ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ ΟΧΙ ΑΣΤΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΜΑΡΤΙΑ! - Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ ΟΧΙ ΑΣΤΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΜΑΡΤΙΑ!
«φεύγεται την πορνείας» (Α΄ Κορ. 6,18)

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Γράφει, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος στοὺς Κορινθίους τὴν Πρώτη του Ἐ­πι­στολὴ σ᾽ αὐτοὺς – ἀπὸ ᾽κεῖ εἶνε καὶ τὸ ἀ­ποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυρια­κῆς τοῦ Ἀ­σώτου (βλ. Α΄ Κορ. 6,12-20). Μέσα σ᾽ αὐτὸ δίνει πολύτιμες συμ­βουλές, καὶ μία ἀπὸ αὐτὲς εἶνε ἡ αὐ­στηρὴ ἐν­τ­ολὴ ποὺ ἀ­κού­σαμε· «Φεύγετε τὴν πορνείαν» (Α΄ Κορ. 6,18). Ὁ λόγος του εἶνε κατηγο­­ρηματικός, ξεκάθαρος· Μακριά ἀπ᾽ τὴν πορνεία!
Ξέρει ὁ ἀπόστολος ἀπὸ τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἡ πορνεία εἶ­νε ἁμάρτημα βαρύ, θανάσιμο (βλ. Δευτ. 23,18). Ξέρει ἐπίσης, ὅτι οἱ ἄν­θρωποι πέφτουν εὔ­κο­­λα σ᾽ αὐτό. Ἤξερε ἀκόμη, ὅτι οἱ κά­­τοικοι τῆς Κορίνθου εἶνε ἰδιαίτερα ἐπιρρεπεῖς στὴν πορνεία. Ἡ ἀρ­χαία Κόρινθος, ὅπως λένε οἱ συγγραφεῖς (Σουΐδας, Ἡρόδοτος, Στράβων), ἦταν πό­­λις ἀκολασίας καὶ διαφθορᾶς. Ἡ πορνεία ὠργίαζε, γινόταν ἐκεῖ ἀδιάντροπα, δίχως αἴσθημα ἐνοχῆς. Δὲν τὴν θεωροῦσαν ἁ­­μάρτη­μα ὅπως τὴν θεωροῦμε ἐμεῖς.

Εἶχαν θέσει αὐ­τὴ τὴν ἐπαίσχυν­τη πρᾶξι ὑ­πὸ τὴν προστασία τῆς Ἀ­­φροδίτης, τῆς εἰδωλολατρικῆς θεᾶς τῶν ἐ­ρώ­­των καὶ τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν. Στὴν Κόριν­θο ὑπῆρχε μεγάλος ναὸς τῆς Ἀ­φρο­δίτης, ποὺ συν­τηροῦσε πάνω ἀ­πὸ χίλιες ἱερόδου­λες, πόρνες γυναῖκες, καὶ ἐξασφάλιζε στὴν πό­­λι ἄφθονο χρῆ­μα. Ὁ διάβολος ἐξαπατοῦσε καὶ ἁλυσόδενε ἄντρες καὶ γυναῖκες μὲ δύο τρόπους· ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος ἀποκοίμιζε τὶς συνειδήσεις, κι ἀπὸ τὸ ἄλλο γέμιζε τὰ ταμεῖα· τὸ αἶ­σχος δηλαδὴ τῆς ἁμαρτίας σεμνυνόταν καὶ καλλωπιζόταν μὲ τὸ ἐπικάλυμ­μα τῆς θρηκευτικῆς λατρείας, καὶ τὸ βρώμικο μαῦρο χρῆμα ξεπλενόταν ὡς «νόμιμο» μέσο βιοπορισμοῦ.
Μέσα στὴν πόλι αὐτὴ τῆς ἀκολασίας εἶχε κηρύξει ὁ ἀπόστολος Παῦλος καὶ ἀρκετοὶ Κορίνθιοι εἶχαν πιστέψει στὸ Χριστὸ καὶ εἶχαν ἐγ­καταλείψει τὴ θρησκεία τῶν εἰδώλων. Οἱ Χριστιανοὶ αὐτοὶ ὅμως, λόγῳ περιρρεούσης ἀτμοσφαίρας, ἐξακολουθοῦσαν νὰ διατρέχουν κίνδυνο νὰ γλιστρήσουν στὸ ἁμάρτημα αὐτό. Γι᾽ αὐτὸ ἐδῶ τοὺς φωνάζει «Φεύγετε τὴν πορνείαν»· καὶ ἀναπτύσσει σοβαροὺς λόγους, γιὰ τοὺς ὁποίους καὶ οἱ τότε Χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου ἀλλὰ καὶ πάντοτε οἱ πιστοὶ πρέ­πει νὰ φυλάγωνται ἀπὸ αὐτὸ τὸ μίασμα.

* * *

«Φεύγετε τὴν πορνείαν» καὶ κάθε ἄλλο σαρκικὸ ἁμάρτημα, γιατὶ ποτέ ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ γίνεται δοῦλος τῶν παθῶν, παι­χνίδι τῶν ὀρέξεών του. «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος» Ὅ­λα μπορῶ νὰ τὰ δοκιμάσω, ἀλλὰ δὲν μὲ συμ­φέρουν ὅλα· ὅ­λα μπορῶ, μὰ δὲν θ᾽ ἀφήσω ἐγὼ τὸν ἑ­αυτό μου νὰ ὑποδουλωθῇ ὁπουδήποτε (ἔ.ἀ. 6,12).
Τὸ σῶμα μᾶς τό ᾽δωσε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ὑπηρε­τῇ τὴν ψυχὴ στὰ ἅγια θελήματά Του. Ὑπηρέτης εἶνε τὸ σῶ­μα· ὄ­χι κύριος, ὄχι ἀφεντικό, ὄχι τύραννος. Κυρία καὶ ἀφέντρα πρέπει νά ᾽νε ἡ ψυχή· αὐτὴ πρέπει νὰ διατάζῃ καὶ τὸ σῶ­­μα νὰ ὑπακούῃ καὶ νὰ ἐκτελῇ. Συμβαίνει αὐτό; Ἂν συμβαίνῃ, τότε ὑπάρχει ἁρ­μονία με­ταξὺ σώμα­τος καὶ ψυχῆς. Δὲν συμβαίνει αὐ­τό; Τότε ἡ ψυχὴ γίνε­ται δούλη καὶ τὸ σῶμα ἀ­φέντης καὶ σὰν ἀφέντης ὑποτάσσει τὴν ψυχὴ σὲ κάθε ἁμαρτία. Τί θλιβερὸ πρᾶγμα, ἡ ὑπηρέτρια νὰ κυβερνᾷ τὴν κυρία!
Φανταστῆ­τε ἕναν ἁμαξᾶ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ὁδηγή­σῃ τὰ ἄλογα τῆς σούστας ἐκεῖ ὅπου αὐ­τὸς θέλει ἀλλὰ τὰ ἄλογα τὸν παρασύρουν ἐκεῖ ποὺ θέλουν αὐτά. Γι᾽ αὐ­τὸ ἡ ψυχὴ πρέπει σὰν ἁμα­ξᾶς νὰ κρατάῃ τὰ χαλι­νάρια καὶ νὰ κυβερ­νᾷ τὸ σῶμα. Τότε τὸ σῶμα δὲν θὰ μπορῇ νὰ ἐ­­πα­ναστατῇ, ἀλλὰ πάν­τα θὰ ὑπακούῃ καὶ θὰ ἐκτελῇ τὰ θελήματα τῆς ψυ­χῆς· δὲν θὰ ἐξουσιάζῃ τὸ σῶμα τὴν ψυχή, ἀλ­λὰ ἡ ψυχὴ τὸ σῶ­μα. Τότε ὁ Χριστια­νὸς μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστο­λο Παῦλο θὰ λέῃ στὸ σῶμα· Δὲν θὰ σοῦ ἐπιτρέψω ποτέ νὰ μὲ κυβερνή­σῃς· κυβερνήτης θὰ εἶνε ἡ ψυχή μου, κυβερνήτης θὰ εἶνε ὁ Νόμος καὶ τὸ θέλημα τοῦ ἁγίου Θεοῦ.
«Φεύγετε τὴν πορνείαν»! Γιατὶ ὅποιος ἁ­μαρτάνει στὴ σάρκα, αὐτὸς γίνεται ἕ­νας δυσ­τυχισμένος σκλάβος τοῦ σώματος, καὶ τὸ σῶμα σὰν τύραννος θὰ τὸν σέρνῃ ὅπου θέλει.
«Φεύγετε τὴν πορνείαν» δεύτερον, γιατὶ τὸ σῶμα μας δὲν εἶνε κάτι ποὺ δικαιούμεθα νὰ τὸ κά­­νουμε ὅ,τι θέλουμε· δὲν τὸ ὁρίζουμε ἐ­μεῖς – ποιός τό ᾽πε αὐτό; Δὲν ἔχουμε τέτοιο δι­καίωμα. Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε ἀδέσποτος, εἶ­νε ὑπόλογος. Ἔχει Πλάστη καὶ Δημιουργό, ποὺ ἔχει ὁρίσει πῶς πρέπει νὰ λειτουργῇ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα του. Ἔχει ἐπίσης Ἀφέντη καὶ Κύριο, στὸν ὁ­ποῖον ὀφείλει νὰ λογοδοτῇ γιὰ κάθε κίνησι καὶ ἐνέργειά του. Ἡ δέσμευσι αὐτὴ ἀπορρέει ἀπὸ τὴ μεγάλη τιμὴ ποὺ ἀ­πήλαυσε. Καὶ τὸ ἐξηγεῖ ἐδῶ πιὸ ἀναλυτικά.
Ἀ­πὸ τὴν ὥρα τοῦ ἁγίου βαπτίσματος τὸ σῶ­­­μα τοῦ πιστοῦ γίνεται πλέον μέλος τοῦ σώμα­τος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Παῦλος ἐρωτᾷ τοὺς Χρι­στιανούς· «Οὐκ οἴδατε ὅ­τι τὰ σώματα ὑ­μῶν μέ­λη Χριστοῦ ἐ­στιν;»· δὲν ξέρετε ὅτι τὰ σώμα­τά σας ἔ­χουν γίνει μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χρι­­στοῦ; (ἔ.ἀ. 6,15). Κεφα­λὴ ὁ Χριστὸς καὶ σῶμα του ἡ Ἐκκλησία. Ὁ Χριστι­ανὸς βγαίνοντας ἀ­πὸ τὴν ἱερὰ κολυμ­βήθρα ἔ­χει ἐνταχθῆ στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ συσ­σω­ματώνεται ὀρ­γανικὰ στὸ ἅγιο σῶμα τοῦ Κυ­ρίου· τὸ ἁγνὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ κυκλοφορεῖ μέσα του.
Καὶ συνεχίζει πιὸ κάτω ὁ ἀπόστολος· «Τὸ σῶμα ὑ­μῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ἁγίου Πνεύματός ἐ­στιν»· τὸ σῶμα σας εἶνε ναὸς τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο μὲ τὸ μυστήριο τοῦ ἁγίου χρίσματος ἔχει ἐγκατασταθῆ ὁριστικὰ καὶ διὰ παν­τὸς μέσα στὴν ψυχοσωματικὴ ὕπαρξί σας (ἔ.ἀ. 6,19). Εἶστε μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, εἶστε ἐπίσης ναὸς τοῦ ἁγίου Πνεύματος· τόσο πολὺ σᾶς ἔχει τιμήσει ὁ Κύριος.
Ἀ­ναλογίζεσαι, ἀδελφέ μου, τί σημαίνουν αὐ­­τά; Σημαί­νουν ὅτι τὸ σῶμα μας εἶνε ἱερό, ἁγι­ασμένο. Ἂν λοιπὸν σέβεσαι τὸν χῶρο μιᾶς ἐκ­­κλησίας, ἐξ ἴσου ἢ κι ἀκόμη περισσότερο νὰ σέβεσαι τὸ σῶμα σου. Ἂν θεωρῇς ἁμαρ­τία καὶ φρίττῃς ἀκούγοντας ὅτι κάποιος μπῆκε σὲ μιὰ ἐκ­κλησία καὶ μαγάρισε μὲ ἀκαθαρσίες τὶς εἰ­κόνες, τὸ ἅγιο βῆμα, τὴν ἁγία τράπεζα – ὅπως ἔ­καναν κάποιοι ἀσεβεῖς καὶ ἄπιστοι, πρόσεξε μήπως αὐτὸ τὸ κάνῃς κ᾽ ἐσύ. Γιατὶ ἂν πέσῃς κάποιο σαρκικὸ ἁμάρτημα, ὅπως εἶνε ἡ πορνεία, δὲν θὰ κάνῃς τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ μαγα­ρίζῃς τὸ σῶμα ποὺ εἶνε ἕνας ναὸς τοῦ Θεοῦ. Ὤ καὶ ἂν μπορούσαμε νὰ συναισθανθοῦμε τὰ λό­για αὐτὰ τοῦ Παύλου! Τότε θὰ προσέχαμε πολύ. Ἕνας πιστὸς Χριστιανὸς ποτέ δὲν κάνει τὴν ἐκκλησία στάβλο γιὰ τὰ γουρούνια του· πόσοι ὅμως λεγόμενοι Χριστιανοὶ δὲν μεταβάλλουν τώρα, ἰδίως τὶς ἡμέρες αὐτὲς τῶν ἀπόκρεων, τὰ σώματά τους σὲ στάβλους τῶν δαιμόνων; Δὲν σκέπτονται δυστυχῶς τὰ θεόπνευστα λόγια «Τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ἁγίου Πνεύματός ἐστιν».
Τέλος ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναπτύσσει ἐ­­δῶ ἕναν ἀκόμη λόγο. Σεῖς καὶ ἡ σωτηρία σας, λέει, εἶστε ἀκριβοπληρωμένοι. Κάποιος πλήρω­σε γιὰ σᾶς πολὺ ἀκριβά. «Φεύγετε τὴν πορ­νεί­αν» λοιπὸν τρίτον, διότι «ἠγορά­σθητε τι­μῆς» (ἔ.ἀ. 6,20). Μεγάλος λόγος αὐτός.
Γιὰ νὰ τὸν νιώ­σουμε, ἂς σκεφτοῦμε τὸ ἑξ­ῆς. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἦταν σκλάβοι στὸν μεγαλύ­τερο τύραννο ποὺ γνώρισε ὁ κόσμος διὰ μέσου τῶν αἰώνων, τὸν διάβολο. Αὐ­τός, σὰν λῃ­στής, εἶχε αἰχμαλωτίσει τὶς ψυχές. Καὶ ὅπως ἕ­νας λῃστὴς γιὰ νὰ ἐλευθερώσῃ αὐτοὺς ποὺ ἔπιασε ζητάει χρήματα – λύτρα, ἔτσι καὶ ὁ σατανᾶς δὲν ἄφηνε τὶς ψυ­χὲς ποὺ κατεῖχε. Ἦρ­θε λοιπὸν ὁ Χριστὸς καὶ γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώ­σῃ ἔδωσε τὸ πανάγιο αἷμα του. Τόσο πολὺ μᾶς ἀγαπᾷ. Ὤ τί μεγάλη τιμή, τί μεγάλη θυσία! Οἱ ἄνθρωποι, γιὰ νὰ ἐλευθερώσουν τοὺς δικούς τους, πληρώνουν χρήματα· ὁ Χριστὸς ὅμως, γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ, δὲν μέτρησε χρήματα, ἀλλὰ ἔχυσε αὐτὸ τὸ ἀνεκτίμητο αἷ­μα του· τὸ αἷμα αὐτό, ποὺ ἔχυσε ἐπάνω στὸ Γολγοθᾶ, ἦταν ἐκεῖνο ποὺ μᾶς ἐλευθέρωσε.
Συνεπῶς, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ μᾶς ἐξαγο­­­ράσῃ ἔδωσε τὸ τίμιο αἷμα του, τοῦ ἀνήκου­με ὁλοκληρωτικά. Καὶ ὁ ἀπόστολος καταλήγει· Δο­ξάστε λοιπὸν τὸ Θεὸ καὶ μὲ τὸ σῶμα σας καὶ μὲ τὴν ψυχή σας, ἀφοῦ σ᾽ αὐτὸν ἀνήκουν (ἔ.ἀ.). Ὅλη ἡ ὕπαρξί μας ἂς δοξάζῃ τὸν Κύριο.

* * *

Ἂς προσέξουμε σοβαρά, ἀδελφοί μου, τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Νὰ τὰ μελετοῦ­με τακτικὰ καὶ βαθειά. Νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεό, νὰ μᾶς φωτίζῃ νὰ διακρίνουμε τὶς παγίδες καὶ τὰ βάραθρα, στὰ ὁποῖα μᾶς ὁδηγεῖ κάθε ἁμαρτία καὶ ἰδίως οἱ σαρκικές. Νὰ μᾶς φρουρῇ ἀκαταπαύστως ὁ θεῖος φόβος.
Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωκε τὸ σῶμα ὄχι γιὰ νὰ τὸ ἐξαχρειώνουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ ἁγιάζουμε· ὄ­χι γιὰ νὰ τὸ μαγαρίζουμε μὲ ἀσέλγειες, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ τιμοῦ­με σὰν ἕνα ἱερὸ ἐκκλησάκι του. Μᾶς ἐξαγόρασε μὲ τὸ τίμιο αἷμα του· καὶ εἴθε νὰ μᾶς ἀξιώσῃ, σῶμα καὶ ψυχὴ νὰ μείνουν ἀμόλυντα, καὶ καθαρὰ σὰν τὸ κρύσταλλο νὰ τὰ παραδώσουμε στὰ χέρια του.