ΣΤΑ ΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΣΤΑ  ΤΡΙΑ  ΠΡΩΤΑ  ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΗΣ  ΓΕΝΕΣΗΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

    Διαβάζουμε. Δημιουργία φυσικού και ζωικού κόσμου με ένα λόγο-«Γενηθήτω φως. Και εγένετο φως…» ! Δημιουργία του ανθρώπου αλλιώς. Με προσχέδιο-«Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωιν». Το σώμα του με λάσπη από χώμα πλάθει με τα χέρια του-ιερότητα σώματος- ο Θεός-«Και  έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον χουν από της γης». Και του έδωσε πνοή από την πνοή του κι έγινε ζωνταντή ύπαρξη. Και τι ύπαρξη, με πνοή από την πνοή του Θεού-«Και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν». Και τον έβαλε κυρίαρχο της Δημιουργίας στον υπέροχο κήπο-Παράδεισος-με όλα τα καλά.

     Και τον έκανε συνδημιουργό του ορίζοντας να δώσει όνομα σε όλα τα ζώα. Και τότε βλέποντας να περνούν αυτά ζευγαρωτά και τον Αδάμ, άνθρωπο να στέκει μοναχός συμπέρανε και είπε ο Θεός. «Ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον». Να του κάνουμε έναν όμοιο με αυτόν σύντροφο. Και ενεργών ως χειρούργος.«Επέβαλεν έκτασιν-νάρκωσε-επί τον Αδάμ. Και έλαβε μίαν των πλευρών του Αδάμ και αναπλήρωσε σάρκα … και ωκοδόμησε εις γυναίκα». Από το ιερότερο μέρος του σώματος, την πλευρά, όπου τα πιο πολύτιμα ! Και την οδήγησε στον Αδάμ, που αντικρίζει έκπληκτος έναν άλλο εαυτό του και αναφωνεί. «Τούτο νυν οστούν εκ τον οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου». Το πρώτο, λέει, ερωτικό τραγούδι της ιστορίας !

    Κι ακολουθεί η υπέροχη γαμήλια προοπτική. «Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκοληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μιαν», σε μια ολοκλήρωση, σε μια πληρότητα ! Και ο πρώτος γάμος κάτω από την ευλογία της αγάπης του Θεού. Και, επειδή όλα αυτά τελούνται στον Παράδεισο, πριν χαλάσει το πράγμα, δηλαδή, η Γραφή προσθέτει. «Και ήταν κι οι δύο γυμνοί, ο τε Αδάμ και η γυνή αυτού, και ουκ ησχύνοντο». Ο Άντρας και η Γυναίκα γυμνοί μπροστά στα μάτια του, στην ευλογία στην αγάπη του Θεού, χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή. Έτσι, όλα είναι αλλιώς ! .

      Αυτό είναι Παλαιά Διαθήκη, αυτό όμως επικυρώνεται με το πρώτο θαύμα του Χριστού στο Γάμο της Κανά. Και αυτό ανεβαίνει στα ύψη, όταν από τον Παύλο αντιστοιχίζεται με το μυστικό γάμο του Χριστού με την Εκκλησία. «Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωιν, εγώ δε λέγω και εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν». Αυτά, αυτά είναι τα υπέροχα, αυτά είναι τα χριστιανικά !

    Τεράστιοι οι συμβολισμοί, καθένας ας δει, για να μη μακραίνουμε.

******   ***   ******

       Το ερώτημα, λοιπόν,  είναι απλό, πολύ απλό, αλλά αμείλικτο, όσο και όσοι κι αν στη μωρία τους-«εις αδόκιμον νουν»-το κράζουν «σκοταδιστικό» ! Καλά, τους εθνικούς-ειδωλολάτρες που μπορούσαν στο θαύμα της Δημιουργίας να δουν ολοζώντανο και να λατρέψουν το Θεό, και δεν το έκαναν. Κι αντί γι Αυτόν λάτρεψαν τα κτίσματα, το ψέμα, αυτό που δεν είναι ο Θεός. Άξια και δίκαια τους παρέδωσε, τους άφησε να βουτηχτούν στην ασχημοσύνη-αδιαντροπιά που καταγράφει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή 1,25 και εξής ! Τι όμως θα γίνει με το δικό του κόσμο, το Χριστιανικό. Αυτόν που κατά τεκμήριο πίστεψε ότι, με το αβυσσαλέο άλμα Αγάπης να γίνει άνθρωπος ο Χριστός, ο Θεός έπιασε το πράγμα από την αρχή. Δίδαξε, αγάπησε, έπαθε, σταυρώθηκε, αναστήθηκε, όλα για μας … Και πάμε να το γυρίσουμε στα ίδια και τα αυτά ειδωλολατρικά; Να φτάνουμε να θέλουμε το ψέμα, «άντρας με άντρα», «γυναίκα με γυναίκα», με αυτό της από το Θεό ευλογημένης φυσικής τάξης των πραγμάτων, «άντρας με γυναίκα σε γαμήλια κοινωνία», να εξισωθεί; Πού πάει το πράγμα, δηλαδή; 

Αθανάσιος Κοτταδάκης