ΣΤΑΥΡΟΣ... Ζυγαριά αξιολόγησης και μοχλός ανατροπής - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Κυριακή προ της Υψώσεως

ΣΤΑΥΡΟΣ... Ζυγαριά αξιολόγησης και μοχλός ανατροπής

π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Άρχισε ήδη από χθες, το Σάββατο, το δεκαπενθήμερο της υπόμνησης προς τους Χριστιανούς του Μυστηρίου του Σταυρού.

Το Σαββατοκύριακο που προηγείται και εκείνο που ακολουθεί την γιορτή της Υψώσεως του Σταυρού έχουν εορταστικό περιεχόμενο, προετοιμασίας το πρώτο, και ολοκλήρωσης το δεύτερο, για να συνειδητοποιήσουν οι Χριστιανοί τη σχέση τους με το μυστήριο του Σταυρού.

Σταυρός του Χριστού δεν είναι κάθε γεωμετρικό σχήμα δύο ευθειών που τέμνονται καθέτως! Άπειρα τέτοια σχήματα υπάρχουν σταυροειδώς τεμνόμενων γραμμών, που όμως δεν είναι Σταυροί του Χριστού. Οι Ρωμαίοι είχαν την συνήθεια της εκτέλεσης καταδίκων με το μαρτύριο του σταυρού. Στην επανάσταση του Σπάρτακου σταυρώθηκαν χιλιάδες δούλοι. Δεν είναι αυτοί οι σταυροί που απασχολούν την Εκκλησία. 

 Σταυρός του Χριστού είναι το Μυστήριο το προαιώνιο της Αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου δια της θυσιαστικής αγάπης και υπακοής του Χριστού. Όταν λέμε ότι ο διάβολος τρέμει τον Σταυρό, εννοούμε ότι «ούτε να σκεφτεί δεν θέλει» την ταπείνωση της υπακοής και την θυσία της αγάπης του Χριστού, που σημαίνουν… «ξέχασμα» του εαυτού! Ο Χριστός παρέδωσε τον εαυτό του «υπέρ της του κόσμου ζωής», λέει η Θεολογία. Δηλαδή ξέχασε εντελώς την προσωπικότητά του, από αγάπη και προσφορά θυσίας προς τους αγαπημένους. Σταυρός είναι η ανατροπή της εγωιστικής λογικής της περιφρούρησης των δικαιωμάτων. Σταυρός σημαίνει θυσιάζομαι. Σταυρός είναι η λογική του Χριστού. Στον αρχικό παράδεισο, το ξύλο (=δένδρο) της γνώσεως του καλού και του κακού ήταν η προτύπωση του ξύλου του Σταυρού, τον οποίον όταν «αγκαλιάσουμε», τότε αρχίζουμε να ζούμε την ζωή που έφερε ο Χριστός δια του Σταυρού Του. Στον βίο του νεαρού (19χρονου) αγίου Θεοδώρου, που μαρτύρησε στην Πέργη της Παμφιλίας δια σταυρώσεως, διαβάζουμε ότι όταν τον σταύρωσαν, ο άγιος ομολόγησε τον Χριστό λέγοντας: «Σ’ ευχαριστώ, Κύριε, γιατί τώρα κρατώ τους κλάδους του δένδρου της Ζωής». Πεθαίνοντας, αυτός ο νεαρός, ήξερε ότι μόνον αγαπώντας τον Σταυρό του Χριστού ζούσε.

Σταυρός είναι ο τρόπος με τον οποίον διαφοροποιούνται οι χριστιανοί από τους άλλους ανθρώπους.

Σταυρός είναι να μην αγαπάς τίποτε περισσότερο (ούτε τους δικούς σου) από τον Χριστό και να Τον ακολουθείς, κουβαλώντας τον Σταυρό σου. Σταυρός είναι να χάνεις την ζωή σου· «Θα καταστραφείς αν πας με τον Σταυρό στο χέρι», λένε πολλοί, πιστεύοντας ότι τα χρήματα ή… το μαχαίρι είναι αποδοτικότερη… επένδυση για τα χέρια. Σταυρός είναι α) τρόπος αξιολογήσεως της ποιότητας των αξιών της ζωής και β) μετά, τρόπος ζωής! Δηλαδή:

Α. Βλέποντας ο άνθρωπος την αγάπη στο πρόσωπο του Χριστού, μια αγάπη που του μαθαίνει ότι υπάρχει όχι επειδή σκέφτεται, αλλά όταν θυσιάζεται, και προσπαθώντας να αγαπήσει τον Χριστό με μια τέτοια αγάπη, αρχίζει να βαθαίνει στο μυστήριο της θυσίας το οποίο αφθαρτίζει και αθανατίζει κάθε προσφορά!! Σώζεται μόνον ό,τι θυσιάζεται. Ο Σταυρός, ως ολοκληρωτική θυσία, σώζει τον όλο άνθρωπο. Γι’ αυτό μπαίνουν Σταυροί στους τάφους των χριστιανών, σαν ευχή ελπίδας, ο Χριστός δια του Σταυρού Του να σώσει κι αυτούς που τυχόν δεν «κατάλαβαν» αυτό το μέγα μυστήριο, και για τους οποίους, επίσης, έχυσε το Πανάγιο Αίμα Του, στην θυσία του Σταυρού. Έτσι, για την συνείδηση των Χριστιανών, ο Σταυρός είναι ο τρόπος που αξιολογούν την ποιότητα των ανθρωπίνων σχέσεων και των αξιών της ζωής, αφού έχουν την «απαίτηση» ό,τι διαλέγουν και ό,τι κάνουν να «μην πεθαίνει».

Β. Με το μυστήριο του Σταυρού, οι χριστιανοί σταυρώνουν τον εαυτό τους, για να μπορέσουν να αναστηθούν από τα πάθη τους. Ο τρόπος ζωής της Εκκλησίας του Χριστού είναι σταυρικός, το ίδιο και το ήθος της. Με την νηστεία, την προσευχή και τον γενικότερο αυτοθυσιαστικό αγώνα, οι πιστοί προσπαθούν να μάθουν το δύσκολο μάθημα να ξεχνούν τον εαυτό τους και τις απαιτήσεις του, χάριν της αγάπης για τους άλλους. Αυτό είδαν στο πρόσωπο του Χριστού και αυτό προσπαθούν να αποχτήσουν, μιμούμενοι τον Χριστό. Να μπορείς να λες «όχι» στις επιθυμίες σου (όχι μόνον στις αμαρτωλές) που σε οδηγούν σε μια ελκυστική απασχόληση με τον εαυτό σου και σε κάνουν να ξεχνάς τους άλλους. Αυτό είναι η αρχή της διαδρομής για τη μίμηση του Χριστού και για την απόκτηση αγάπης.

Τότε θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις ότι οι συνήθειες των χριστιανών (νηστεία-προσευχή-κόπος θυσίας) δεν είναι απαίτηση του Θεού ούτε ικανοποίηση των επιθυμιών Του, αλλά τρόπος θεραπείας από τον αυτοεγκλωβισμό στον εγωισμό, και ελευθερία ώστε να μπορεί κανείς να αγαπά. Ότι όλα αυτά είναι μια σταυρική πορεία που οδηγεί στην Ανάσταση των ανθρωπίνων σχέσεων και τελικώς της ζωής! Φυσικά, πριν από αυτό τον τρόπο ζωής, έχω σταυρώσει σωστά την διάθεσή μου, ώστε να συμπορεύεται με τον Χριστό που ανεβαίνει προς τον Σταυρό. Εκείνος πανάλαφρος, και εμείς, ατυχώς πολλές φορές, σαν βαρυφορτωμένα υποζύγια, που κουβαλούν άχρηστες αυταπάτες. Η πορεία αυτή είναι καθοριστική και της διαθέσεως και των αξιολογήσεων και του… ξεφορτώματος από άχρηστα και βαριά φορτία.

«Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου και στο μπράτσο σου, ώστε να φαίνεται πόσο μεγάλη είναι η αγάπη μου!!» (Ασ. Ασμάτων 8, 6). Με τον Σταυρό ως τρόπο αξιολόγησης και τρόπο ζωής, βάζουμε σφραγίδα στην καρδιά μας και στο σώμα μας! Ο Σταυρός είναι η σφραγίδα αυτή. Πρέπει «να μπει», δηλαδή να γίνει αποδεκτός και αγαπημένος από την καρδιά μας και στην συνέχεια θα τον φανερώνει και το σώμα μας.

Ο Σταυρός δεν είναι μόνο σύμβολο και συνήθεια, είναι προπάντων τρόπος ζωής που φέρνει την ελευθερία από την φιλαυτία και την ανάσταση στην όντως ζωή, αφού μας ανοίγει τον δρόμο και την πόρτα της εισόδου μας στην Βασιλεία του Θεού, όπου οι αγαπώντες την δόξα του Σταυρού εισέρχονται.

Ύψιστε και ένδοξε Θεέ των πάντων, 
έγινε τιμή για μας η θεληματική Σου ταπείνωση.
Για τον Σταυρό Σου καυχώμαστε όλοι.
Σ΄ αυτόν προσηλώνουμε τον νου μας.
Πάνω σ’ Αυτόν «θα κρεμάσουμε τα όργανα»
και θα ψάλλουμε σε Σένα, τον Κύριο των πάντων,
άσματα απ΄ τις ωδές της Σιών.
Το πλοίο από Θαρσίς έφερε πολύ χρυσάφι
στον Σολομώντα, κάποτε.
Σε μας, το ξύλο του Σταυρού Σου,
κάθε μέρα, μας πλουτίζει με πλούτον ανεκτίμητο,
αφού όλους όσους Τον αγαπούν
τους ξαναφέρνει στον Παράδεισο.
(Ρωμανός Μελωδός)

Με αγάπη και ευχές

π. Θεοδόσιος

 

ΚΒ’ ΚΥΡΙΑΚΗ
Πρός Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τό Ἀνάγνωσμα
Κεφ. ΣΤ' 11-18
 

Αδελφοί,

 προσέξτε αὐτά πού σᾶς γράφω τώρα ἰδιοχείρως. ¹²Ἐκεῖνοι πού σᾶς λένε ὅτι εἶναι ἀπαραίτητο νά κάμετε περιτομή (ἀφιέρωση στό Θεό πρῶτα, κατά τόν Ἰουδαϊκό τύπο δηλαδή), εἶναι ἄνθρωποι πού θέλουν ἀπό τήν συμμόρφωση σας στόν Μωσαϊκό Νόμο, νά μή διώκονται χάριν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. ³Βέβαια καί ἐκεῖνοι πού ἔχουν κάνει περιτομή καί αὐτοί δεν τηροῦν σωστά τόν νόμο, ἀλλά θέλουν, σεῖς νά κάμετε περιτομή, γιά νά καυχῶνται, ὅτι σᾶς ἐνέταξαν στήν παράδοσή τους!

¹⁴Ὅσο γιά μένα νά μήν ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά καυχηθῶ ποτέ γιά κάτι ἄλλο ἐκτός ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά τοῦ ὁποίου (Σταυροῦ) σταυρώθηκε καί πέθανε γιά μένα ὁ κόσμος, καθώς καί ἐγώ γιά τόν κόσμο.

¹⁵Ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος πιστεύει στόν Χριστό, δέν ἔχει πιά καμιά ἀξία ἄν πρίν ἦταν Ἑβραίος μέ περιτομή ἤ εἰδωλολάτρης μέ ἀκροβυστία, ἀλλά ἄν ἔγινε "νέα δημιουργία". ¹⁶Ὅσοι αὐτό θά τό καταλάβουν, καί θά συμμορφώσουν ἔτσι τήν ζωή τους, νά ἔχουν τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ καί τό ἔλεός Του καί νά τούς κατατάξει ὁ Θεός στόν ἅγιο λαό του, τόν καινούργιο Ἰσραήλ.

¹⁷Ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς, λοιπόν, ἄς μή μοῦ προσθέτετε κόπους (ταλαιπωρία, δηλαδή) στίς πληγές τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού σηκώνω ἐπί τοῦ σώματός μου.

¹⁸Ἀδελφοί ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εὔχομαι νά σᾶς φωτίζει.-

 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
Στήν Λειτουργία
Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην(γ'13-17)
 

Εἶπε ὁ Κύριος: Κανένας δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό εἰμή μόνον ἐκεῖνος, πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, πού εἶναι μονίμως στόν οὐρανό.

Ὅμως ὅπως τότε στήν ἕρημο ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τό χάλκινο φίδι, ἔτσι τώρα πρέπει νά ὑψωθεῖ ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, ὥστε ὅποιος πιστεύει σ' αὐτόν, νά μή πεθαίνει, ἀλλά νά ζεῖ αἰώνια.

Γιατί τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε παρέδωσε τόν μονογενή του Υἱό στόν θάνατο, γιά νά μή πεθαίνει ὅποιος πιστεύει σ’ Αὐτόν, ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια. Γιατί, ὁ Θεός δέν ἔστειλε τόν Υἱό του στόν κόσμο γιά νά κατακρίνει τόν κόσμο, ἀλλά γιά νά σωθεῖ διά τοῦ Υἱοῦ Του ὁ κόσμος.-