Γατί άραγε κάνουμε αγιασμό στην
έναρξη της σχολικής χρονιάς;
- Είναι "καλό" για
τα παιδιά;
- Μήπως έτσι θα μαθαίνουν
ευκολότερα τα μαθήματά τους;
- Τους βοηθάμε ψυχολογικά;
Τίποτα από όλα αυτά!
Ο άνθρωπος έχει μυαλό και
καρδιά. Το μυαλό "γεμίζει" και καλύπτει τις ανάγκες του στο σχολείο,
με την μάθηση. Η καρδιά δεν γεμίζει με τις γνώσεις. Θέλει "άλλα" να
γεμίσει.
Θέλει καλοσύνη. Θέλει αγάπη. Θέλει να γνωρίσει τον Χριστό, από τον Οποίο θα διδαχθεί και θα μάθει την αγάπη και την καλοσύνη.
Δεν γινόμαστε καλύτεροι με
γνώσεις ( τα ιστορικά παραδείγματα είναι τραγικά), αλλά ομορφαίνοντας η καρδιά
μας. Κάτι τέτοιο μπορούμε να το αποκτήσουμε μόνον αν "μπει στην ζωή μας ο
Χριστός. Αυτή η μικρή προσευχή θέλει να γίνει...διαβατήριο και γέφυρα εισόδου
του Χριστού στις καρδιές των μαθητών. Μ΄ αυτή την σύντομη ακολουθία έχουμε και
πάλι υπόμνηση του γεγονότος ότι ο Χριστός έγινε....μικρός για μας. Όταν και
μεις δεχθούμε αυτή την ταπείνωση του Χριστού, ως προσωπική μας στάση, τότε θα
αρχίσει να αγιάζεται η καρδιά μας και να χαίρεται κανείς το ξημέρωμα, όταν
φεύγει το σκοτάδι και έρχεται το φως.
( Μικρό Ευχολόγιο....στη
δημοτική) Εκδ. ΙΩΝΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου