Αντώνης Σαμαράς: Μάνα και Πατέρας υποβιβάζονται σε «Γονέας 1» και «Γονέας 2» – Αυτό δεν είναι Ευρώπη

Αντώνης Σαμαράς: Μάνα και Πατέρας υποβιβάζονται σε «Γονέας 1» και «Γονέας 2» – Αυτό δεν είναι Ευρώπη

... "Κι ακόμα οι Ευρωπαϊκές χώρες συρρικνώνονται πληθυσμιακά. Ιδιαίτερα στον Ευρωπαϊκό Νότο. Ιδιαίτερα χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία.  Κι αντί να στηρίζουμε τους νέους μας να κάνουν παιδιά, προσπαθούμε να εισάγουμε παράνομους απ’ έξω!  Πολλοί των οποίων αρνούνται να ενσωματωθούν.  Όμως, κι αυτό διαλύει την Ευρώπη!

Σήμερα υπάρχει και η λεγόμενη “αποδόμηση”. Το woke culture.  Κι όχι μόνο στην Ευρώπη. Στη Δύση γενικότερα…  Δηλαδή το γκρέμισμα όσων συνιστούν την κοινή κληρονομιά μας.  Όπου τα ιερά πρόσωπα της Μάνας και του Πατέρα, υποβιβάζονται σε απρόσωπους αριθμούς: “Γονέας 1 και Γονέας 2”. Αυτό δεν είναι Ευρώπη!  Φτάσαμε σήμερα, των ώρα που τα προβλήματα γιγαντώνονται, να πιθηκίζουμε εισαγόμενες ανοησίες για το πόσα είναι τα… “φύλα”! Στα χρόνια του Μεσαίωνα τσακώνονταν, για το “φύλο των αγγέλων”. Σήμερα τσακωνόμαστε για το πόσα είναι τα “φύλα” των… ανθρώπων! Είναι λάθος για τη Δύση αυτός ο καταχρηστικός δικαιωματισμός, που οδηγεί σε μια διχαστική και ακατανόητη «νέα γλώσσα», πολιτικής ορθότητας. Που θυμίζει το new talk του Όργουελ. Από το έργο του «1984».

Όπως το να μας καλούν, εμάς τους Ευρωπαίους,  να μη λέμε «Καλά Χριστούγεννα», αλλά «Καλές Γιορτές».  Κι όλα αυτά επιχειρείται να επιβληθούν άνωθεν.  Και κάθε αντίρρηση να στιγματίζεται, σχεδόν να απαγορεύεται.   Αυτό, όμως, καταργεί την ελευθερία της έκφρασης,  καταργεί την ελευθερία της Συνείδησης,  επιβάλλει την «Αστυνομία της Σκέψης»!

Αυτά είναι ακρότητες που διαλύουν την κοινωνική συνοχή στην Ευρώπη.  Κι όσα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας υιοθετούν τέτοια «ατζέντα»,  κινδυνεύουν να συρρικνωθούν ή και να εξαφανιστούν.  Πράγμα που ήδη συμβαίνει σε πολλές χώρες.  Και στη θέση τους αναδεικνύονται αντί-συστημικά κόμματα.  Που -προσέξτε- δεν τοποθετούν ως προτεραιότητά τους την Ευρώπη!

Κάθε άλλο…  Η Ιστορία μας βαράει “καμπανάκι”, φίλες και φίλοι.  Κι οι αληθινοί Ευρωπαίοι το ακούνε. Και ανησυχούν…  Δυστυχώς, στις Βρυξέλλες δεν υπάρχουν σήμερα  πολλοί που το ακούνε, το καμπανάκι αυτό.  Για να το πω αλλιώς, οι Βρυξέλλες θα έπρεπε κάθε μέρα να ανοίγουν ένα παράθυρο αισιοδοξίας για την Ευρώπη. Και να κλείνουν την πόρτα στον παραλογισμό και τις ακρότητες. Και δεν το κάνουν…"