Μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνά (11 Νοεμβρίου)

 Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του  Μεγαλομάρτυρος Μηνά και πανηγυρίζει το ομώνυμο Μοναστήρι κοντά στο χωριό Βάβλα Λάρνακας και ο ομώνυμος ναός στο Δήμο Γερίου και στην κοινότητα Νέο Χωριό Πάφου. Τιμούμε επίσης τη μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Βικεντίου διακόνου, Βίκτωρος και Στεφανίδος και του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου.
Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες. Έφηβος ακόμη έγινε χριστιανός και επέλεξε να σταδιοδρομήσει στο ιππικό του Ρωμαϊκού στρατού, στο οποίο διακρίθηκε για τη φρόνηση και το ανδρείο του σθένος. Όταν ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός διέταξαν διωγμό εναντίον των χριστιανών,  ο Μηνάς απεκδύθηκε τα στρατιωτικά του καθήκοντα και έγινε ασκητής ενδυόμενος το μοναχικό σχήμα.
Σε ηλικία πενήντα περίπου ετών, μετά από θεία αποκάλυψη ότι είχε φτάσει η ώρα του μαρτυρίου, κατέβηκε στην πόλη, σε μέρα ειδωλολατρικού πανηγυριού και με παρρησία ομολόγησε τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ως αληθινό Θεό. Τότε οδηγήθηκε στη φυλακή, υποβλήθηκε σε ποικίλα βασανιστήρια και τέλος αποκεφαλίστηκε. Ο Άγιοι Βίκτωρας και Βικέντιος  μαρτύρησαν την ίδια ημέρα με τον Άγιο Μηνά, αφού έλαβαν θάρρος και δύναμη από το δικό του μαρτύριο.
Ως γνωστόν ο Άγιος Μηνάς τιμάται ιδιαίτερα στην Κρήτη, ιδίως μετά το θαύμα που επιτέλεσε στο Ηράκλειο, το Πάσχα του 1826, σώζοντας τους χριστιανούς που κινδύνεψαν από τους Οθωμανούς κατακτητές. Έτσι, οικοδομήθηκε περικαλλής καθεδρικός ναός στο κέντρο του Ηρακλείου, πλησίον του αρχαιότερου Ναού επ’ ονόματι του Αγίου Μηνά.
Η επίκληση των προσευχών του Μεγαλομάρτυρα Μηνά προς τον Τριαδικό Θεό, προσφέρει ωφέλεια και αισιοδοξία στους ανθρώπους κάθε εποχής που εναποθέτουν τις ελπίδες τους στη δύναμη και τη χάρη του Θεού, έστω κι αν αδικούνται από τους ανθρώπους. «Και νυν εν ουρανοίς μετ’ Αγγέλων χορεύων, την ακατάλυτον χορείαν, αιτείται τη οικουμένη ειρήνην και το μέγα έλεος».
Ένας σύγχρονος Ιερομόναχος, ο αόμματος Στέφανος (ο οποίος κοιμήθηκε στις 16 Αυγούστου το 2006 στην Ιερά Μονή Πεντέλης, στην Αττική), έλεγε στα πνευματικά του παιδιά: «όταν ο άνθρωπος με ταπείνωση υπομένει την ώρα που αδικείται και παραμένει προσηλωμένος στο θέλημα του Θεού, οι καρποί είναι γλυκείς. Όταν επιμένει εγωιστικά, έστω κι αν έχει ανθρωπίνως δίκαιο, τότε οι καρποί είναι πικροί».

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου