Εγώ δεν βοηθώ τη γυναίκα μου στις δουλειές!

 Ήρθε ένας φίλος στο σπίτι μου για καφέ και καθίσαμε και μιλήσαμε για τη ζωή. Σε ένα σημείο της συζήτησης, του είπα: "Πάω να πλύνω τα πιάτα και επιστρέφω αμέσως."

Με κοίταξε σαν να του είπα ότι θα φτιάξω έναν διαστημικό πύραυλο. Μου είπε λοιπόν με θαυμασμό αλλά λίγο μπερδεμένος: "Χαίρομαι που βοηθάς τη γυναίκα σου, εγώ δεν βοηθάω γιατί όταν κάνω κάτι η γυναίκα μου δεν το εκτιμά. Έπλυνα τα πατώματα την περασμένη εβδομάδα και ούτε ένα ευχαριστώ."

Πήγα πίσω για να καθίσω μαζί του και του εξήγησα ότι δεν "βοήθησα" τη γυναίκα μου. Στην πραγματικότητα, η γυναίκα μου δεν χρειάζεται βοήθεια, χρειάζεται έναν σύντροφο. Είμαι μέλος στο σπίτι μου και σε αυτή την κοινωνία οι λειτουργίες μοιράζονται, αλλά δεν είναι "βοήθεια".

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να καθαρίσει το σπίτι γιατί μένω και εγώ εδώ και θέλω να καθαρίζουμε και οι δύο.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να μαγειρεύει γιατί θέλω να φάω και θέλω να μαγειρεύουμε και οι δύο.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου να πλένει τα πιάτα μετά το φαγητό γιατί χρησιμοποιώ και τα πιάτα.

Δεν βοηθάω τη γυναίκα μου με τα παιδιά της γιατί είναι και δικά μου παιδιά και είναι η δουλειά μου να είμαι πατέρας.

Δεν είμαι οικιακή βοηθός, είμαι μέρος του σπιτιού. Και μιλώντας για επαίνους, ρώτησα τον φίλο μου πότε ήταν η τελευταία φορά αφού η γυναίκα του τελείωσε με το καθάρισμα του σπιτιού, το πλυντήριο, την αλλαγή των σεντονιών, το μπάνιο των παιδιών, το μαγείρεμα, την οργάνωση κλπ. , είπε ευχαριστώ.

Το σκέφτηκες ποτέ αδερφέ;

Επαινείτε λοιπόν με τον τρόπο που θέλατε να κάνουν και σε σας, ομοίως, με την ίδια ένταση. Δώστε της ένα χεράκι, συμπεριφερθείτε  σαν πραγματικός σύντροφος, όχι σαν επισκέπτης που έρχεται απλά για να φάει, να κοιμηθεί, να κάνει μπάνιο και να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ανάγκες... Σαν στο σπίτι σου. Στο σπίτι σου...

Η πραγματική αλλαγή στην κοινωνία μας ξεκινάει από τα σπίτια μας, ας διδάξουμε στους γιους και τις κόρες μας την πραγματική έννοια της συντροφικότητας.

by