Η παράδοση εις Αγγλία, Ισραήλ και Ελλάδα - Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η παράδοση εις Αγγλία, Ισραήλ και Ελλάδα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Πολλά έχει να προσάψει η ανθρωπότητα σε βάρος των Βρετανών. Ιδιαίτερα εμείς, οι Έλληνες, υποφέρουμε ακόμη από τον εκ μέρους τους σφετερισμό των δικαίων μας, την έναντί μας αλαζονική στάση τους και την σκανδαλωδώς μεροληπτική στάση τους υπέρ της ισλαμικής Τουρκίας.

          Όμως ο θάνατος της Βασίλισσας Ελισάβετ και όσα ακολούθησαν έως και κατά την κηδεία της πρόβαλαν την προσήλωση της συντριπτικής πλειονοψηφίας τους στην παράδοσή τους. Όλο το τυπικό της κηδείας της Βασίλισσας Ελισάβετ ήταν χριστιανικό. Του φερέτρου προηγείτο Σταυρός. Οι ευχές όλες ήσαν  από κληρικούς της Αγγλικανικής Εκκλησίας και από πάστορες και άλλων χριστιανικών δογμάτων, που δραστηριοποιούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο.  Η πρωθυπουργός της χώρας Λιζ Τρας διάβασε περικοπή από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, στο οποίο ο Χριστός τονίζει: «Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού». Όσοι ήσαν παρόντες στην τελετή Βρετανοί έψαλαν όλοι μαζί τους σχετικούς με την κηδεία ύμνους της Ομολογίας τους.

Κάποιοι ανά τον κόσμο - και στην Ελλάδα – ειρωνεύτηκαν τους πανάρχαιους τύπους στολών, τον τρόπο εκδήλωσης του πένθους εκ μέρους των εκπροσώπων του κράτους, αλλά και του απλού λαού. το από αιώνες τυπικό και το «συντηρητικό» πρωτόκολλο. Όμως οι πολλοί στην οικουμένη αναγνωρίζουν  πως με την τήρηση αυτής της παράδοσής τους, αυτών των τύπων και αυτού του πρωτοκόλλου οι Άγγλοι δείχνουν την αφοσίωσή τους στην παράδοσή τους, στη συνέχεια του έθνους τους, για το οποίο είναι υπερήφανοι,  και στην ενότητά του.

          Μεγάλο πράγμα η  διατήρηση της παράδοσης για κάθε Έθνος, που θέλει να επιζήσει στις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει στην ιστορική του πορεία. Η παράδοση περιέχει πολλά στοιχεία, με σπουδαιότερο τη θρησκεία. Ο Βασιλιάς Κάρολος Γ΄, επί τη αναλήψει των καθηκόντων του, ορκίστηκε να είναι «υπερασπιστής της Χριστιανικής Πίστης» και να προστατεύει την Αγγλικανική Εκκλησία, της οποίας είναι, με βάση αυτήν την παράδοση, « υπέρτατος κυβερνήτης». Επίσης ξεχωριστά ορκίστηκε να προστατεύει την (Πρεσβυτεριανή) Εκκλησία της Σκοτίας. Και φυσικά ουδείς αμφισβητεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι  μια σύγχρονη δημοκρατία...

          Οι τύποι τηρούνται επί αιώνες και σε βάρος του Στέμματος. Η ομιλία του βασιλιά Καρόλου Γ΄ προς τα μέλη της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων δεν έγινε στο Κοινοβούλιο, αλλά στην αίθουσα του Ουεστμίνστερ. Και αυτό γιατί  δεν επιτρέπεται να εισέρχονται στο Κοινοβούλιο οι Βασιλείς, από το 1642, όταν επιχείρησαν υποστηρικτές του Καρόλου Α΄ να εισβάλουν σε αυτό  και να επιτεθούν εναντίον μελών του. Στον εμφύλιο πόλεμο, που επακολούθησε, ο Κρόμβελ επικράτησε, επέβαλε δικτατορία, το 1649 εκτέλεσε τον βασιλιά με αποκεφαλισμό και κατάργησε τη μοναρχία, που αποκαταστάθηκε το 1660  .

          Γράφοντας τις γραμμές αυτές το μυαλό μου πέταξε στην κινηματογραφική ταινία «Ο βιολιστής στη στέγη». Σε αυτήν ο πρωταγωνιστής εβραίος γαλατάς Τέβγε στις δυσκολίες που περνούσε το 1905, κατά την εποχή της τσαρικής Ρωσίας, με το τραγούδι «Tradition» (Παράδοση) εξέφρασε την πίστη του, ότι το έθνος του θα σωθεί μόνο με την στηριζόμενη στη θρησκεία  παράδοσή του. Είναι αναμφισβήτητη αλήθεια πως το εβραϊκό έθνος ταυτίζεται με την θρησκεία του και ουδείς  στο Ισραήλ διανοείται να προτείνει χωρισμό του κράτους από αυτήν.   

          Ο όπου Γης Ελληνισμός – εις Ελλάδα, Κύπρο, Ομογένεια – αισθάνεται  την ενότητα Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Έχει μέσα του την πεποίθηση ότι δεν θα υπήρχε Ελληνισμός αν δεν υπήρχε η Ορθοδοξία. Γνωρίζει ότι  παράδοσή του στηρίζεται κυρίως στην πίστη του. Αυτή τον χώριζε για αιώνες και τον προστάτευε από τον Τούρκο δυνάστη, Αυτή τον διατήρησε ζωντανό ως Έλληνα. Με αυτή διατηρεί την ταυτότητά του όπου και να ζει, ακόμη και όταν αποτελεί μέρος μιας ολιγομελούς κοινότητας σε μια πολυπληθή και πολυπολιτισμική κοινωνία. Γι’ αυτό δεν θέλει να αυτοκτονήσει ως πρόσωπο και ως μέρος ενός ενδόξου και με τεράστια παράδοση Έθνους, κόβοντας  τις ρίζες του.-