Μνήμη του Οσίου Σωφρονίου του Αγιορείτου (11 Ιουλίου)

 Σήμερα τιμούμε τον Όσιο Σωφρόνιο τον Αγιορείτη, ηγούμενο της Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Μεγάλης Βρετανίας, του οποίου διαπιστώθηκε και πρόσφατα (Ανακοινωθέν Ι. Σ. του Οικουμενικού Πατριαρχείου, 27.11.2019) διακηρύχθηκε η αγιότητα από τη συνείδηση των πιστών της Εκκλησίας.
Ο Σωφρόνιος γεννήθηκε στη Μόσχα από ορθόδοξους γονείς στις 22 Σεπτεμβρίου 1896. Φοίτησε στην Κρατική Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας, με ιδιαίτερη κλίση στη ζωγραφική. Παράλληλα, απέκτησε ενδιαφέρον για το Βουδισμό και γενικότερα για την Ινδική Φιλοσοφία. Αυτή η παιδεία άλλαξε την πορεία της εσωτερικής του ζωής. Έζησε τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917.
Ως ζωγράφος ήταν πολύ δύσκολο να εργασθεί στη μετεπαναστατική Ρωσία. Το 1921, πήγε στο Παρίσι, αφού πρώτα πέρασε από την Ιταλία, και το Βερολίνο. Τα έργα του έγιναν δεκτά στον καλλιτεχνικό κόσμο. Συμμετείχε σε Εκθέσεις, αλλά και πάλι ένοιωθε μέσα του κενό. Ο λογισμός μου μού έλεγε, όπως γράφει η ίδια, πως κάτι πρέπει να κάμω, για να φύγω από το αδιέξοδο που με συνείχε. Τότε σκέφτηκα να γίνω μοναχός, όμως πού και πώς δεν είχα ιδέα».
Το 1925 εγκαταβιώνει στο Ρωσικό Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, στον Άθωνα. Γνωρίζει τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, ο οποίος γίνεται πνευματικός του οδηγός. Παρέμεινε κοντά του επί οκτώ χρόνια, μέχρι την κοίμηση του Αγ. Σιλουανού (24-9-1938).
Αναχωρεί για την «έρημο» του Αγίου Όρους, στα Καρούλια, όπου συμπαρίσταται πνευματικά στους αδελφούς. Για λόγους υγείας, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπήλαιο. Μεταβαίνει τότε στη Γαλλία όπου παραμένει εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 1948 εκδίδει τα χειρόγραφα του Αγίου Σιλουανού με ανάλυση της διδασκαλίας του και με τη βιογραφία του. Το 1952 εκδίδεται το βιβλίο «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης».
Κατόπιν μετέβη στο Έσσεξ της Αγγλίας όπου ίδρυσε Μοναστική Αδελφότητα. Παράλληλα ανάπτυξε πλούσιο συγγραφικό έργο.
Ο Γέροντας Σωφρόνιος εκοιμήθη στις 11 Ιουλίου του 1993. Ο τάφος του είναι στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου, στο Έσσεξ της Αγγλίας.
Τα ιερά πρόσωπα ξεπερνούν τα όρια της οικογένειας τους, της Μονής τους και γενικά του περιβάλλοντος που έζησαν, διότι ανήκουν ευρύτερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου