ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἡ Παναγία, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἄσκησε ὁλοκληρωτικά τήν παρθενία, προσκολληθείσα στόν Τριαδικόν Θεόν, μέ τέλεια ὑπακοή, ταπείνωση καί ἀγάπη στό πανάγιον θέλημά Του.

Τό προπατορικό ἁμάρτημα πού ἔφερε, ἐξαιτίας τῆς ἀστοχίας τῆς προμήτορος Εὔας, οὐδέποτε ἐβλάστησε καρπόν ἤ φύλλα, οὔτε καί κατά διάνοια. Ἐπεδίωκε, ἀδιαλλείπτως μέ ἀγῶνες πνευματικούς, τήν παρθενίαν, τήν ὑπακοήν. Ἐξομοιώνεται, στόν ναόν, κατά χάριν μέ τόν Πατέρα πού γέννησε μέ παρθενία τόν Υἱόν, ἀϊδίως καί ἀχρόνως καί μέ τόν παρθένο Υἱό πού προῆλθε μέ γέννηση ἀπό τόν Πατέρα· καί πού γεννήθηκε σωματικά τόν κατάλληλο καιρό, ἀπό τά δικά της ἄχραντα αἵματα καί μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα πού προβάλλεται μόνο ἀπό τόν Πατέρα, ὄχι μέ γέννηση, ἀλλά μέ ἐκπόρευση, μέ τρόπο ἀνείπωτο.

Ἀγαποῦμε τήν Δέσποινα ὑπερβολικά, σεβαστή γερόντισσα, ἐπειδή ἀναμφιβόλως στό πανάχραντο πρόσωπό Της, ἔγκειται ὁλόκληρο τό μυστήριο τῆς Κ.Διαθήκης· καί μέσω τῆς Θεοτόκου Μαρίας, συγγενεύουμε μέ συγγένεια ἐξ’ αἵματος, μέ τόν Θεόν.

Μέ μεσίτρια τήν Ἀειπάρθενον, βιώνουμε ἐμπειρικά τό μυστήριο πού μᾶς καταδεικνύει καί μᾶς προσφέρει ὁλόκληρο τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, σέ ὅλον τόν θαυμαστόν Πλοῦτον τῆς Θεανθρωπίνης προσωπικότητός Του· ὅλες τίς  δυνάμεις καί ὅλη τήν ἀγάπη Του. Ἔτσι πληροῦται ὅλη ἡ πνευματική καί ὑπερφυής οἰκονομία τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Σήμερα, ἀδελφοί μου, ἡ προσευχητική σκέψη τῆς Ἐκκλησίας, ὅλων ἡμῶν, δικαίως στολίζει μέ ἀθάνατους μαργαρῖτες τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον γιά τό ὅτι μᾶς γέννησε τόν Θεόν, γιά τό ὅτι τοῦ ἔδωσε τό Σῶμά Του- τήν Ἐκκλησία.

Οἱ προσευχές τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σήμερα καί πάντοτε διαφυλάσσουν τήν Ἐκκλησία· ὅταν ἐμεῖς τιμοῦμε τήν Παναγία, κατά τόν Ὀρθόδοξον τρόπον. Καθώς ἡ Θεοτόκος εἶναι ὁ ναός καί ἡ κατοικία τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἴδια εἶναι καί τό δικό μας καθαρτήριο ἀπό τίς ἁμαρτίες. «Ναός καί ἱερόν κατοικητήριον, τοῦ Λόγου ὑπάρχουσα Θεοτόκε, τῶν πταισμάτων ἱλαστήριον, Παναγία γενοῦ μοι Θεονύμφευτε».^[1]

Ἡ Ἀειπάρθενος Μαρία εἶναι πράγματι ἡ μητέρα τοῦ Δημιουργοῦ· Ἐκείνη εἶναι ἡ κιβωτός τῆς Διαθήκης· Ἐκείνη εἶναι στ’ ἀλήθεια ἡ Ἁγία Τράπεζα· ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι: ὁ μέγας θησαυρός ὅλου τοῦ σύμπαντος· δι’ Αὐτῆς συντελεῖται, ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἡ Δέσποινα ἐφάνη ἡ ἑνοποιός δύναμις τῶν διαχωρισθέντων: τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τοῦ δημιουργοῦ καί τῆς πλάσης. Γι’ αὐτό προετοιμάζουμε τό πνευματικό τραπέζι· μέ ἐγκώμια καί ὕμνους· γιατί ἔχουμε ἀνάγκη νά λάβουμε ἀπό τήν δόξα Της. Μέ ὅσα κάνουμε στή γιορτή σήμερα, πλέκουμε στεφάνι· ἐπειδή ἡ Παναγία, διέλυσε τήν παρακοή τῆς Εὔας καί τήν νέκρωση τοῦ Ἀδάμ. Αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ αἴτιος τῆς ζωῆς τῶν ἀπάντων, ὑποδέχεται σήμερα τήν μητέρα Του. Ὁ Πανάγιος Τάφος της στή Γεθσημανῆ, παρέλαβε τό θνητό σῶμα. Αὐτός ὁ Τάφος εἶναι πιό πολύτιμος ἀπό τήν ἀρχαία σκηνή τοῦ μαρτυρίου, ἀφοῦ δέχτηκε μέσα του, τήν λογική καί ἔμψυχη καί θεόφωτη λυχνία καί τή ζωηφόρο τράπεζα.

Ἄς τραποῦν σέ φυγή οἱ δαίμονες καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί καί αἱρεσιάρχες. Ἐμεῖς ὅμως πού σωθήκαμε καί περάσαμε ἀπό τόν θάνατον στήν ζωήν, ἄς ψάλλουμε τήν ἐξόδιο ὠδή στή Βασίλισσα Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Νεάνιδες καρδιές καί οἱ ἁγνές ψυχές τοῦ πνευματικοῦ Ἰσραήλ, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἄς βγοῦν ἔξω νά συναντήσουν τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, τόν Ἅγιο Ἰερόθεο, πρῶτο Ἐπίσκοπο Ἀθηνῶν, στήν κηδεία τῆς Βασίλισσας. Ὅλα τά ἔθνη ἄς χειροκροτήσουν, ὅλοι ἄς ὑμνήσουμε τήν Θεοτόκον· οἱ Ἄγγελοι ἄς ὑπηρετοῦν τό θνητό της Πανάγιο σῶμα ἕως ὅτου ἀνέλθει συνοδείᾳ τοῦ Υἱοῦ της, στόν οὐρανό, στά δεξιά τοῦ Σωτῆρος, κατέχοντας αἰώνια τά δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Θυγατέρες τῆς Ἰερουσαλήμ, ἀκολουθεῖστε τήν Βασίλισσα καί σάν γλυκιές παρθένες τῆς ἀκολουθίας Της, κατευθυνθεῖτε μαζί Της πρός τόν οὐράνιο Νυμφίο, γιά νά παρασταθεῖτε στά δεξιά τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Κατέβα, κατέβα Κύριε, γιά νά ξεπληρώσεις στήν Μητέρα Σου, πού τῆς εἶσαι καταχρεωμένος, τήν ἀμοιβή πού τῆς χρωστᾶς γιά τήν ἀνατροφή Σου. Ἄπλωσε τά θεϊκά Σου χέρια· δέξου τήν μητρική ψυχή· ψιθύρισέ της γλυκά· πές της· ἔλα ἐσύ ἡ ὡραῖα, ἡ σύντροφός μου, ἐσύ πού ἡ παρθενική σου ὀμορφιά, ἀστράφτει πιό πολύ κι ἀπό τόν ἥλιο· μοῦ χάρισες τά ἀγαθά σου· μέ θήλασες· μοῦ ἔπλεξες τά ἱμάτιά μου· ἔλα τώρα νά ἀπολαύσεις μαζί μου τά δικά μου· ἔλα Μητέρα γλυκιά στόν Υἱόν σου· ἔλα νά βασιλεύσεις μαζί μέ ἐμένα, πού ἀπό ἐσένα γεννήθηκα κατά σάρκα καί μαζί σου, ἔζησα πτωχός. Πήγαινε Δέσποινα· πέθανε καί μετά ἀνέβα. Ἀκούμπησε τήν ψυχή σου στά χέρια τοῦ Υἱοῦ σου. Δῶσε πίσω στό χῶμα ὅ,τι τοῦ ἀνήκει, γιατί κι αὐτό θά συνανυψωθεῖ στόν οὐρανό.

Ὑψῶστε, ἀδελφοί μου, τά μάτια τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος ὁ καθένας· ὑψῶστέ τα. Νά, ἡ Παρθένος! Ἡ θυγατέρα τοῦ Ἀδάμ καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ στέλνει τό σῶμα της στή γῆ καί τήν ψυχή της, ἐξαιτίας τοῦ Υἱοῦ της, τήν ἀνυψώνει πρός τόν οὐρανό. Ἄγγελοι προπορεύονται τοῦ θείου σκηνώματος καί εὐπρεπίζουν τόν τάφο. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, κοσμεῖ τό Πανάγιον μνῆμά της, στή Γεθσημανῆ. Ἐλᾶτε, μέ πόθο καρδιᾶς νά κατεβοῦμε μαζί της στόν τάφο. Ἐλᾶτε νά ἀντλήσουμε θεία Χάρη. Νά εἰσέλθουμε καί νά συνθάψουμε τά πάθη μας καί ζῶντας μαζί της, ζωή χωρίς πάθη, κακίες καί πλάνη, μέ ἁγνή ψυχή καί καθαρή καρδιά καί διάνοια, ἄς συμψάλλουμε μέ τούς Ἁγίους Ἀγγέλους, τούς ὕμνους: «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε, Γεθσημανῆ τῷ χωρίῳ, κηδεύσατέ μου τό σῶμα, καί σύ, Υἱέ καί Θεέ μου, παράλαβέ μου τό πνεῦμα». «Ὁ γλυκασμός τῶν Ἀγγέλων, τῶν θλιβομένων ἡ χαρά, χριστιανῶν ἡ προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, ἀντιλαβοῦ μου καί ρῦσαι, τῶν αἰωνίων βασάνων».

Μητέρα τοῦ Θεοῦ· γλυκιά Παναγιά, μέ σεβασμό καί πόθο σέ παρακαλῶ· ἐσύ πού δέχτηκες μέσα σου τόν Ἄναρχον Λόγον, δέξου τήν πτωχή προθυμία μου, χάρισε τήν σωτηρία σέ ὅλους· ἀποξένωσε τήν ψυχή, τίς ψυχές, ἀπό τά ὀλέθρια πάθη. Χάρισέ μας Δέσποινα τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέχου Μητέρα τήν πτωχή γραφίδα, τά ἁπλά αὐτά λόγια. Σύ γνωρίζεις, ὄτι δέν ἔχω κάνει ἀρχή μετανοίας. Ἄναψε ἔστω καί τώρα, στό τέλος τοῦ βίου, δυνατή τή φλόγα τοῦ πόθου πρός τόν Υἱόν σου. Κάνε τή ζωή μου, τή ζωή ὅλων, εὐάρεστη σ’ Αὐτόν, ὥστε ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, νά ἀναπέμπουμε ὕμνους ἱερούς πνευματικούς, πάντοτε σέ Σένα, τήν γλυκύτατη μητέρα μας καί λατρεία ἀέναη στόν Υἱόν σου καί Θεό μας, Ἰησοῦν.

Σ’ Αὐτόν ἡ Δόξα καί ἡ Βασιλεία μαζί μέ τόν Ἄναρχο Πατέρα καί τό Πανάγιον Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε, σέ ὅλους τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

---

[1](Μηναῖον Μαρτίου ιγ’, κανών, ἦχος β’, ὠδή γ’, Θεοτοκίον)