ΚΗΔΕΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Β΄ τ. ΒΑΣΙΛΙΑ « … ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

ΚΗΔΕΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Β΄ τ. ΒΑΣΙΛΙΑ  

« … ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      «Για λίγες ώρες στην Αθήνα τη Δευτέρα-16/1- ο Κωνσταντίνος Β', ο βασιλιάς που βασίλεψε μόλις τρία χρόνια πριν αναγκαστεί να εξοριστεί, ήταν και πάλι βασιλιάς των Ελλήνων, ή τουλάχιστον χιλιάδων πρώην υπηκόων του». Αγγλική Εφημερίδα Guardian.

      «Ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα», συν ελληνορθόδοξα όσα ακολουθούν, τίποτε περισσότερο. Ευδιάκριτα όμως έξω, πέρα, μακριά από «τα ξύλινα τα λόγια» τα … πολιτικά !

     Και η αρχή με συγγενικό μου πρόσωπο νεανικό, κοπέλα εποχής. «Τι ωραία παιδιά, παππού, τα εγγόνια του τ. βασιλιά, τι σοβαρά ! Έκαναν το σταυρό τους, γονάτισαν μπρος στο φέρετρο του παππού τους, έβαλαν και τον ώμο τους» ! Και τι ωραίοι, συνεχίζει ο γράφων, οι γονείς τους, τα παιδιά του τ. βασιλιά, με προεξάρχοντα τον Παύλο. Έλληνες στη φωνή, στην ψυχή, χριστιανοί ορθόδοξοι. Κι έκαναν οικογένεια ελληνική, χριστιανική. Σε τέτοια τα μεγάλωσαν ζεστασιά ! Πώς, πόσο, ή τι, ξέρει ο Θεός, αυτό είναι δική του υπόθεση !

     Ελάτε να πάμε τώρα στη ρίζα και κορυφή. Σεπτέμβριος 1964, Κωνσταντίνος και Άννα-Μαρία, είκοσι τεσσάρων και δέκα οκτώ αντίστοιχα χρονών. Και όλη η Ελλάδα βλέπει, τη γαμήλια Ακολουθία τους, και καμαρώνει, και λέει. «Τι όμορφο το ζευγάρι αυτό, τι νεανική λάμψη, τι ωραία αύριο η οικογένεια η βασιλική. Και «ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας», και ένα, και δύο και τρία αγόρια, συν δυο κορίτσια της αγάπης τους οι βλαστοί. Παιδιά πέντε, άγγιγμα παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας και χριστιανικής.

Και είδε αυτές τις πένθιμες μέρες όλη η Ελλάδα και καμάρωσε τους τρεις λεβεντονιούς της Έλληνες γιους, με πόνο εμφανή στο πρόσωπο για την κοίμηση του τ. βασιλιά πατέρα τους, απλούς, σοβαρούς, σεμνούς. Και άκουσε τον πρώτο, το μεγαλύτερο που έμπλεος από συγκίνηση είπε λόγο αποχαιρετισμού ευχαριστήριο στον πατέρα, συν στοχαστικό, με νόημα και νεύμα για της ζωής του τη διαδρομή !

     Το πιο υψηλό από όλα τώρα σε πνεύμα, σε συμβολισμό, κι αυτό που έχει στο χρόνο αντοχή. Μετρείστε και ένα, και δύο, και τρία χρόνια … ως τα πενήντα εννιά, Κωνσταντίνος και Άννα-Μαρία ο ένας πλάι, μέσα στον άλλο σύζυγοι, με πιστότητα, με αφοσίωση, με αγάπη τρυφερή. Και σε ώρες τιμής, δόξας, χαράς, και σε ώρες αστοχίας, ατυχίας, κατατρεγμού ! Και δείτε τα όλα αυτά σ’ ένα απλό στεφάνι από λουλούδια αηδονιού ! Δείτε όλη την αρμονία, όλη τη γλύκα της αγάπης μιας μακράς ζωής, της αγαπημένης συζύγου τ. Βασίλισσας, στον αγαπημένο της σύζυγο τ. Βασιλιά ! Της Άννας-Μαρίας, που επευφήμησε επάξια αμέτρητο πλήθος Ελλήνων-Ελληνίδων άμεσα και από μακριά, ως την είδε να περνάει στην εκκλησιά για «τον τελευταίο ασπασμό» του, με το δάκρυ του πόνου της αγάπης στο καθάριο της πρόσωπο, με τη γνωστή χρόνια τώρα απλότητα, σεμνότητα, και βασιλική της αρχοντιά !

******   ***   ******

      Πάμε πιο πίσω τώρα. Ποιος εμφύτεψε στην ψυχή Κωνσταντίνου πίστη-ελπίδα ζωής χριστιανικής; Η γνωστή ευσέβεια του πατέρα του, αείμνηστου Βασιλιά Παύλου, και βέβαια η γνώση, διδαχή, συν βίωμα του Πρωθιερέα Ιερώνυμου, Αρχιεπίσκοπου μετά-και μη βιαστείτε να πετροβολήσετε, γιατί ο Κολοκοτρώνης λέει σε ποιες καρυδιές ρίχνουν πέτρες τα παιδιά. Και ποιος εποικοδόμησε με γνώση και σοφία πάνω στην εμφυσηθείσα στο γιο από τον πατέρα Ελληνικότητα ως αγάπη για τη μεγάλη πατρίδα μας σφοδρή; Ασφαλώς το Καθηγητικό προσωπικό του Προτύπου Γυμνασίου Αναβρύτων, προσθέτω, με προεξάρχοντα τον παλιό Γενικό Επιθεωρητή αείμνηστο Θεόδωρο Παπακωνσταντίνου, φιλόλογο εγκρατή. Που ο Κωνσταντίνος είχε σε σεβασμό, και βασιλιάς μετά, και τον επισκεπτόταν ινκόγκνιτο στις Σπέτσες διευθύνοντα την Αναργύρειο Σχολή. Και μια παρασπονδία με νόημα και νεύμα εδώ. Ο Θ.Π. ως επιλογή κάθε άλλο παρά ήταν «δεξιός», όπως πολύ περισσότερο η διαπρεπής βυζαντινολόγος κα Γλύκατζη Αρβελέρ, που την είχε η τ. Βασίλισσα μητέρα περί πολλού. 

******   ***   ******

      Και να κλείσουμε τα ελάχιστα ταύτα με πρόσφατα, πολύ πρόσφατα, περίπου σημερινά Σπετσιώτικα. Πάντα όμως ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα, γιατί ήταν ωραίος άνθρωπος, απλός, καταδεκτικός ο αείμνηστος πια Κωνσταντίνος Β΄, της Ελλάδος τ. Βασιλιάς.

     Δεν υπήρξε λοιπόν καλοκαίρι, και δεν μετρώ πόσα και πόσα χρόνια πριν ως και πέρυσι που ο Κωνσταντίνος δεν περιδιάβαζε στις όμορφες και ιστορικές Σπέτσες, Ντάπια, και Παλιό Λιμάνι πιο ειδικά. Αντιγράφω από αγαπητό Χρήστο Ορλώφ. «Αγαπούσε τις Σπέτσες και επισκεπτόταν συχνά το νησί … Ήταν ευχάριστος … χαιρόταν την αγάπη του κόσμου, και αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Ήταν θεοσεβούμενος και τον θυμάμαι Μ. Πέμπτη στον Άγιο Νικόλα …». Και στην Ανάληψη, προσθέτω από τη δική μου πλευρά, μια άλλη χρονιά, άλλη ημέρα της Μ. Εβδομάδας. Και άλλοτε πάλι, δε με απατά η μνήμη, ήταν Μ. Τρίτη-«Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις…», Δοξαστικό Οσίας Κασσιανής- στο Μοναστήρι των Αγίων Πάντων. Σε όλες τις περιπτώσεις με εκ βαθέων ευλάβεια, και βέβαια, πάντα με την αγαπημένη του Άννα-Μαρία μαζί !

     Τελευταίο καλοκαίρι, δεν ξέρω αν το περασμένο, 2022 ή το αμέσως πριν. Παραλία Αγίας Μαρίνας, μεσημέρια και κάνουμε μπάνιο εκεί, με το βλέμμα προς το πέλαγος, κατά Σπετσοπούλα μεριά. Είναι η ώρα του, περνάει με την αγαπημένη του ταχύπλοη «Αφρόεσσα», γερό σκαρί, δυνατή μηχανή, Κωνσταντίνος Β΄ ο τ. Βασιλιάς, σχεδόν καθημερινά. Χαρακτηριστικό της η μεγάλη Ελληνική σημαία που κυμάτιζε πάνω απ’ τους αφρούς της πρύμνης, όπου διαγραφόταν και η δική του σιλουέτα σκιερά. Να κάθεται και ν’ απολαμβάνει το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και του καθάριου καλοκαιρινού ουρανού, να τα ρουφάει ευφρόσυνα όλα, να τα αποθέτει στη βαθιά γαλάζια Ελληνική του ψυχή. Πράγματα πάντα ταύτα για το οποία ίσως ευλόγησε ο Θεός τη βαθιά επιθυμία του να κατατεθεί το σκήνωμα-λείψανο του επίγειου περάσματός στην τρις αγαπημένη πατρίδα του, την Ελληνίδα τη γη.

      «Αιωνία η μνήμη αυτού» ! Και σιγή, παρακαλώ, σιγή ιερή. Αφήστε χρόνο και απόσταση στην ιστορία να κάνει και να πει το δικό της όσο πιο δίκαιο ανθρώπινα βέβαια γίνεται, και τίμιο καταλογισμό του ιστορικού του συν-πλην εδώ !

Αθανάσιος Κοτταδάκης