τῶν κουβουκλίων, καὶ εἰδώλια ποὺ τὰ περιφέρουν στὴν ἀγκαλιά τους σὰν «κοῦκλες» κατὰ τὶς περιφορές! Τρίβουν τὰ χέρια τους ἀπὸ χαρὰ πάπας καὶ καρδινάλιοι καὶ οὐνῖτες, τὰ διοικητικὰ ὄργανα τοῦ παπισμοῦ, ἡ στρόφιγγα αὐτὴ τῆς δολιότητος, καθὼς βλέπουν τὶς κακοδοξίες τους νὰ ὑποστηρίζωνται ἀπὸ τοὺς κατὰ τὰ ἄλλα «εὐσεβεῖς» καὶ «παραδοσιακοὺς» ὀρθοδόξους.
Συνέχεια
Ἔχω μπροστά μου τὴν ἔκδοσι: «Ἀκολουθία τοῦ ἑσπερινοῦ μετὰ περιφορᾶς τοῦ ἐπιταφίου ἐπὶ τῇ Κοιμήσει τῆς ὑπεραγίας δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου». «Ἐκδίδεται βελτιωμένη καὶ συμπληρωμένη ἐπὶ τῇ βάσει χειρογράφου τετραδίου τοῦ ἐφημερίου Νικ. Βασιλειάδου τοῦ ἔτους 1913, μερίμνῃ τοῦ ἐκ Σάμου ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Πιστολῆ, ἱεροκήρυκος, ἐν Σάμῳ 1993», σήμερα μητροπολίτου τῆς νήσου. Γράφει στὸν πρόλογο ὁ ἐκδότης· «Στολίζεται ὁ ἐπιτάφιος τῆς Παναγίας. Τὸ ἔθιμο αὐτὸ ἀποτελεῖ λατρευτικὴ ἰδιομορφία καὶ ἔχει μεταφερθῆ στὸ νησί μας ἀπὸ τὸν 18ο αἰῶνα, ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τοῦ Πατριαρχείου Ἰεροσολύμων[5].λόγῳ προέλευσης ἐκ Σάμου πολλῶν μελῶν τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος… Ἡ περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου προϋποθέτει καὶ τὴ σύνταξη εἰδικῶν ποιητικῶν ἀντιφώνων σὲ τρεῖς Στάσεις ποὺ εἶναι παραλλαγὴ τοῦ Ἐπιταφίου θρήνου τῆς Μ. Παρασκευῆς. Ἡ πρώτη ἔκδοσή τους ἔγινε τὸ 1836 στὴ Βενετία. Ἡ τρίτη γνωστὴ ἔκδοσή τους στὰ Ἰεροσόλυμα τὸ 1885... Ψαλλομένου τοῦ δοξαστικοῦ τῶν ἀποστίχων τοῦ ἑσπερινοῦ, ὁ ἱερεὺς λαμβάνει ἐκ τῆς ἁγίας τραπέζης τὸν Ἐπιτάφιο τῆς Παναγίας καὶ ἐξέρχεται ἐκ τῆς μικρᾶς θύρας τοῦ ἱεροῦ, κατευθυνόμενος πρὸς τὸ κέντρο τοῦ ναοῦ, ὅπου εὑρίσκεται ὁ “Τάφος’’[5]τῆς Παναγίας, στολισμένος μὲ λουλούδια τῆς ἐποχῆς». Τὸ ἀπόγευμα τὰ κορίτσια στολίζουν «τὸν Ἐπιτάφιο, παλαιὸ ἁπλὸ ξύλινο κουβούκλιο, εἰδικὰ κατασκευασμένο, γιὰ νὰ στολίζεται μὲ λουλούδια ὁλόκληρο… Μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ Ἐπιταφίου στὸ Ναὸ καὶ τὴν “ἀπόλυσι” τοῦ ἱερέως, ὅλοι τρέχουν νὰ πάρουν ὡς εὐλογία ἀπὸ τὸ χέρι του τὰ ἄνθη τοῦ Ἐπιταφίου», σελ. 6-8.
Σχόλια. Κατὰ τὴν ὁμολογία τοῦ ἐκδότου πρόκειται γιὰ ἔθιμο, γιὰ λατρευτικὴ ἰδιομορφία. Λοιπόν,τονίζεται πάλι. Κάθε ἐξωεκκλησιαστικό, κοσμικό, πανηγυρτζίδικο, λαϊκίστικο, χρυσοθηρικὸ ἔθιμο, καὶ κάθε ἰδιομορφία μπορεῖ νὰ γίνεται ἀκολουθία τῆς ἐκκλησίας; Καὶ τὸ καρναβάλι καὶ ἄλλα κατάλοιπα τοῦ εἰδωλολατρισμοῦ εἶναι ἔθιμα ἀρεστά, ὅπως εἴπαμε. Νὰ τὰ κάνουμε λοιπὸν κι αὐτὰ ἀκολουθίες τῆς ἐκκλησίας;
Προέλευσι τῶν «Ἐγκωμίων» τὰ Ἰεροσόλυμα, τὴν πόλι ποὺ κατέκτησαν πρώτη οἱ ἐπάρατοι σταυροφόροι. Ἡ πρώτη ἔκδοσι ἡ Βενετία, πόλι- ἀφετηρία τοῦ τραγελαφικοῦ πολεμικοῦ κινήματος τῶν ἐπαράτων σταυροφόρων, ὑποκινουμένων ἀπὸ τὸν πάπα Ῥώμης. Ἡ πρώτη ἔκδοσι τῶν «Ἐγκωμίων» ἔγινε στὴ Βενετία, ὄχι τὸ 1836, ὅπως γράφει ὁ Σάμου, ἀλλὰ 6 αἰῶνες νωρίτερα στὰ Ἰεροσόλυμα, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτησι τῆς ἐκεῖ παπικῆς θρησκευτικῆς προπαγάνδας κατὰ τὶς πολλαπλὲς ἔνοπλες ἐπελάσεις τῆς ἐπαράτου σταυροφορίας. Τὸ 1836 ἔγινε μία ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐκδόσεις. Ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα ἡ φυλλάδα πέρασε καὶ στὴ Σάμο, τὴν πλησιόχωρη τῶν Ἰεροσολύμων, κατὰ τὴν ὁμολογία τοῦ κ. Εὐσεβίου, καὶ ὄχι μόνο. Ὁ καρκῖνος δὲν παραμένει σὲ ἕνα ὄργανο τοῦ σώματος. Μεταδίδεται παντοῦ. Προφανῶς τὸ ΙΘ΄αἰῶνα γίνεται ἀναθέρμανσι τῆς διασπορᾶς τῶν «Ἐγκωμίων», ἡ ὁποία, ὅπως εἴπαμε, ἐνοχλεῖ τὴν ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐξαπολύει τὴν προαναφερθεῖσα ἐγκύκλιο τοῦ 1865, καὶ τὸ οἰκουμενικὸ πατριαρχεῖο ἐξαποστέλλει τὴν ἐγκύκλιο τοῦ 1880, καὶ τὸ Τυπικὸν τῆς Μ.Χ.Ε. τὸ 1888 δημοσιεύει τὴν ἀπαγόρευσι. Ὅλα αὐτὰ τὰ ὑγιῆ καὶ ὑπεύθυνα μέτρα φαίνεται νὰ καταστέλλουν γιὰ λίγο τὴν πυρκαγιά. Μετὰ ἑνάμισο αἰῶνα (2000-2018), στὶς μέρες μας, γίνεται νέα ἀνάφλεξι τῶν «Ἐγκωμίων», ἀλλὰ φοβοῦμαι ὅτι αὐτὴ τὴ φορὰ οἱ πυροσβέστες ἐξέλιπαν, ἢ μᾶλλον ἔγιναν πυροδότες, καὶ πᾶμε γιὰ γενικὴ ἀποτέφρωσι, ἂν ὁ Θεὸς δὲν βάλῃ ἐγκαίρως καὶ πάλι τὸ χέρι του. Καὶ στὴν ἔκδοσι τοῦ κ. Εὐσεβίου συναντᾶται πάλι ἡ κοινὴ ὁμολογία ὅτι «εἶναι παραλλαγὴ τοῦ Ἐπιταφίου θρήνου τῆς Μ. Παρασκευῆς». Δὲν ἀντιλαμβάνεται ἆραγε ὁ ἐκδότης τὴν ἐπιχειρούμενη ἀπὸ τοὺς παπικοὺς προπαγανδιστὰς ἀνατίναξι τῆς ἀκολουθίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ ἐγκαθίδρυσι τῆς παπικῆς «Σώτειρας»; Ὦ Δέσποινα καὶ Μῆτερ τοῦ Λυτρωτοῦ, πόση εἶναι ἡ λύπη σου ποὺ οἱ μετερχόμενοι «τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Ἐφ 6,11) σὲ κατέστησαν βόλι κατὰ τοῦ Υἱοῦ σου!
Συνέχεια
Καὶ τελειώνω μὲ σύντομη ματιὰ στὸ κείμενο τῶν Ἀντιφώνων ἀπὸ τὴν ἔκδοσι τῆς Σάμου[6]. Ἡ ἔκδοσι ἐπιγράφεται «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΥΜΝΟΣ», ἐνῷ τῆς Μ. Παρασκευῆς «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ». Διακρίνεται σὲ τρεῖς στάσεις, ὅπως τῆς Μ. Παρασκευῆς. Ἡ πρώτη ἔχει 17 στίχους, ἡ δεύτερη 11, καὶ ἡ τρίτη 20, σύνολο 48. Ἡ πρώτη καὶ ἡ δεύτερη ψάλλονται σὲ ἦχο πλ Α΄, ἐνῷ ἡ τρίτη σὲ τρίτο ἦχο, ὅπως τῆς Μ. Παρασκευῆς. Κάθε στάσι τελειώνει μὲ Δόξα Πατρί, Καὶ νῦν, καὶ ἐπανάληψι τοῦ πρώτου στίχου, μετὰ τὸν ὁποῖο ἀκολουθεῖ συναπτὴ τοῦ ἱερέως, ὅπως τῆς Μ. Παρασκευῆς. Ἡ θεματολογία τῶν στίχων ἀκατάστατη, χωρὶς συνοχὴ καὶ διοίκουσα νοηματικὴ γραμμή, ἐξ ὁλοκλήρου ἀντιφατική, καθὼς ἄλλοτε ἀναφέρεται στὴν κοίμησι-νέκρωσι-τάφο, καὶ ἄλλοτε στὴ μετάστασι, ποὺ ἀναιρεῖ τὴν κοίμησι· ἄλλοτε θριαμβολεῖ καὶ ἄλλοτε θρηνῳδεῖ ἀπελπιστικά. Ἡ μετάστασι τοῦ θανάτου μεταβλήθηκε σὲ μετάστασι σωματική,λόγῳ χαμηλῆς λαϊκίστικης ἐμπνεύσεως καὶ πνοῆς («τελευταῖον μεταστᾶσα ἀφ᾿ ἡμῶν»). «Μαριάμ σὺν τῷ υἱῷ αὐτῆς , βασιλεύει οὐρανοῦ τε καὶ τῆς γῆς». Ἡ κατὰ τοὺς παπικοὺς συλλυτρώτρια ἐδῶ ἐμφανίζεται συμβασιλεύουσα θεότης. Οἱ περισσότεροι στίχοι ἀποτείνονται στὴν ἴδια τὴ θανοῦσα, συχνὰ ὅμως καὶ στὸν Υἱόν της. Ἡ ψυχὴ τῆς Θεοτόκου θεία καὶ ἄμωμος. Τονισμὸς τοῦ παπικοῦ δόγματος τῆς ἀσπίλου γεννήσεως. «Ζώνην τὴν σεπτὴν ἐγχειρίζεις Θεοτόκε τῷ Θωμᾷ». Ἀποδοχὴ καὶ προβολὴ ἀποκρυφογραφημάτων. «Δοξάζω σε, Θεέ μου, πρὸς τὸν Υἱὸν ἡ μήτηρ, τὴν ἄκρα εὐσπλαχνίαν». Σολοικισμός. «Εἰρήνην ἐκκλησίᾳ, λαῷ σου σωτηρίαν, δώρησαι σῇ κοιμήσει». Ὑποκατάστασι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Θεοποίησι τῆς μητέρας. Ὁ κάθε στίχος ξενίζει, λαϊκίζει, ὑπερβάλλει, ἀλλοιώνει. Χονδροειδεῖς μιμητικότητες, ὑπερβολές, ἐπαναλήψεις. Γενικὰ χωρὶς θεολογικὴ σκέψι καὶ σοβαρότητα. Κείμενο ἀνεπίτρεπτο καὶ ἀπαράδεκτο,δογματικὸ καὶ ὑμνολογικὸ ἥττημα, γιὰ τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ντρεπόμαστε ποὺ ἀκούγεται στοὺς ὀρθόδοξους ναούς.
Προτείνεται ἄμεση καὶ χωρὶς ἄλλη παρέλκυσι ἡ ἀπομάκρυνσι τῆς ὑμνολογικῆς καρικατούρας παπικῆς ἐμπνεύσεως ποὺ λέγεται «Ἐπιτάφιος θρῆνος καὶ Ἐγκώμια τῆς Παναγίας» ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους ναοὺς κατὰ τὴ 15η Αὐγούστου μὲ ἀπόφασι καὶ εὐρεῖα διάδοσι συνοδικῆς ἀποφάσεως ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
1. Βλ. ἄρθρο του στὴν ΘΗΕ 5,28-29. Καί᾿ Περιοδικὸ « Ἐκκλησία», ΛΘ΄ (1962), σ. 342-345.
2. Τὰ ὁμηρικὰ ἔπη τραγουδιοῦνταν 300 χρόνια πρὶν καταγραφοῦν τὸν 9ο-8ο π.Χ. αἰ. Ὁ Διγενὴς Ἀκρίτας (13ος-14ος αἰ.) τραγουδιόταν νωρίτερα ἀπὸ τὴν καταγραφή του.
3. Δημήτριος Ἀθανασίου, πρωτοπρ., Τὰ ἐγκώμια καὶ ὁ ἐπιτάφιος τῆς Παναγίας, στὸ ἱστολόγιό του «Θησαυρὸς γνώσεων καὶ εὐσεβείας», Αὔγ.2015.
4. Βλ.στὸ διαδίκτυο ἐγκωμιαστικοὺς λόγους καὶ ἀστήρικτες καὶ ἀπαράδεκτες ὑπερβολὲς σὲ εἰκόνες τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς 15ης Αὐγούστου 2018 κατὰ τὴν περιφορὰ τοῦ «Ἐπιταφίου» Πατρῶν 2018 στὴν Πάτρα
5. Ξένο καὶ ἀσυνήθιστο στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία ὁ τάφος τῆς Θεοτόκου. Αὐτὸ τὸ νόημα ἔχουν τὰ εἰσαγωγικὰ τοῦ ἐκδότου. Καθαρὸς οὐνιτικὸς ἐπηρεασμός.
6. Σημειώνεται ὅτι κατὰ καιροὺς οἱ καὶ κατὰ τόπους ἔχουν σοβαρὲς διαφορὲς μεταξύ τους.
----------------------
Τέλος και τω Θεώ δόξα. Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβαιε υπέρ των τιμούντων Σε. π. Ν
Καλά τα γράφεις Μοναχέ Η. θεολόγε αλλά υπάρχουν Μητροπολίτες που προδίδουν τα ιερά και τα όσια της πίστεως σε συμπροσευχές με αιρετικούς και αυτοί φύλακες είναι. Οπότε μην μιλάει κανένα σας και για τίποτα.
Εύγε στον π. Αθανάσιο Σιαμάκη, εύγε και στον π. Νεόφυτο για την αναδημοσίευση.
Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο του άρθρου καί άν τα στοιχεία που προβάλλει είναι σωστά, (που μάλλον φαίνονται σωστά), εντυπωσιάζει θετικά η χρήση ελεγκτικής γλώσσας για τους Παπικούς καί την καταστροφική παρουσία τους στον Ορθόδοξο χώρο κατά τις Σταυροφορίες και μετέπειτα.
Πολύ περιγραφικό κείμενο που πρέπει να διαβαστεί στο Φανάρι, αλλά και από ημέτερους φιλοπαπικούς Κληρικούς, θεολόγους, λαικούς, αλλά και από κάθε οπαδό της "ανοικτής ορθοδοξίας".
Να είσθε καλά π. Νεόφυτε για την κοινοποίηση αυτής της μελέτης. Οι υποστηρικτές ότι και να γράψουν θα είναι άσφαιρες κορώνες. Από αμάθεια γεμίσαμε στην Εκκλησία. Είναι αυτό που λένε ότι ο μονόφθαλμος κυριαρχεί στους τυφλούς. Με αυτά και οι τυφλοί είδαν το φως τους. Από τους μονόφθαλμους περιμένω σιωπή και να λουφάζουν.
Σωτήρης Θεοδωρόπουλος,
Πτυχιούχος θεολογίας
Δικαστικός υπάλληλος.
Δημοσίευση σχολίου